سازمان ملل 60 سالگی را آغاز سن سالمندی معرفی کرد

گروه آزاداندیشی «خبرگزاری دانشجو»؛ یکی از مسائلی که در جمعیت شناسی مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد بحث سن سالمندی است که البته در تعیین سن سالمندی اختلاف نظر بسیار است. بسیاری از کشورهای توسعه یافته از نظر زمانی سن 65 سالگی را مبنای تعریف سالمندی قرار داده‌اند، ولی همانند بسیاری از مفاهیم غربی، این تعریف متناسب با شرایط سایر مناطق دنیا نیست. از آنجا که این تعریف تا حدودی اختیاری است، در بسیاری از اوقات سن سالمندی را سنی می‌دانند که فرد شروع به دریافت مزایای بازنشستگی می‌کند.

 

در حال حاضر، سازمان ملل معیار عددی مشخصی برای تعریف سن سالمندی ندارد، اما روی این اصل توافق دارد که افراد 60 ساله و بیشتر جمعیت سالمند را تشکیل می‌دهند.

 

تعاریف متعددی برای سن سالمندی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما هیچ توافقی بر سنی که افراد وارد مرحله سالمندی می‌شوند، وجود ندارد. کاربرد رایج سن تقویمی برای مشخص کردن آستانه ورود به دوره سالمندی این فرض را در بر دارد که سن تقویمی با سن بیولوژیک یکسان است، در حالی که ضرورتاً این دو همزمان نیستند.

 

در سال 1875 میلادی «انجمن دوستی جوامع» سن سالمندی را «هر سنی بعد از سن 50 سالگی دانست»، اما در طرح‌های بازنشستگی عموماً سنین 60 یا 65 سالگی را به عنوان سن سالمندی می‌پذیرند (روباک، 1979) سازمان ملل، معیار مشخصی برای تعریف سن سالمندی ندارد، اما به طور معمول، افراد 60 ساله و بیشتر را به عنوان افراد سالمند قلمداد می‌کند. نتایج مطالعه‌ای که در سال 1980 انجام شد، عوامل شخصی را برای تعریف سن سالمندی در کشورهای در حال توسعه معرفی کرد (Glas Cock).

 

این مطالعه بین‌المللی انسان شناسی که در اواخر دهه 1970 انجام شد، چندین معیار را برای تعریف سالمندی در نظر گرفته است. 

1) زمان 

2) تغییر در نقش‌های اجتماعی (مثلاً تغییر در الگوی کار و فعالیت،‌ وضعیت بزرگسالی، سن یائسگی) 

3) تغییر در توانایی‌ها (شرایط نامناسب زندگی، فرسودگی و تغییر ویژگی‌های فیزیکی)

 

به طور کلی سن سالمندی به عواملی چون سن ورود به بازار کار، شرایط و کیفیت زندگی، سن بازنشستگی و اساساً امید به زندگی بستگی دارد. در بسیاری از کشورهای آفریقایی که امید زندگی پایین است، عموماً سن شروع سالمندی سن 50 سالگی است.

 

همچنین در کشورهای در حال توسعه با توجه به سطح توسعه و امید به زندگی، سن ورود به دوره سالمندی متفاوت است. در کشورهای توسعه یافته که امید زندگی بالاتر از سایر نقاط جهان است، عموماً سن 65 سالگی را مبنایی برای ورود به دوره سالمندی می‌دانند.