به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، همه تمایل دارند و مشتاق هستند که موضوع هسته ای جمهوری اسلامی ایران پایانی خوش داشته باشد. موفقیت دولت تدبیر و امید در جریان مذاکرات هسته ای، ره آوردی برای همگان است. اگر در این مذاکرات جمهوری اسلامی ایران به اهداف و حقوق خود در زمینه هسته ای دست یابد همگان از این اتفاق شادمان خواهند شد.
این که گفته می شود دلواپسان موضوع هسته ای، دلواپس موفقیت دولت در این عرصه هستند تا نکند این اتفاق به نام دولت تدبیر و امید ثبت شود، ادعای تنگ نظرانه و مغالطه کارانه ای است چرا که همین منتقدان و دلواپسان، نگران آن هستند که در پس این توافق که اکنون با چالش ها و زیاده خواهی های آمریکا روبرو شده است، توطئه ای و دسیسه ای پیاده شود و آنگاه این توافق برد - برد به یک سر برد تبدیل شود.
آنگاه آن هایی که از منتقدان مذاکرات هسته ای انتقاد می کنند و آنها را افراطی می پندارند، چه پاسخی خواهند داد؟ آیا آن هنگام هم مقصر را منتقدان و دلواپسان هسته ای معرفی خواهند کرد یا به توافق نرسیدن درباره فعالیت های هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران را به عهده خواهند گرفت یا شاید در بهترین حالت مقصر را طرف مقابل معرفی می کنند؟
آنهایی که از روند مذاکرات به این شکل حمایت می کنند آیا توجه دارند که هم اکنون در همان کشورهای عضو 1+5 رسانه ها و تحلیلگران سیاسی آنها به انتقاد از شیوه مذاکرات هسته ای می پردازند و در پارلمان و مجالس خود با همین گفت وگوها مخالفت می کنند؟
باید این حق را به منتقدان و آنهایی که نگران آینده و نتایج مذاکرات هستند داد که حرف خود را بزنند و انتقاد و تحلیل خود را ارائه دهند. گرچه دست آخر اگر توافقی انجام نشود از هم اکنون مشخص است که همه چیز قرار است بر سر دلواپسان و آنهایی که نگران هستند بشکند.
برخی ادعا می کنند آنهایی که دلواپس هستند، نگرانی شان به خاطر این است که دولت در مذاکرات هسته ای موفق شود و گشایشی در روابط خارجی کشور ایجاد شود و مشکلاتی که در 8 سال دولت گذشته ایجاد شده حل شود که البته این سخن و ادعا اثبات می کند که موافقان هنوز مشکلات کشور را به مذاکرات گره زده اند و حاجت خود را از آمریکا می خواهند. این در حالی است که مسئولان ارشد کشورمان به ویژه رهبر معظم انقلاب بارها تأکید کرده اند تحریم ها را نباید به مذاکرات ربط داد.
حضرت آیت الله خامنه ای در دیداری که چندی پیش از پیشرفت های دفاعی و موشکی سپاه داشتند در همین زمینه گفته بودند؛ «من همواره طرفدار ابتکار در سیاست خارجی و مذاکره بوده و هستم و توصیه همیشگی من به مسئولان این بوده که در سیاست خارجی و مبادلات بین المللی هرچه تلاش و ابتکار وجود دارد به کار بندند اما نباید نیازمندی های کشور و برخی مسایل همچون تحریم ها، به مذاکره گره زده شود.»
باید آنهایی که موافق توافق و مذاکرات هستند و آنهایی که مخالف و منتقد آن هستند، توجه داشته باشند که شکست در این عرصه کشور را در یک عرصه تازه وارد می کند، پیروزی هم باعث خواهد شد تا علاوه بر این که حقانیت ایران ثابت شود، فضای منفی که رسانه های دشمن در افکار عمومی ایجاد کرده اند برداشته شود.
اما همه اینها و همه آنچه که در پس و پیش مذاکرات هسته ای دنبال می شود باید در این نکته مهم و حساس خلاصه شود که تنها راه، ایستادگی و استفاده از ظرفیت های داخلی و توانایی های مردم و کشور است که ثابت می کند «باید بدانیم که می توانیم.»
اما نکته ای دیگر که در مذاکرات هسته ای و از سوی آقای ظریف وزیر خارجه کشورمان مطرح شده است. او در صفحه توئیتر خود نوشته است؛ «پس از مذاکرات سخت از وین بازگشتیم، توافق امکان پذیر است اما باید توهمات پایان یابد و شبیه سال 2005 فرصت از دست نرود.
در سال 2005 که مصادف بود با دولت اصلاحات بر اساس توافقی که در آن زمان میان ایران و کشورهای مذاکره کننده از جمله سه کشور انگلیس، آلمان و فرانسه انجام شد قرار شد با تعلیق همه فعالیت های هسته ای کشورمان وعده های داده شده آنها محقق شود که پس از چندی خلف وعده آنها نمایان شد و آنچه که گفته بودند و وعده داده شده بود برآورده نشد و رهبر انقلاب دستور آغاز فعالیت های صلح آمیز هسته ای کشورمان را دادند.
در آن زمان فعالیت های هسته ای کشورمان بسیار محدودتر از اکنون بود و اصلا قابل مقایسه نیست. اکنون که جمهوری اسلامی ایران در زمینه هسته ای به چنین پیشرفت های بزرگی دست یافته است، آیا نباید امتیازات بزرگتر و بیشتری به ایران داده شود؟
شرایط کنونی ایران با 11 سال پیش از این بسیار تفاوت دارد. این تفاوت شرایط به عنوان یک امتیاز بزرگ برای ایران در جریان مذاکرات هسته ای است. در آن زمان فرصت را چه کسی از دست داد ایران یا طرف مقابل؟
اکنون نیز فرصتی مهیا شده است تا غرب صداقت خود را ثابت کند که البته بعید به نظر می رسد که بتواند اعتماد ایران را جلب کند. اگر هم فرصتی قرار است از دست برود این فرصت برای غرب و آمریکاست. جمهوری اسلامی ایران بر اساس سیاستی که اتخاذ کرده است مذاکرات را با تدابیر رهبری پیگیری می کند. مذاکره کنندگان هم که به فرموده رهبر انقلاب بچه های انقلاب هستند، به خوبی می دانند که نباید در مقابل زیاده خواهی های آمریکا و غرب کوتاه بیایند.
اکنون زمان آن است که رسانه های کشور و تحلیلگران، تبلیغات منفی که علیه جمهوری اسلامی ایران می شود را خنثی کنند، نه این که همدیگر را متهم کنند و بگویند باعث به نتیجه نرسیدن مذاکرات، منتقدان و دلواپسان مذاکرات هسته‌ای بوده اند.
در آخر از جناب اقای ظریف وزیر امور خارجه کشورمان که سکاندار تیم مذاکره کننده هسته ای است می خواهیم نسبت به این تحلیل واکنش نشان دهد. شبکه تلویزیونی بی بی سی فارسی در تحلیلی گفته است که نگرانی اصلی ظریف به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته ای نیست، بلکه باخت دوباره تیم روحانی در انتخابات آینده و تکرار تجربه انتخابات 1384 است.
این شبکه در تحلیلی از پیام اخیر وزیر خارجه کشورمان در توئیتر اعتقاد دارد؛ هشدار اصلی ظریف به غرب در واقع این است که اگر با دولت روحانی توافق نکند، همانند سال 1384 (2005) بار دیگر زمینه روی کار آمدن اصولگرایان را فراهم خواهد کرد.
آیا چنین است که تحلیل شده است؟ اگر نیست وزارت خارجه به ویژه شخص وزیر محترم درباره این ادعا پاسخ دهد که آیا بر اساس ادعای این شبکه او نگران چنین ادعایی است؟!
منبع: سیاست روز
ارسال نظرات