به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»؛ 7 بهمن ماه، 772 نفر از فعالان و روزنامهنگاران کشور در نامهای به حسن روحانی؛ خواستار بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران شدند.
این درخواست به دنبال وعده های روحانی در نشست خبری خود پس از انتخابات ریاست جمهوری مطرح شده است.
روحانی در این نشست در پاسخ به سوال یک خبرنگار در خصوص بازگشایی دفتر انجمن صنفی روزنامهنگاران وعده بازگشایی این دفتر را داده بود.
آن طوری که رضا مقدسی مدیرعامل فعلی خبرگزاری مهر و از اعضای مؤسس انجمن صنفی منحله روزنامهنگاران گفته مقدمات تشکیل انجمن صنفی روزنامه نگاران از سال 75 شروع شد و نخستین مجمع عمومی برای تاسیس انجمن صنفی در سال 76 برگزار شد. افراد بسیاری از روزنامه ها و رسانه های مختلف از روزنامه کیهان تا روزنامه سلام در زمینه تشکیل انجمن صنفی حضور داشتند.
اصلی ترین هدف از تشکیل انجمن صنفی روزنامه نگاران پاسخگویی به دغدغه های صنفی اهالی مطبوعات بود و مقدمات این کار با هماهنگی مدیران رسانه ها و روزنامه های کثیرالانتشار وقت صورت گرفت و انتخابات انجمن صنفی روزنامه نگاران در اواسط سال 76 برگزار شد.
در اوایل تشکیل دولت آقای خاتمی انجمن صنفی روزنامه نگاران تشکیل شد اما شرایط سال 76 منجر شد که انجمن صنفی روزنامه نگاران توسط طیف سیاسی دوم خرداد مصادره شود و عرصه برای حضور سایر رسانهها محدود شد.
انجمن صنفی روزنامه نگاران با رویکرد خاصی که داشت فرصت نقش آفرینی را از سایر رسانه ها گرفت، رفتارها به گونه ای بود که انجمن با دغدغه های سیاسی وابستگان دوم خرداد مسائل را دنبال می کرد و مسائل صنفی بخش محدودی از فعالیت های انجمن بود و به شواهد مواضع ،رفتارها و عملکرد انجمن صنفی روزنامه نگاران می توان ادعا کرد که انجمن کارکرد اصلی اش در آن دوره سیاسی بود.
البته افراد مختلفی بعنوان عضو هئیت موسس انجمن صنفی روزنامه نگاران بودند تقریبا از همه طیف های سیاسی بودند چرا که مقابله با سندیکای نویسندگان و روزنامه نگاران و طیف لائیک و بازماندگان رژیم سابق رویکرد اصلی برای تشکیل این انجمن بود.
در هر صورت پائیز 76 مجمع عمومی تشکیل شد؛ اما در همان انتخابات مجمع عمومی اول که البته در نوبت دوم تشکیل شد شبهاتی در رابطه با به نصاب رسیدن اعضای مجمع مطرح بود و در آن جلسه اعتراض شد که جلسه مجمع عمومی به حد نصاب نرسیده است.
اما متاسفانه این شبهه واعتراض نادیده گرفته شد و همین موضوع باعث شد تا انجمن در دوره های بعد از همین ناحیه دچار ضربه شود تا اینکه منجر به انحلال شد.
طبق اساسنامه جلسه مجمع عمومی در نوبت اول باید با حضور دو سوم اعضا تشکیل شود و اگر تعداد اعضا به این حد نرسید جلسه دوم مجمع عمومی باید با حضور نصف به اضافه یک نفر برگزار شود، اما در جلسه مجمع عمومی انجمن صنفی ادعا شد که تعداد افراد به حد نصاب لازم رسیده و این موضوع مورد اعتراض برخی دیگر از اعضا قرار گرفت که معتقد بودند تعداد اعضا به حد نصاب لازم نرسیده اما در جلسه رایگیری انجام شد چون اعلام کردند تعداد اعضا به حد نصاب رسیده است.
به دلیل ارتباط نزدیک عوامل تشکیل انجمن صنفی روزنامه نگاران با وزارت کار بسیاری از این مسائل در آن دوره در داخل وزارت کار رفع می شد.
اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی معتقدند مجوزی را از وزارت کار گرفته اند برای تشکیل مجمع عمومی نوبت سوم که با هر تعداد یا با حداقل 50 نفر جلسه برگزار شود.
اگر این ادعا درست هم باشد، این مجوز برای یک بار، آنهم برای اصلاح اساسنامه انجمن داده شده بود که در این مورد نیز هیئت مدیره انجمن ناکام ماند و نتوانست اساسنامه را اصلاح کند.
اطلاعاتی که این روزها به عنوان دبیر کمیته حقوقی و اعضای سابق انجمن مطرح می کنند کاملا کذب است و مجوز گرفته شده برای نوبت سوم مجمع تنها برای یک نوبت بود ولی بازهم در یک اقدام کاملاً غیرقانونی بدون اینکه به اعضا اطلاع دهند سایر مجامع را به صورت غیرقانونی با آن یک مجوز تبدیل کرده بودند به رویه و بر اساس رویه اقدام می کردند اما این رویه غیرقانونی بود. بار نخستی هم که مجوز داده شده بود بر اساس روابط بین هیئت مدیره وقت انجمن صنفی با وزارت کار بودجنبه قانونی نداشت.
انجمن کارهای صنفی محدودی انجام می داد از جمله طرح ترافیک برای خبرنگاران یا اقداماتی برای مسکن روزنامه نگاران با استفاده از رانتی که در شهرداری داشتند انجام دادند و در دوره های بعد با وجود ثبت نام اعضا و تشکیل تعاونی مسکن، پول بسیاری از اعضا در آنجا سپرده گذاری شد اما خیلی از افراد نتوانستند به خواستههایشان برسند.
البته هیئت مدیره انجمن منحله، رانت زیادی نیز در وزارت ارشاد وقت داشتند و با استفاده از این رانت، بودجههای کلانی دریافت میکردند.
همچنین با عنوان انجمن صنفی به خارج از کشور سفرهای متعددی داشتند که همیشه محل سوال بود و افرادی که در این سفرها بودند بعدها به رسانه های بیگانه ملحق شدند از دبیر کل انجمن گرفته تا برخی از اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی در رسانه های بیگانه فعالیت می کنند.
آقای مزروعی که هم اکنون با رسانه های دشمن علیه انقلاب اظهار نظر می کند و در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری چهره های شاخص انجمن صنفی را مشاهده کردیم که مردم را به تحریم انتخابات دعوت می کرند، فریبا داوودی مهاجر به عنوان یکی از اعضای هیئت مدیره، نیز الان وضعیتش در خارج از کشور مشخص است.
حسین باستان و خانم فرزانه روستایی نیز از اعضای فعال انجمن بودند که وضعیتشان امروز برای همه مشخص است.
در رابطه با انحلال انجمن و اینکه ادعا میشود وزارت کار انجمن را منحل نکرده و این انحلال باید ثبت شود، باید تاکید کرد که بر اساس اساسنامه، انجمن خود به خود منحل شده است.
طبق اساسنامه شرایط انحلال بدین شرح است: ماده 38 اساسنامه عنوان میکند در موارد زیر انجمن صنفی منحل میشود،
1_ بر اساس تصمیم متخذه در مجمع عمومی فوق العاده
2_ بر اساس رای صادره از سوی مراجع قضائی
3_ با گذشت 6 ماه از پایان مدت اعتبار هیئت مدیره و عدم تجدید انتخابات.
بر اساس این اساسنامه انجمن منحل شده است و قانونا نمیتواند تشکیل شده و فعالیت کند.
یک نکته مهمی که اینجا باید عرض کنم آن است که برخی از رسانههاکه با هدفی خاص احیای انجمن سابق را مطرح می کنند گفتههای منتقدان را به گونهای منعکس میکنند که گویی عدهای از روزنامه نگاران مخالف کار صنفی هستند، این ادعاها جوسازی مغرضانه است هیچ فردی نیست که به صورت حرفهای کار رسانهای بکند و پیگیر مسائل صنفی خود نباشد فرقی هم ندارد که این فرد روزنامه نگار اصلاح طلب باشد یا اصولگرا. همه دغدغه مسائل صنفی دارند.
آنچه که مورد اعتراض منتقدان انجمن صنفی بود این است که چرا این انجمن یک انجمن فراگیر برای تمام روزنامه نگاران نیست و فقط یک طیف خاص را نمایندگی میکند و چرا پیگیر مسائل سیاسی است در حالی که این انجمن از وزارت کار مجوز دارد نه از وزارت کشور بنابراین باید تمام فعالیتش مسائل صنفی به دور از گرایشهای سیاسی باشد اما به اذعان اکثر روزنامه نگاران رویکرد انجمن صنفی، سیاسی بود.
اعضای انجمن صنفی باید افراد حرفهای باشند که تمام فعالیتشان در صنف روزنامه نگاران باشد، افرادی در انجمن صنفی سابق مسئولیت داشتند که شغل اصلی آنها روزنامه نگاری نبود،دبیر کل انجمن سابق(مزروعی) کارمند وزارت نیرو بود و فقط در برخی از مطبوعات یادداشتهای سیاسی ارائه میکرد، این افراد در کار روزنامه نگاری حرفهای نیستند و دارای اهداف سیاسی هستند و میخواهند از انجمن صنفی برای دستیابی به اهداف خود بهره ببرند، معتقدم که باید افراد حرفهای روزنامه نگار در انجمن صنفی عضو باشند و افرادی که به صورت آزاد با رسانهها کار میکنند عضو افتخاری انجمن باشند.
اگر 4 هزار نفری که انجمن صنفی به عنوان عضو به وزارت کار آمار داده بود بررسی کنیم بسیاری از آنها عضو حرفهای روزنامه نگار نبودند و اعضایی بودند که برای استفاده از امتیازات انجمن عضو آن شده بودند و انجمن صنفی از همین ناحیه ضربه خورد، اگر هیئت مدیره انجمن تمام وظایف قانونی اساسنامه را طبق مقررات انجام داده بود و اگر به وظایف خود به درستی عمل میکرد امروز انجمن صنفی روزنامه نگاران پابرجا بود و اگر از رانتهای سیاسی استفاده نمیکردند انجمن منحل نمیشد.
اگر اعضای هیئت مدیره انجمن صنفی صادقانه با اعضا رفتار میکردند میتوانستند آنها را برای بقای انجمن پای کار بیاورند و از حمایت آنها برخوردار بودند،برخی افراد انجمن سابق این روزها مدعی شدند هیچ یک از شرایط قانونی انحلال انجمن محقق نشده است اما بر اساس بندهای 2و3 ماده 38 اساسنامه انجمن یعنی رای قضائی و سپری شدن 6 ماه مهلت قانونی و عدم تشکیل مجمع عمومی، انجمن منحل شده است ونیازی هم به اعلام وزارت کار نیست طبق شرایط اساسنامه انجمن منحل شده است.
به هر حال در نامهای که روز گذشته به نقل از تعدادی از روزنامهنگاران خطاب به روحانی منعکس شد آمده است: وعده های شما بارقههای امید را نزد روزنامهنگاران کشور زنده کرد که رئیس دولت پیگیر وضعیت انجمن صنفی متعلق به فعالان مطبوعاتی خواهد بود. در چند ماه اخیر فعالیتهایی از ناحیه برخی وزرای دولت جنابعالی صورت پذیرفته است و پیشرفتهایی نیز حاصل شده است لیکن هنوز به صورت قطعی زمان بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران معلوم نیست.
در این نامه تاکید شده است "شرایطی که به پلمپ ساختمان انجمن صنفی روزنامه نگاران منجر شده است دیگر موضوعیت ندارد. "
در ذیل این درخواست، امضای 772 نفر از روزنامه نگاران کشور آمده است که برخی از این روزنامه نگاران در فتنه 88 دارای سوءسابقه هستند و جای تعجب است که چگونه این افراد به عنوان روزنامه نگار فعالیت می کنند.
برخی از این افراد جزء بازداشتی های جریان فتنه 88 هستند.
خاطرنشان می شود این انجمن در راستای آرام ساختن فضای جامعه در سال 88 با شکایت وزارت اطلاعات پلمپ شد.
منبع: دانا