با نگاهی به نقش و شرایط امر به معروف و نهی از منکر در جامعه
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»،
انتشار خبر «ورود جریان جدید بی‌حجابی» در برخی شهرهای کشور، در ایامی که هنوز حدود دوماه از شهادت شهید علی خلیلی آمر به معروف و ناهی از منکر نگذشته است، الزام و توجه بیش از پیش به موضوع امربه معروف و نهی از منکر توسط مردم و دستگاه های دولتی را نمایان می سازد.
بی شک امر به معروف مادامی که به صورت جدی تر از سوی مردم پیگیری و اجرا نشود، نمی توان به دنبال تاثیر مثبتی از اجرای آن توسط دستگاه های دولتی بود.
توجه و التزام بیشتر مردم جامعه به مساله امر به معروف را نباید بر اساس کمیت و تعداد انجام این فریضه سنجید بلکه سنجش اصلی این فریضه و ارزیابی موثر افتادن آن، می بایست بر اساس کیفیت انجام این فریضه صورت گیرد. به عبارتی هنگامی که از اجرای امر به معروف و نهی از منکر سخن میگوییم باید دقت داشت که در اجرای این اصل مهم از دین باید فاکتورهایی مختلفی را مد نظر قرار داد که دو مورد مهم ازین فاکتورها شامل ویژگی های جغرافیایی و منطقه ای و عرف و رسوم مردم آن منطقه است.
از جمله این رفتارهای افراطی می توان به بسیاری از فعالان فتنه که امروزه سنگ آزادی بیان و برداشتن حجاب را بر سینه می کوبند اشاره کرد که در سال های نخست انقلاب با اعمال رفتارهای افراط گونه و بسیار غلط و بدون داشتن درک درستی از این فرضیه، سعی بر اجرای آن داشتند تا آنجا که مدت ها با نام آن رفتار اشتباهشان به تمسخر، شناخته می شدند.
برای امثال اکبر گنجی که امروز می گوید حجاب اختیاری است روزگاری در تهران، پونز به دست گرفته و سعی بر ارشاد بی حجابان میکرد تا آنجا که بعدها به «اکبر پونز» معروف گشت. وی که این روزها با ژست‌های دموکراسی‌خواهی مشغول بردن جایزه‌های سیاسی غربی است، روزگاری در لباس یک انقلابی، دختران بدحجاب را مجازات خیابانی میکرد. همین گنجی پس از پناهندگی وجود امام زمان(عج) را منکر می‌شود و قرآن را کلام خدا نمی‌داند.
بررسی این گونه تندروی ها به خوبی نشان می دهد که امر به معروف و نهی از منکری که مد نظر اسلام است ابدا با تندی همراه نبوده و همواره در روایات و آیات به داشتن زبانی نرم و خوش تاکید شده است تا آنجا که خداوند متعال خطاب به پیامبر اکرم (ص) اینطور می فرمایند که «اگر درشت خوی سندگدل بودی از دورت پراکنده می شدند».
توجه به آیه فوق به خوبی نشان می دهد که اسلام همواره بر زبان نرم و روی خوش تاکید داشته است، اما گاهی دیده می شود که بسیاری از رسانه های معاند در تلاشند تا امر به معروف و نهی از منکر را امری ناقض آزادی های اجتماعی و فردی جلوه دهند.
هرچند در تعریف این رسانه ها بی بند وباری جنسی و بی حجابی مصادیق آزادی به شمار می روند اما ذکر این نکته لازم است که بسیاری از این افراد که امروزه نگران از بین رفتن این قبیل بی بند وباری ها به اسم نقض آزادی بیان هستند، خود روزگاری جاهلانه ترین اقدامات خود را به نام امر به معروف و نهی از منکر زده و موجبات بدبینی مردم را به این فرضیه الهی پدید آورده اند اما اینک با گذر زمان و مشخض شدن سستی تفکراتشان دقیقا برعکس آن روزگار عمل کرده و از مخالفین اجرای این فرضیه موکد الهی شده اند.
بی شک امر به معروف مادامی که به صورت جدی تر از سوی مردم پیگیری و اجرا نشود، نمی توان به دنبال تاثیر مثبتی از اجرای آن توسط دستگاه های دولتی بود.
توجه و التزام بیشتر مردم جامعه به مساله امر به معروف را نباید بر اساس کمیت و تعداد انجام این فریضه سنجید بلکه سنجش اصلی این فریضه و ارزیابی موثر افتادن آن، می بایست بر اساس کیفیت انجام این فریضه صورت گیرد. به عبارتی هنگامی که از اجرای امر به معروف و نهی از منکر سخن میگوییم باید دقت داشت که در اجرای این اصل مهم از دین باید فاکتورهایی مختلفی را مد نظر قرار داد که دو مورد مهم ازین فاکتورها شامل ویژگی های جغرافیایی و منطقه ای و عرف و رسوم مردم آن منطقه است.
انجام امر به معروف و نهی از منکر هنگامی موثر واقع می شود که بر اساس موازین دینی و عقلی و داشتن درک درست از شرایط زمانی صورت گیرد بنابراین در صورتی که به فاکتورهای یاد شده در بالا و موازین مذکور، توجهی نشود و در ادامه امر به معروف و یا نهی از منکری بخواهد صورت گیرد، نباید به نتیجه مثبت گرفتن از انجام آن امیدی بست که می توان گفت در اکثر مواقع به افراطی گری نیز منجر خواهد شد.
از جمله این رفتارهای افراطی می توان به بسیاری از فعالان فتنه که امروزه سنگ آزادی بیان و برداشتن حجاب را بر سینه می کوبند اشاره کرد که در سال های نخست انقلاب با اعمال رفتارهای افراط گونه و بسیار غلط و بدون داشتن درک درستی از این فرضیه، سعی بر اجرای آن داشتند تا آنجا که مدت ها با نام آن رفتار اشتباهشان به تمسخر، شناخته می شدند.
برای امثال اکبر گنجی که امروز می گوید حجاب اختیاری است روزگاری در تهران، پونز به دست گرفته و سعی بر ارشاد بی حجابان میکرد تا آنجا که بعدها به «اکبر پونز» معروف گشت. وی که این روزها با ژست‌های دموکراسی‌خواهی مشغول بردن جایزه‌های سیاسی غربی است، روزگاری در لباس یک انقلابی، دختران بدحجاب را مجازات خیابانی میکرد. همین گنجی پس از پناهندگی وجود امام زمان(عج) را منکر می‌شود و قرآن را کلام خدا نمی‌داند.
بررسی این گونه تندروی ها به خوبی نشان می دهد که امر به معروف و نهی از منکری که مد نظر اسلام است ابدا با تندی همراه نبوده و همواره در روایات و آیات به داشتن زبانی نرم و خوش تاکید شده است تا آنجا که خداوند متعال خطاب به پیامبر اکرم (ص) اینطور می فرمایند که «اگر درشت خوی سندگدل بودی از دورت پراکنده می شدند».
توجه به آیه فوق به خوبی نشان می دهد که اسلام همواره بر زبان نرم و روی خوش تاکید داشته است، اما گاهی دیده می شود که بسیاری از رسانه های معاند در تلاشند تا امر به معروف و نهی از منکر را امری ناقض آزادی های اجتماعی و فردی جلوه دهند.
هرچند در تعریف این رسانه ها بی بند وباری جنسی و بی حجابی مصادیق آزادی به شمار می روند اما ذکر این نکته لازم است که بسیاری از این افراد که امروزه نگران از بین رفتن این قبیل بی بند وباری ها به اسم نقض آزادی بیان هستند، خود روزگاری جاهلانه ترین اقدامات خود را به نام امر به معروف و نهی از منکر زده و موجبات بدبینی مردم را به این فرضیه الهی پدید آورده اند اما اینک با گذر زمان و مشخض شدن سستی تفکراتشان دقیقا برعکس آن روزگار عمل کرده و از مخالفین اجرای این فرضیه موکد الهی شده اند.
منبع : جوان آنلاین
ارسال نظرات