از طرح نیمه کاره تغییر در واحد تربیت بدنی تا کمبود فضای ورزشی سرپوشیده برای دانشجویان دختر

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ تاریخچه تربیت بدنی در دانشگاه های کشورمان به سال 1327 با راه اندازی دانش سراهای تربیت بدنی جهت تربیت آموزگاران ورزش برمی گردد. تاقبل از پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیت ورزش دانشگاه ها زیر نظر اداره کل تربیت بدنی وفعالیت های فوق برنامه وزارت علوم و آموزش عالی انجام می شد.

بعداز پیروزی انقلاب از سال 1362 اداره کل تربیت بدنی زیر نظر معاونت دانشجویی وزارت فرهنگ و  آموزش عالی تشکیل شد. از مرداد ماه سال 64 با جدا شدن بخش آموزش پزشکی، فعالیت های این بخش زیر نظر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی درآمد و همچنین درسال1379 نام وزارت علوم وآموزش عالی به  وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تغییر یافت.
 

تربیت بدنی دانشگاه ها یکی از ارکان ورزش کشور است که در سلامت روحی، روانی و توسعه فرهنگ حرکت و پویایی در اقشار جامعه خصوصا جوانان نقش به سزایی دارد. در حقیقت مخاطبین ورزش  دانشگاه ها مدیران آینده ساز کشورند که سلامت آنان، پویایی جامعه را تضمین می کند.

دانشجویان به عنوان جوانان نخبه و صاحب اندیشه، متخصص و سازنده نیاز به توجه ویژه داشته و به موازات تفحص، تحقیق و تعمیق علم و دانش می بایست از طریق شرکت در ورزش و شکوفایی سایر ابعاد وجودی خویش تلاش کنند و با کسب نشاط و تندرستی حضور پربارتری در صحنههای زندگی خود داشته و در نتیجه آینده شاد و سالم را برای کشور مان رقم زنند.

 تغییر عادت مربوط به شیوه زندگی جامعه دانشگاهی و نگرش بهزیستی و تاکید بر نقش تربیت بدنی و ورزش در زندگی شخصی و اجتماعی دانشجویان، بهبود وضعیت آمادگی جسمانی دانشجویان کشور، ارتقای سطح تندرستی و افزایش کارایی بدنی دانشجویان، افزایش جمعیت دانشجویی تحت پوشش فعالیت های ورزش همگانی، تقویت روحیه شور و نشاط و شادابی و جلوگیری از رخوت و سستی در بین دانشجویان، جهت دهی و غنی سازی اوقات فراغت دانشجویان و اشاعه ورزش های عمومی و همگانی اهداف مهمی است در توسعه ورزش دانشگاهی باید مورد توجه قرار گیرد.

اما آنچه بیش از هر چیز دیگری در این معقوله اهمیت دارد، توجه به جنبه همگانی کردن ورزش در دانشگاه ها است که تا کنون کارهای زیادی در این خصوص صورت گرفته است اما اینکه تا چه حد این راهکارها مثمر ثمر بوده است را باید در دانشگاه ها جستجو کرد.

کمبود فضای سرپوشیده برای دانشجویان دختر و کرایه دادن سالن های ورزشی دانشگاه ها به افراد غیر دانشگاهی

باید اعتراف کرد که در این سال ها جایگاه ورزش در دانشگاه ها با رشد بیشتری همراه بوده و این باور در بین بسیاری از مسئولین دانشگاه ها ایجاد شده است که ورزش در رشد جامعه علمی کشور تاثیر زیادی دارد به همین دلیل رشد سرانه ورزشی در دانشگاه ها را در دستور کار خود قرار داده اند اما هنوز هم کمبودهای زیادی در توسعه زیر ساخت های ورزش در دانشگاه ها وجود دارد.

کمبود فضای ورزشی سرپوشیده برای دانشجویان دختر در دانشگاه ها یکی از مهم ترین مشکلات زیر ساختی ورزش دانشگاهی است که لزوم توجه بیشتر مسئولین در این حوزه را می طلبد.

در کنار این مسئله می توان به کرایه دادن فضاهای ورزشی دانشگاه ها به افراد غیر دانشجو نیز اشاره کرد که در بسیاری از موارد با اعتراض و نارضایتی دانشجویان همراه است.

همچنین فاصله موجود بین دانشجویان تربیت بدنی و سایر دانشجویان و نیز اختصاص فضاهای ورزشی به دانشجویان تربیت بدنی در برخی از دانشگاه ها سبب شده که با وجود فضای مناسب برای ورزش در این دانشگاه ها، دانشجویان از امکانات محروم باشند و اجازه ورود آنها به سالن ها و باشگاه های ورزشی ویژه دانجشویان تربیت بدنی داده نشود.
 
در برخی از مواقع نیز به این بهانه که دانشجویان معمولی آماتور هستند و ممکن است به این فضاها آسیب برسانند یا زمان استفاده آنها را محدود می کنند و یا اینکه امکان استفاده آنها را فراهم نمی کنند که این مشکل نیز باید با ورود مسئولان دانشگاه ها حل شود.

 مشکلات و برخی کمبودها در خوابگاه ها را نیز باید به این عوامل افزود؛ البته نباید از معرفی برخی از دانشگاه های کشور که در عرصه توسعه ورزش دانشگاهی موفق بوده اند نیز غافل شد.

در کنار این کمبودها اکنون برخی از خوابگاه ها نیز در کشور وجود دارند که علاوه مجهز بودن به دستگاه های بدنسازی و اتاق های تندرستی از امکانات ورزشی مانند دوچرخه نیز برخوردارند اما دانشجویان علاقه زیادی به ورزش ندارند و سالن های مجهز آنها در حال خاک خوردن است.

پس می توان به این باور رسید که ورزش دانشگاهی ما این گونه است که گاهی امکانات هست و دانشجو از امکانات استفاده نمی کند و گاهی دانشجو علاقه به ورزش دارد اما امکانات ندارد و برای حل این مشکل مسئولان باید علاوه بر تجهیز امکانات از فعالیت در بخش فرهنگ سازی نیز غافل نباشند.

افزایش واحد درسی تربیت بدنی؛ زرحی که نیمه کاره رها شد

در کنار مسائل مربوط به زیر ساخت های ورزشی، برنامه های مدون جهت همگانی کردن ورزش در میان قشر جوان جامعه نقش مهمی در سلامت آنها دارد.

وزارت علوم و آموزش عالی تا کنون برنامه های  زیادی را در این بخش ارائه کرده اند اما مهم ترین این برنامه ها یعنی افزایش تعداد واحد درسی تربیت بدنی عمومی در مقطع کارشناسی به عنوان یکی از مهم ترین این راهکارها نیمه کاره بی نتیجه ماند و پس از سال ها تاخیر در عملی کردن این طرح، در پایان با غیر کارشناسی خواندن آن، این فرصت مهم نیز از بین رفت.

همچنین باید به نحوه ارائه این واحد درسی توسط اساتید نیز اشاره کرد؛ چرا که بسیاری از دانشجویان معتقدند که حضور اساتید کم تجربه و بعضا دانشجویان رشته تربیت بدنی در این واحد درسی باعث کاهش کیفیت آن شده است.
 
متاسفانه موازی کاری در بین بخش های مختلف دانشگاه ها سبب شده تا برنامه هایی سطحی و گذرا برای حل این مشکل ارائه شود برای مثال در حوزه تربیت بدنی در دانشگاه ها علاوه بر گروه تربیت بدنی، معاونت تربیت بدنی دانشگاه ها، بسیج دانشجویی و حتی برخی از تشکل ها به صورت پراکنده فعالیت هایی را با بودجه های اندک انجام می دهند که اگر برنامه ریزی صحیحی در این حوزه برای تجمیع بودجه ها در یک بخش وجود داشته باشد مطمئنا نتیجه های بهتری حاصل می شود و با آن پول می توان فعالیت های بهتری را انجام داد.