برزیلی‌ها در دو راهی فوتبال و سیاست

به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجوو»، دو هفته تا آغاز جام بیستم باقی مانده و تنش‌های زیادی در خیابان‌های برزیل بابت هزینه‌های هنگفت برگزاری این تورنمنت دیده می‌شود. حتی برخی از مردم خشم خود را با ایستادن برابر تیم ملی کشورمان نشان داده‌اند که این شاید برجسته‌ترین نماد معرفی برزیل در صحنه جهانی باشد.

اوگو جیورگتی فیلمساز و مفسر برجسته فوتبال گفت: پیش از آغاز جام جهانی هرگز تا این حد احساس تنفر در میان برزیلی‌ها زیاد نبود. مردم اینجا همگی عاشق فوتبال و کشورشان هستند اما حالا به تیمی اعتراض می‌کنند که پیش از این هرگز علیه آن شعار نداده بودند.
 
همچنین مارکو سیلوا فرد 33 ساله‌ای که در حومه ریودوژانیرو زندگی می‌کند، عنوان کرد: من هلند را تشویق می‌کنم. اگر برزیل قهرمان شود، همه فسادی که در طول تورنمنت ایجاد شده، فراموش خواهد شد و کشورمان از خواب بیدار نمی‌شود.

به رغم این شرایط، بیشتر برزیلی‌ها از سلسائو در رسیدن به ششمین عنوان قهرمانی جهان حمایت می‌کنند. با این وجود دولت دیلما روسف نگران اعتراضات خیابانی ده‌ها هزار نفری مردم است که به تصویر این کشور در صحنه جهانی خدشه وارد کرده است. 

اعتراضات به حدی است که چند روز قبل گروهی از مردم خشمگین به اتوبوس بازیکنان برزیل در زمان ورود به کمپ تمرینی در ریو حمله ور شدند. مخالفان معتقدند که جام جهانی و هزینه‌های هنگفت برگزاری آن باعث شده تا دولت از صرف بودجه لازم برای برنامه‌های اجتماعی، آموزشی و بهداشتی فاصله بگیرد.

ادسون آلوز شیمیدان 52 ساله که از کودکی هوادار فوتبال است، در این باره گفت: من و بسیاری از مردم برزیل می‌دانیم که جام جهانی یک درمان موقت برای فراموشی اوضاع است. این واقعاً غم انگیز است. با این وجود الان من بیشتر به برزیل به‌عنوان یک کشور فکر می‌کنم، نه یک تیم ملی فوتبال.

آلوز مثل بسیاری دیگر منتقد شدید رییس جمهوری برزیل است که اعتقاد دارد جام جهانی یک فرصت طلایی برای این کشور برای نشان دادن برزیل مدرن است. آلوز امیدوار است که شکست در این تورنمنت به کاهش حمایت مردمی از روسف در انتخابات پیش رو منجر شود. هر چند که تاریخ نشان داده ارتباط بسیار کمی میان قهرمانی یک تیم در جهان و پیروزی یک فرد در انتخابات وجود دارد. با این حال برزیلی‌ها هرگز دوران خونین دیکتاتوری امیلیو مدیچی بین سال‌های 1964 تا 1985 را فراموش نمی‌کنند که این ژنرال سوار بر موج محبوبیت سلسائو ناشی از کسب سومین عنوان قهرمانی در سال 1970 شده بود.