جایی که کوهنوردان، خادم شهدا هستند / کلکچال؛ نقطه تلاقی ورزش و شهادت

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ کوه را همه به استواری و ایستادگی می شناسند و چه زیبا شناختند کوه را، آن هنگام که پای بر آن می نهی و در می نوردی خم به ابرو نمی آورد، انقدر عظمت دارد که تو را در بر می گیرد و اجازه گام نهادن بر دوشش را می دهد.

زمانی که سرت خلوت بود، از خانه که بزنی بیرون و یک نگاهی به دور دست ها بیندازی این میخ های زمین را می بینی که با چه صلابتی مانند قبل و قبل تر پا برجا هستند و تو حتی یک نگاه هم نکردی و بی توجه در زیر این هوای آلوده عصر مدرنیته گذر کردی.

 آنها که سر به فلک گذاشتند و هر روز تو را می خوانند تا اکسیژنی تازه هدیه ریه هایتان کنند. بگذریم از آنانی که کوه را بخشی از زندگی خود کردند و هفته-ای یکبار به آن سر می زنند، اما روی سخنم با شماست؛ با شمایی که این نعمت را می بینی و بی خیال از کنارش می گذری.

در معرفی این نعمت باید بگویم که مربی شایسته ای است در نوع خود، چرا که با زبان بی زبانی استواری، ایستادگی، تحمل، مقاومت، صعود، رسیدن به هدف، تن سالم و روان پاک را آموزش می دهد بدون اینکه از تو توقعی داشته باشد.

 ورزش و کوه به هم گره خورده است هر که کوه را انتخاب می کند و شده حتی یک بار هم سری به آن بزند در واقع ورزشی عالی را انتخاب کرده است، اگر نمی دانید که چطور از اوقات فراغت خود بهره مند شوید، پیشنهاد ما به شما کوهپیمایی است.

کوهپیمایی یک ورزش همگانی است... یادمان باشد تنها به کوه نرویم. تیم، گروه، رفیق، احترام به هم تیمی، رفتار دوست با هم گروهی، منتظر ماندن برای همدیگر، صبر برای رسیدن به قله، تحمل سختی راه، در نوردیدن فراز و نشیب ها، دور زدن موانع، عبور از سدها، واحدهای درسی هستند که در کوه پاس می کنی. کوهپیمایی و کوهنوردی علاوه بر تن و روان سالم، این آموزش-ها را هم در بر دارد پس هم ورزش کنید و اوقات فراغت خود را سپری کنید، هم با دوستان و خویشاوندان خود همسفر شوید و هم استوار بمانید.

اما غرض از نوشتن این مطلب معرفی یکی از کوه های سرافراز تهران می باشد، کوهی که نشان افتخار آن این است که سردوشی8 شهید گمنام  سال های دفاع مقدس را دریافت کرده است. کوهی که در شمال تهران می باشد، از خیابان نیاوران که به سمت پارک جمشیدیه عزیمت میکنی، بعد از گذشتن از داخل پارک به شرقی ترین قسمت آن می رسی جائی که از کنار چشمه جوشان آب کوه کلکچال گذر کرده و بعد از حدود 2 ساعت پیاده روی و عبور از ایستگاههای مختلف به کلکچال می رسی.

ارتفاع قله کلکچال از سطح دریا، در حدود 3350 متر است. اما جایگاه این بزرگواران در تپه نورالشهدای کلکچال در ارتفاع2000 متری از سطح دریا می-باشد. عشق به شهدا که در میان باشد در نوردیدن فراز و نشیب ها آسان می گردد.

با سفر به اینجا چند تیر را به یک هدف می زنی، اول اینکه همراه دوستان و خویشان خود سفری چند ساعته را تجربه می کنی، دوم اینکه ورزش همگانی برای تندرستی جسم و جانت انجام دادی، سوم اینکه اکسیژنی تازه را نثار ریه هایت کردی، چهارم اینکه مقاومت و ایستادگی را آموختی و دانستی که برای رسیدن به قله باید آهسته و پیوسته بروی، پنجم اینکه سفر خود را با عشق به 8 کبوتر عاشق عجین کردی، چه ترکیب زیبایی شده است؛ شهدایی که مظهر ایستادگی، مقاومت، استواری و تحمل هستند تاجدار نماد استواری، ایستادگی و مقاومت طبیعت یعنی کوه شده اند و گره خوردن اینها با هم، این صفت ها را چندین برابر زیباتر و رساتر بیان می کند. ششمین تیر خود را زمانی می زنی که به تپه نورالشهدا می رسی فضای نورانی آنجا روانت را پاکتر می کند و اینجا به هدف خودت رسیده ای «صعود».

نگاه که به پشت سر می کنی می بینی چه راهی را با شیب های تند و با خستگی ناپذیری طی کردی و آلودگی که فضای شهر را تیره و تار کرده و اجازه دیدن شهر شلوغ تهران را نمی دهد، زیر پای توست، حتی برج میلاد که از هر نقطه شهر بخواهی ببینی باید سرت را بالا بگیری و ببینی، اما اینجا آن نیز بین آلودگی گم شده است و برای دیدن آن باید سرت را پایین بیندازی چرا که اینجا تو بالاتر از هر برج و ساختمان و آسمانخراشی هستی و اینجا اگر یک نفس عمیق بکشی مزه هوای پاک و خالص را هم تجربه خواهی کرد و تیرهای دیگر که تنها از کمان تو به هدف می خورند آنها دیگر مربوط به توست، حال تصمیم با خودت است، می توانی ادامه راه بدهی و قله را فتح کنی یا می توانی بعد از زیارت و نثار فاتحه و دعا به پایین بازگردی اما دم شما گرم که این کبوتران مظهر مقاومت را غریب اینجا رها نکردید، راستی زیارتتان قبول.

اما کوه مثل یک خانه سر به فلک کشیده می ماند. انگار اینجا همه همدیگر را می شناسند از کنارشان که می گذری یک سلام و خدا قوتی می گویند گویی انگار سال هاست که همدیگر را می شناسند، و این تنها در کوه اتفاق می افتد به پایین کوه که برسی دیگر از این سلام ها و خدا قوت ها خبری نیست انگار بازهمه با هم غریبه شدند. اما غریب نوازی شما را عشق است که به قول خودتان آمده اید که اینها غریب نیفتند، اینهایی که بر سر ما جای دارند، هئیت تپه نورالشهدای کلکچال را می گویم هر جمعه اینجا ،خدمت شهدا و زائرین شان را می کنند ، راستی مقدم شما را گرامی می داریم که از این به بعد به عشق شهدای گمنام کوهپیمایی را انتخاب نمودید که دعای عهد را هم بر فراز این کوه سرفراز بخوانید، مقدمتان پر برکت باد.

... و اینجا خادمان، کوهنوردان هستند، ورزشکارانی که خدمت به شهدای گمنام و میهمانان آنان را برگزیدند، جوانانی که با عشق آمده اندحرف هایشان شنیدنی است.

  مصاحبه با خادمان کوهنورد به زودی منتشر می شود.