چرا مادر شهید فتنه88 از گناه فتنه‌گران نمی‌گذرد؟

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، دو روز پیش تشییع جنازه پیکر عزیزی بود که بعد از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری و درد و رنج ناشی از «هجمه خناسان قداره کش» در روزهای سیاه سال 88، به خیل شهدا شتافت. روحش قرین رحمت و انشاالله با زعیم انقلاب محشور شود.

شهید علیرضا ستاری روی دستان خیلی کثیری از مردم با «تکبیر و صلوات و دم و نوحه عزاداران» تشییع شد.

سخن از این شهید و شهادت نیست. سخن از فتنه و عبرت‌هایش نیز نیست. سخن از مظلومیت این خانواده شهید هم نیست. سخن از بصیرت و عمار و غیره نیز نیست.

سخن از «راز حقانیت» و «رمز ماندگاری» انقلاب است. یکی از صد‌ها نشانه این «رمز و راز» را باید در سخنان حکیمانه مادر این شهید جست. وقتی که «جانش» بر سر دستان مردم آرام آرام می‌رفت؛ اما چون آهن تابدیده و کوهی مستحکم تنها دو جمله به زبان آورد و عبور کرد؛ تنها دو جمله.

مختصر و کوتاه اینطور از فرزندش می‌گوید: «فرزندم سینه زن امام حسین علیه السلام بود و ولایت پذیر.» و جمله دومش نیز همه فهمش از فتنه است: «از گناه سران فتنه نمی‌گذرم چون از مردم عذرخواهی نکردند.»

بند بند این دو جمله حکمت است و بصیرت. همین یک مادر شهید در حقانیت انقلاب کافی است. مادر مغموم اما سربلند، ویژگی ممتاز فرزندش را نه برنائی و نه علم و نه ثروت و نه زندگی و نه هیچ چیز دیگری جز ارادات به اهل بیت نمی‌داند. آنهم ارادتی که درعمل، به ولایت پذیری منتهی می‌شود و اینطور حق «توامان محبت و ولایت» را ادا می‌کند.

نگاه مادرِ علیرضا به ماجرای فتنه نیز تماشائی است. هنوز جنازه را در خاک نگذاشتند؛ چشمش به فرزندش که قهرمانانه روی دستان مردم و بر اسب چوبین می‌رود، گره خورده است اما اجازه نمی‌دهد حتی احساسات پاک مادری، بر فهم و درک آسمانی‌اش از انقلاب غلبه کند.

نمی‌گوید از سران فتنه نمی‌گذرم که به خاطر کج فهمی و رفتارهای نابخردانه، «فرزند پاک بازم» را گرفتند، که اگر می‌گفت هم حق بود. حتی نمی‌گوید از اینان نمی‌گذرم که با عملکردشان خون بسیاری از مردم بی‌گناه بر زمین ریخته شد، که این حرف هم خلاف حق نبود. اما از «عبور از عدالت و رسیدن به انصاف» تنها کار مردان خداست.

حرف این «مادر اهل خاک» بسیار فرا‌تر از یک حادثه احساسی و علقه شخصی مادرانه است. مادر از حق مردم می‌گوید؛ «نمی‌گذرم چون حاضر نشدند از مردم عذرخواهی کنند.» و فرا‌تر از این حرف اینکه سینه گشاده مادر از دریا دلی و بزرگ منشی‌اش حکایت دارد. گذشتی کریمانه از جنس اخلاق اولیای خاص خداوند. آری. از خون فرزندش نیز می‌گذشت اگر مقابل مردم عذرخواهی می‌کردند. شهادت علیرضا عجیب نیست. دامن این مادر، شهید پرور است و خاکش تیمم دارد.

منبع: جهان