وبلاگ در جستجوی عدالت
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، وبلاگ در جستجوی عدالت نوشت: اجرایی شدن توافقنامه ژنو آغاز شده است، در همین راستا جمهوری اسلامی ایران هم غنی سازی 20 درصدی را متوقف کرد؛ متعاقباً غرب نیز با لغو بخشی از تحریم‌های ایران موافقت کرده است؛ این‌ها همه نور امیدی در دل مردم روشن کرده است.
این روزهایی که، دولتمردان تدبیر و امید رو به روی دوربین‌ها می‌ایستند و لبخندی حاکی از رضایت تحویل مردم می‌دهند که چنین و چنان شده و توافق هسته‌ای کردیم؛ چشم و گوش عوام فقط و فقط به دنبال ارزانی است و مرگ تورم و معیشت بهتر!
منابع دیپلماتیک اروپایی و آمریکایی هم چپ و راست اعلام می‌کنند که فلان کشور و به‌مان با تعلیق برخی از تحریم‌های ایران در راستای موافقت نامه ژنو موافقت کرده و نور علی نور شده است!
*چه دادیم و چه گرفتیم؟
دولت تدبیر و امید و مذاکره‌کنندگان خندانش غنی سازی 20 درصد را تعلیق کرده و بسیاری از مراکز هسته‌ای را نیمه تعطیل و تعطیل کردند و به جای آن چیزهایی گرفتند که آن‌ها هم بیشتر به نفع غربی‌هاست تا مردم ما!
حالا که نفت گران شده، به ما اجازه می‌دهند نفت بیشتر بفروشیم تا قیمت آن پایین بیاید؛ و البته پولش را هم نمی‌توانیم بگیریم و فقط باید دارو غذا بگیریم؛ آن هم زیر نظر طرف غربی!
منع واردات، خرید یا حمل محصولات پتروشیمی ایران نیز تعلیق شد تا وضع نابسامان محصولات پتروشیمی در آمریکا و اروپایی، کمی سامان بگیرد و قیمت‌ها تعدیل شود و سرمایه مردم ایران بیش از پیش تاراج شود.
تجارت طلا و فلزات گرانب‌ها با دولت ایران، ادارات عمومی و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، یا اشخاص و ارگان‌هایی که از سوی دولت ایران عمل می‌کنند نیز برداشته شد تا تشنگی خرید ایرانی‌ها به طلا بیشتر شود و بازار نابسامان طلای ایران که 2 سالی است وضع وحشنتاکی دارد، شاید دوباره با هجوم خریداران به هم بریزد!
واردات خودرو به ایران هم آزاد شده تا بلکه رنو و پژوی ورشکست شده، جان تازه بگیرند و نرخ بیکاری اروپایی‌ها کاسته شود!
و دست آخر هم قرار است 4. 4 دهم میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه شده ما که می‌شود چیزی حدود 4 برابر همین اختلاس 3 هزار میلیاردی معروف خودمان به ما برگردانده شود.
و اما فردای برداشتن تحریم‌ها...
رک و راست بگوییم که قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد! حتی اگر تمامی تحریم‌ها هم برداشته شود، فردای همان روز، ایران گلستان نخواهد شد.
تا وقتی بسترهای فساد خیزی داریم که از دل آن‌ها شهرام جزایری و امیرمنصور اریا و بابک زنجانی و... رشد می‌کند؛ تا آن روزی که سیستم بوروکراتیک بر اقتصاد کشور ما سایه افکنده؛ تا آن روزی که رانت در دستگاه‌های دولتی و غیردولتی بیداد می‌کند.
تا آن روز که اقتصادمان کماکان دولتی است و خصوصی سازی در آن به معنای خودمانی سازی تعبیر می‌شود؛ و تا آن زمان که مدیریت علمی و سیستماتیک در کشور جایگاه ندارد، وضع همین است که همین است.
ارسال نظرات