تبعیض‌ها در ورزش ایران مشهود است/ سیاست بودجه‌ای وزارت ورزش باید تغییر کند

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ تیم ملی وزنه برداری معلولان ایران چندی قبل در رقابت های جهانی امارات خوش درخشید و در دو بخش جوانان و بزرگسالان 12مدال رنگارنگ بدست آورد. این موفقیت در حالی رقم خورد که نادر مرادی، علی حسینی و مجید فرزین به دلیل مصدومیت در امارات زیر وزنه نرفتند، اما همه نفرات اعزامی به جز یک نفر روی سکوی مدال ایستادند تا تیم کشورمان با وجود کم بودن طلاهایش، به قهرمانی امتیازی برسد.

در این رقابت ها محسن بختیار 11 کیلوگرم رکورد قبلی دسته 49 کیلوگرم را ارتقا بخشید، امیرسجاد یوسفی زاده در 65 کیلوگرم 17 کیلوگرم از رکورد قبلی بیشتر بلند کرد، مهدی صیادی نیز رکوردشکنی 11 کیلوگرمی داشت  و سیامند رحمان نیز دو بار رکورد قبلی را جا به جا کرد.

غلامرضا آسترکی، سرمربی تیم وزنه برداری معلولان در گفتگو با خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، درباره برخورد مردم در روزهای اخیر و پس از این موفقیت اظهار داشت: مردم همیشه به ما لطف داشته اند. خوشبختانه دید افکار عمومی با توجه به موفقیت های سال های اخیر معلولان در عرصه ورزشی بسیار مثبت شده و آنها همیشه ورزشکاران را مورد تشویق خود قرار می دهند. فکر می کنم این مسأله برای هر کدام از ملی پوشان از ارزش زیادی برخوردار باشد.

وی درباره پاداش های مالی و تفاوت آن با برخی از رشته های دیگر همچون فوتبال گفت: تا الان که هیچ حرفی بابت مدال آوری تیم در امارات زده نشده است. البته به نظرم در این مورد طبق جدول تعریف شده باید عمل شود. درخصوص مقایسه با رشته های دیگر مثل فوتبال نیز باید بگویم که این تبعیض کاملاً مشهود است. در فوتبال مبلغ قراردادها و پاداش ها بسیار زیادتر از وزنه برداری معلولان است. حتی اردوی ما نیز از زمین تا آسمان با اردوی فوتبالی ها تفاوت دارد. ما برای برگزاری یک اردوی خارج از کشور مشکلات زیادی داریم، اما در فوتبال این کار به راحتی انجام می شود.

آسترکی ادامه داد: مثل همه دنیا باید برای فوتبال هزینه زیادتری صورت بگیرد و این موضوع فکر نمی کنم مورد اعتراض سایر ورزشکاران باشد، اما بحث اصلی این است که باید به رشته های دیگر نیز رسیدگی و توجه شود. قهرمانی در جهان افتخار بزرگی است که نصیب هر کسی و هر تیمی نمی شود، اما متأسفانه در اینجا به سادگی از کنار آن عبور می کنیم.

سرمربی تیم ملی وزنه برداری بیان کرد: این تبعیض ها بین افراد سالم و معلول نیز دیده می شود. برای مثال معلولانی که پارالمپیک 2012 لندن طلا گرفتند، الان ماهیانه 800 هزار تومان از صندوق حمایت از قهرمانان حقوق دریافت می کنند؛ این در حالی است که قهرمانان المپیک لندن ماهیانه دو میلیون تومان پول می گیرند. ضمن اینکه شنیده ام همین حقوق 800 هزار تومانی نیز آخرین بار چند ماه قبل پرداخت شده است.

وی گفت: من در پارالمپیک به عنوان مربی در کنار تیم بودم و تیم وزنه برداری قهرمان نیز شد، اما به هنگام اهدای پاداش و آن حقوق ماهیانه مسئولان صندوق گفتند که این حقوق فقط به سرمربیان تعلق می گیرد، نه مربیان و بنابراین به من چیزی تعلق نگرفت.

آسترکی اظهار داشت: وقتی رشته ای همچون کشتی به عنوان ورزش اول ایران و مدال آورترین رشته کشورمان در المپیک از بی پولی می نالد، ما که جای خود داریم و اصلاً نباید مدعی باشیم. ورزش های جانبازان و معلولان با توجه به تعدد رشته ها بودجه کمی دریافت می کنند، اما با این حال ورزشکاران معلول همیشه غیرت به خرج می دهند و بیشترین مدال را بر سینه می آویزند. به نظرم باید در سیاست های بودجه ای وزارت ورزش و جوانان بازنگری صورت بگیرد و برای برخی از رشته ها و فدراسیون ها بودجه جداگانه و در حد نام و مدالشان تعلق بگیرد تا مشکلات به حداقل برسد. معتقدم ورزشکاران باید به لحاظ مالی تأمین باشند و پول حرفه ای بگیرند تا بدون هیچ دغدغه ای در رقابت های مختلف افتخارآفرینی کنند.

سرمربی تیم وزنه برداری معلولان با اشاره به وضعیت ورزشکاران معلول سایر کشورها گفت: خارجی ها به معلولان خود بها می دهند و اجازه نمی دهند که آنها کمبودی داشته باشند. همان طور که گفتم، در دیگر کشورها نیز صرف هزینه ها در فوتبال بیشتر است، اما به ورزشکاران، بخصوص مدال آوران جهانی و المپیک توجه می شود.

وی در پاسخ به این سوال که آیا سایر کشورها به ورزشکاران معلول ایرانی پیشنهاد تغییر تابعیت می دهند؟ گفت: چرا که نه، وقتی این پیشنهادها به ورزشکاران سالم می شود، مطمئن باشید که در قبال ورزشکاران معلول هم صورت می گیرد، بخصوص اینکه معلولان ایرانی در چند رشته بسیار خوش درخشیده اند و عملکردشان به چشم آمده است. درست است که این پیشنهادها مطرح می شود، اما ورزشکاران ایرانی تعصب زیادی به وطن خود دارند و به نظرم مسئولان نیز باید ارزش این چهره ها را بدانند.