به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، اظهارات روحانی رئیس جمهور محترم در اختتامیه جشنواره مطبوعات در اولین روز هفته جاری از جهت‌های مختلف قابل بررسی است. اظهاراتی که واکنش‌های مختلفی را در پی داشته است. به نظر می‌رسد در همین ارتباط می‌توان نکات زیر را مطرح کرد:
1_انتظار آن بود که در اولین تجربه از برگزاری جشنواره مطبوعات در دولت جدید، جنبه حمایتی دولتی‌ها بیشتر خود را نشان دهد چرا که اکثر دولت‌ها در اولین برخورد با مطبوعات که اوج آن در جشنواره مطبوعات قابل اتفاق است سعی می‌کنند الفاظ قانونی را با کلماتی عاطفی بیان کنند که هم وظایف در چارچوب قانونی مطبوعات را به آنان یادآوری کنند و هم حسن نیت خود را با صدای رسا اعلام کنند. شاید منطقی‌ترین توقع از رئیس جمهوری که خود را حقوقدان می‌داند این بود که الفاظ حقوقی را با ادبیاتی عاطفی بیان کند که البته این توقع در روز شنبه برآورده نشده است.
2- دولت‌ها رابطه دو طرفه و البته بسیار تنگاتنگی با مطبوعات دارند چرا که مطبوعات یکی از مهم‌ترین و جدی‌ترین راه ارتباطی اجرائی‌ها با افکار عمومی هستند در چنین شرایطی حتما تدبیر درست آن است که دولت نوع نگاه و نظر خود نسبت به مطبوعات را بگونه‌ای تعریف نماید که کسی از اهالی رسانه احساس نکند قصد آن است تا مطبوعات به دو دسته بد و خوب تقسیم شده و از همه تاسف بار‌تر آنکه مبنا و معیار این دسته بندی، نه قانون بلکه سلایق و تمایلات قوه مجریه باشد.
قطعا آقای رئیس جمهور که فردی حقوقدان هستند به خوبی به این نکته مهم توجه دارند که مبنا قانون است و آن هم قانون اساسی نظام مقدس اسلامی.
دولت با هر سلیقه و هر تفکری که بر سر کار باشد نمی‌تواند دغدغه‌ها و مطالبات خود را مر قانون بخواند و بنامد بلکه همگان اعم از دولت و غیر دولت خود را می‌بایست در چارچوب قانون دانسته و از دیگران هم بر اساس قانون مطالبه داشته باشند.
جالب اینجاست که یکی از اشکالات درست یا نادرستی که دولتمردان فعلی در ارتباط با دولتی‌های قبلی مطرح می‌کردند این بود که چرا آقایان خود را در چارچوب قانون نمی‌دیدند حال آیا جای این پرسش بطور جدی نیست که دولتی که خود را اهل اطلاع از مر قانون می‌داند مطالباتی سلیقه‌ای را چرا پیگیری می‌کند؟! ملاک و مبنا قانون باید باشد.
به نظر می‌رسد در مراسم مورد اشاره خواسته‌های سلیقه‌ای بیشتر مورد مطالبه قرار گرفت در صورتی که انتظار آن بود که عمل به قانون مورد توجه باشد. وقتی که حرکت یک روزنامه در جسارت به مقدسات و احکام الهی مورد اعتراض و انتقاد واقع نمی‌شود اما انتقاد از مثلا فلان حرکت دولت با اعتراض رسمی مواجه می‌شود به این معنی است که معیار و مبنا از قانون به محدوده دولت تغییر کرده است که این موضوع از مطلعان حقوق بسیار بعید است.
3- در یکی از مناظرات سه گانه رئیس جمهور منتخب که آن موقع یکی از هشت نامزد بود به هنگام استماع جمله یکی از نامزد‌ها در نقد سخنان خود، واکنشی از خود نشان داد که این واکنش اعتراض نامزد نقاد را به دنبال داشت.
دکتر محسن رضائی در اعتراض به این حرکت دکتر حسن روحانی با ناراحتی گفت: «معلوم نیست اگر آقای روحانی رئیس جمهور شوند با منتقدین چه برخوردی خواهند کرد» که البته دکتر روحانی نیز در پاسخ به این جمله گفت: «من عصبانی نشدم بلکه با صدای رسا پاسخ دادم» اکنون سخنان روز شنبه ریاست محترم جمهور وقتی مورد تامل واقع می‌شود دریافت می‌شود که در نوع نگاه به منتقدان شاید کمی تغییر زاویه دید لازم و ضروری باشد.
جامعه‌ای که همانگونه که دکتر روحانی بر آن تاکید داشته که اگر نقادی در آن وجود نداشته باشد جامعه‌ای بی‌روح است حال که وقتی خود ایشان به این نکته تاکید دارند نباید این پرسش را مطرح نمود که «قیم مآب» نامیدن منتقدین منصف با کدام اصل و اصول حقوقی قابل توجیه است؟!
قطعا آن انتقادی که دور از انصاف باشد و به دنبال مچ گیری باشد از منظر همگان مذموم است اما وقتی نشریاتی برای صیانت از نظام و دولت منبعث از این نظام خود را مکلف به رصد منصفانه حرکات دستگاه‌ها دانسته و با دانستن هزینه‌های احتمالی، راسخ و صادق به طرح انتقاد می‌پردازند آیا جای تقدیر و تکریم نیستند؟!
4- بعد از حماسه عظیم ملت ولایتمدار ایران اسلامی در 24 خرداد سال جاری برخی افراد نهایت سعی خود را معطوف به این نکته نمودند که با ساختن همتی تصنعی از خود در انتخابات یازدهم، سهم بیشتری را از منتخب یازدهم مطالبه نمایند حال آنکه دکتر روحانی با آرای مردم ولایتمدار توفیق حضور در راس دستگاه اجرائی کشور را یافته و این جماعت در این توفیق نقشی بسیار جزئی داشته چرا که نامزد مورد نظر آنان فردی دیگر بوده که چون بر عدم اقبال عمومی وی اطلاع دقیق یافتند.
لذا با کنار زدن اجباری نامزد مورد نظرشان، هم از وزن کشی در انتخابات رهائی یافتند و هم خود را در انتخاب منتخب یازدهم شریک جا زدند! اکنون جای این سوال نیست که چرا مطالبات این جماعت در خروجی رسمی قرارگرفته و به عنوان یک مطالبه رسمی مطرح می‌گردد؟!
قطعا این جماعت همانگونه که در اظهارات و مقالات آنان پس از انتخابات آمده، دولت یازدهم را به عنوان فرصتی برای احیا خود تلقی نموده و اعتقادی صادقانه به دولت و شخص رئیس جمهور محترم که اوج تفاوت دیدگاه ایشان با آنان را می‌توان در سخنان درست و دقیق 23تیر78 دکتر روحانی در جمع مردم بصیر تهران ملاحظه نمود، به هیچ وجه ندارند.
در اینجا ذکر تعبیر درست آیت الله لاریجانی از شرایط کنونی این جماعت جالب به نظر می‌رسد. آنگاه که ایشان آنان را «افعی‌های گرمادیده» خواندند. انتظار آن است که ارکان فرهنگی دولت پیگیر مطالبات حقیقی رئیس جمهور محترم باشند که اتفاقا در چارچوب نظام است و دغدغه‌های نظام به شمار می‌آیند.
5- و آخرین و البته مهم‌ترین نکته اینکه رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در اولین دیدار با کابینه نهم به این نکته مهم اشاره فرمودند که «اگرچه فرصت چهارساله برای دولت‌ها زمان خوبی برای خدمت به مردم عزیز است اما به سرعت می‌گذرد» اکنون باید به این نکته مهم توجه کرد که دولت یازدهم هم زمان اگرچه چهارساله اما به سرعت برق و باد در اختیار اوست به نظر می‌رسد از هرگونه حرکت و یا سخنی که در روند خدمت به این ملت شریف و عزیز خدشه به وجود می‌آورد باید پرهیز کرد که در این زمینه دولت باید پیشقراول باشد.
منبع: فرهنگ نیوز
ارسال نظرات