توافق هسته‌ای ژنو مطابق آرمان‌های نظام اسلامی نیست

به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، 262 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی مشهد نامه‌ای در پاسخ به مطالبه رئیس جمهور از دانشگاهیان درخصوص اظهارنظر پیرامون توافق هسته‌ای ژنو صادر کردند که متن کامل آن در ادامه آمده است:

 

رئیس جمهور محترم جمهوری اسلامی ایران

 

 

با سلام و احترام

 

انتخابات 24 خرداد با حضور گسترده مردم پای صندوق‌های رأی، پیام واضحی برای همگان داشت و آن عبارت بود از حرکت در مسیر اسلام و پایبندی به آرمان‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی.

 

آرمان هایی که از همان ابتدا در شعار "استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" مردم مسلمان ایران طنین انداز بود. استقلال و آزادی ای که با خون هزاران شهید دوران دفاع مقدس تثبیت شد و با تقدیم خون چهار شهید علم برای دفاع از حق هسته‌ای ایران در برابر یاوه گویی‌های غرب و به خصوص آمریکا امتداد پیدا کرد.

 

پیرو درخواست جنابعالی برای اعلام موضع دانشگاهیان در خصوص توافق ژنو باید به عرض برسانیم که ما دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد ضمن حمایت از دولت عزیز و تیم مذاکره کننده که هدفی جز خدمت ندارند؛ در راستای نقد منصفانه و همیاری دولت نگرانی خود را از خدشه دار شدن عزت و استقلال کشور و عدم به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی در این توافق اعلام می‌کنیم.

 

همچنین اعلام می‌داریم که مفاد این توافق‌نامه نمی‌تواند آرمان‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی را در مقابل زیاده خواهی‌های غرب و استکبار جهانی، خصوصا آمریکا برآورده کند و دارای ابهامات و اشکالات جدی است که به بخشی از آن اشاره می‌شود:

 

در مقدمه این توافق نامه دستیابی ایران به حقوق خود منطبق با NPT پس از طی مدت زمان طولانی به عنوان نتیجه ذکر شده است. البته برای ایران یک برنامه غنی سازی " programme a mutually defined enrichment"“و نه حق غنی سازی “enrichment right” تعریف شده است، آن هم مشروط به تعریف مشترک!

 

به علاوه از همین الآن پذیرفته‌ایم برنامه‌ای که در آینده‌ای دور با نظر غربی‌ها تعریف خواهد شد دارای محدودیت‌های عملی و اقدامات شفاف ساز "practical limits and transparency measures" دیگری هم خواهد بود.

 

مگر ایران تا قبل از این عضو NPT نبوده است؟ آیا پذیرش این توافق به معنی انصراف موقت از حقوق NPT برای مدت زمان طولانی نیست؟

 

مقصود از "پرداختن به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل" یا "addressing the UN Security Council resolutions" چیست؟ قطعنامه هایی که به خاطر موشک‌های دفاعی ایران، حمایت از حزب الله و آرمان فلسطین و نقض حقوق بشر در ایران صادر شده‌اند؟

 

جناب آقای دکتر روحانی؛ پرداختن رضایت بخش "satisfactory conclusion the UN Security Council's" به قطعنامه های سازمان ملل را چگونه محقق خواهید ساخت؟ مگر ایران تا قبل از این، قطعنامه‌ها را ظالمانه و غیر قانونی نمی‌دانست؟

 

علاوه بر این در مقابل پرداختن ایران به این قطعنامه‌ها، هیچ اقدامی از طرف غربی صورت نخواهد گرفت! و آیا ما باید برای جلب رضایت و برآوردن خواسته های ظالمانه و نامشروع آنها، به قطعنامه‌های سازمان ملل بپردازیم؟

 

بر اساس تعهدات ایران در گام اول، عملاً پیشرفت برنامه هسته‌ای به طور کامل متوقف می‌شود و حتی تعهد می‌کند که از سانتریفیوژهای نسل جدید که به دانش ساخت آن دست پیدا کرده است، استفاده نکند و بخش قابل توجهی از سایت نطنز و فردو را به حالت غیرفعال باقی نگهدارد.

 

در حوزه تحقیقات و پژوهش، بخش مهمی از حق پژوهش از ایران سلب شده است و تحقیقات هسته‌ای نباید در خصوص انباشت اورانیوم باشد" which are not designed for accumulation of the enriched uranium".

 

ایران تعهد کرده است که اطلاعات معادن اورانیوم و اطلاعات منبع هر ماده‌ای که در بخش هسته‌ای استفاده می‌شود را به بازرسان بدهد "information on uranium mines and mills, and informationon source material."

 

همه ما می‌دانیم که این اطلاعات بسیار فراتر از تعهدات NPT و جزء اطلاعات حساس هسته‌ای هر کشوری است. نگران کننده‌ترین بخش این موضوع آن است که این اطلاعات باید ظرف مدت سه ماه از ایران خارج شود! This information would be provided within three months of adoption of these measures.

 

چرا ایران باید اطلاعات فنی راکتور اراک را که محصول کار علمی دانشمندان هسته‌ای کشور است، به راحتی در اختیار غرب قرار دهد؟

 

جناب آقای دکتر روحانی؛ همه ما دانشجویان علوم پزشکی بر این نکته واقف هستیم که اورانیوم 20 درصد، نیاز مبرم بیماران سرطانی برای تولید رادیو داروها در کشور است. توقف چرخه تولید آن سبب نگرانی ما شده است. آیا تصمیم بر این است تولید اورانیوم 20درصد پس از این 6 ماه دوباره از سر گرفته شود؟ در غیر اینصورت پاسخ بیماران سرطانی محتاج به رادیو داروها را چه خواهید داد؟

 

در تعهدات طرف مقابل ما شاهد این هستیم که تحریم‌های نفتی و بانکی به قوت خود باقی است و اندک عقب نشینی از تحریم‌های نفتی صورت نگرفته است. تنها طرف غربی "تلاش" خود را برای کاهش خرید نفت ایران به صورت کوتاه متوقف خواهد کرد!"Pause efforts to further reduce Iran's crude oil sales"

 

آیا مراد از شکاف های عمیق در ساختار تحریم‌های نفتی همین است؟

 

مقصود از " agreed amount " هایی که در چند بخش از توافق نامه به چشم می‌خورد چیست؟ چرا میزان دقیق پول آزاد شده از اموال بلوکه شده ایران که نزدیک به 100 ملیارد دلار است در توافق ذکر نشده است؟ آیا توافق محرمانه‌ای وجود دارد که مردم از آن بی‌خبرند؟

 

سود اصلی و منفعت اساسی از برداشته شدن تحریم خودرو و ورود خودروهای خارجی به کشور، به جیب مردم خواهد رفت یا شرکت های خودروساز در حال ورشکستگی غربی که بازار ایران را در دست خواهند گرفت؟ آیا این به نفع حمایت از تولید داخلی است یا به ضرر آن؟

 

عدم تحریم جدید هسته‌ای هم مسئله قابل توجهی نیست که طرف غربی آن را پذیرفته است؛ زیرا باب تحریم‌های مربوط به قبل از توافق و نیز تحریم‌های غیرهسته‌ای همچون حمایت از حزب الله و حقوق بشر باز است. کما این که بعد از توافق ژنو دو تحریم جدید علیه شرکت‌ها و اشخاص حقیقی ایرانی صورت گرفت و دستگاه دیپلماسی کشور آن را مخالف با روح توافق دانست و نه متن توافق نامه! آیا شاخصی برای راستی آزمایی عمل طرف مقابل وجود دارد یا آمریکا می‌تواند همچنان به تحریم‌های هسته‌ای جدید ادامه دهد و آن را جزئی از برنامه‌های تحریمی خود قبل از مذاکرات بداند؟ (چنانکه تا کنون اتفاق افتاده است)

 

در گام نهایی خبری از مدت زمان ادامه داشتن این گام نیست و فقط واژه بلند مدت "long term" استفاده شده است. این زمان چه قدر طول خواهد کشید؟ و در این زمان طولانی که ممکن است بیش از 20 یا 30 سال باشد با شرایط فعلی (عدم نصب سانتریفیوژهای جدید و سانتریفیوژهای نسل سه، غیرفعال نگه داشتن سایت های هسته ای و ... ) خودبخود توان هسته‌ای ایران به صفر نخواهد رسید؟

 

بار دیگر در گام نهایی تأکید شده است که ایران می‌تواند پس از موفقیت در تمام مراحل! یک برنامه غنی‌سازی داشته باشد؛ آن هم با تعریف مشترک و مبتنی بر نیازهای عملی، همراه با محدودیت‌های پذیرفته شده.amutually defined enrichment programme with mutually agreed parametersconsistent with practical needs, with agreed limits on scope and level ofenrichmentactivities "

 

نه تنها هیچ خبری از حق غنی سازی برای ایران نیست بلکه به نظر می‌رسد در این بخش استقلال ملی کشور به مخاطره افتاده است و راه دخالت آشکار غرب در امور داخلی ایران را باز گذاشته است.

 

مقصود از رفع کامل نگرانی ها در خصوص آب سنگین اراک چیست؟ چرا کلماتی کیفی که قابلیت برداشت های مختلف دارند و هیچ مرجعی برای تعیین حدود آن مشخص نشده است به کرات در این توافق نامه استفاده شده است؟ حال آنکه دشمنان برداشت‌های منطبق با سیاست‌های ظالمانه خود را از این عبارات دارند؟

 

لازم به ذکر است که نکات و نقدهای جدی و نگران کننده دیگری هم وجود دارد که از ذکر آن صرف نظر می کنیم.

 

جناب آقای دکتر روحانی؛ به نظر می‌رسد پس از بسته شدن توافق، این ایران است که باید هر آنچه غرب می‌خواهد را برآورده کند تا شاید اگر همه چیز مورد توافق باشد و آن‌ها نخواهند این توافق را به هم بزنند؛ تحریم‌های هسته‌ای ایران برداشته شود و این درحالی‌است که ظرف مدت سه ماه اطلاعات حساس و استراتژیک کشور در اختیار دشمن قرار خواهد گرفت و حرکت پرشتاب علمی کشور برای ایجاد استقلال در حوزه هسته ای متوقف خواهد شد.

 

جناب آقای روحانی؛ جنابعالی در گزارش 100 روزه خود گفتید که بخش عمده مشکلات اقتصادی کشور به دلیل سوء مدیریت‌های داخلی است و تحریم‌ها بخش کمی از آن را شامل می‌شود. پس چرا برای برطرف کردن مشکلات اقتصادی تمرکز خود را بر تولید داخلی و رفع مشکلات مدیریتی و مبارزه با مفاسد اقتصادی بانک ها و ... قرار نمی‌دهید و افکار عمومی جامعه را به توافق نامه معطوف داشته‌اید؟

 

آیا برای پیشرفت برنامه هسته‌ای کشور که با همت دانشمندان جوان کشور سرعت گرفته است، می‌توان قیمتی مشخص کرد؟ آیا 4.2 میلیارد دلاری (حدود 12 هزار میلیارد تومان) که در بیانیه کاخ سفید آمد و مسئولین دیپلماسی کشور نیز آن را تایید کردند ارزش این همه توقف را دارد؟ آیا این رقم در مقایسه با بودجه 783 هزار میلیارد تومانی کل کشور در سال 93، رقم قابل ملاحظه‌ای است؟ بهتر نیست برای رفع مشکلات اقتصادی کشور به مردم اعتماد کرد و با تکیه بر توان داخلی، کمبود های موجود را برطرف کرد؟

 

و در آخر، باید گفت ما دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد این توافق نامه را در مسیر آرمان‌های نظام اسلامی که همانا استقلال خواهی، استکبارستیزی و تکیه بر توان داخلی بوده است، نمی‌دانیم . این توافق نامه یک بار دیگر زیاده خواهی شیطان بزرگ را در برابر ملت بزرگ ایران آشکار کرد. امیدواریم که مسئولین محترم مذاکره کننده و به خصوص ریاست محترم جمهور نقدهای دلسوزانه دانشجویان را بشنوند.

 

محضر حضرتعالی اعلام می‌کنیم اگر پاسخ قانع کننده‌ای وجود دارد که بتواند فضای دانشگاهی کشور را از نگرانی خارج کند مشتاق شنیدن آن هستیم و در غیر این صورت امیدواریم هرچه سریع تر نسبت به رفع این مشکلات، اقدامات لازم مبذول داشته شود.

 

ما دانشجویان به خون شهدا قسم می‌خوریم و هم پیمان می‌شویم که با رصد فعالیت های مسئولان و همراه آنان، تا پای جان از حقوق هسته ای کشور صیانت کرده و در مقابل هرگونه زیاده خواهی استکبار جهانی ایستادگی کنیم.»