به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، گاهی دیده می شود که برخی نوزادان با دندان به دنیا می آیند. به دندان هایی که از بدو تولد وجود دارند، دندان های مولودی گفته می شود. در واقع این دندان ها زمانی که نوزاد در رحم مادر بوده، رشد کرده اند. در گروه دیگری از نوزادان دندان ها طی سی روز اول بعد از تولد درمی آیند که به آنها دندان های Neonatal یا نوزادی گفته می شود. دندان های نوزادی که در 30 روز اول بعد از تولد ایجاد می شوند، معمولا به صورت یک جفت دندان پیش، در فک پایین ایجاد می شوند.
شیوع دندان های مولودی در جوامع مختلف متفاوت است و از یک نوزاد در میان هر دوهزار نوزاد متولد شده تا یک نوزاد در میان هر 3500 نوزاد متولد شده دیده می شود. پس می بینیم که نژاد و ژنتیک افراد چقدر در شیوع آن تاثیرگذار است. البته شیوع دندان های بدو تولد سه برابر دندان های نوزادی است و این دندان ها در نوزادان نارس کمتر دیده می شوند. دندان های بدو تولد نیز معمولا به صورت یک دندان در جایگاه دندان های پیش قرار دارند. به ندرت ممکن است نوزادی با دندان های آسیا به دنیا بیاید.
معمولا نوزادانی که هنگام تولد دندان نوزادی دارند، نقص جسمی و یا ذهنی ندارند. اما گاهی وجود دندان هنگام تولد، علامت اختلالات دیگرباشد که ممکن است همراه و یا بعد از آن ظاهر شود. اگرچه احتمال این اختلالات کم است، اما برای حفظ سلامت نوزاد لازم است تمام اقدامات زیر نظر پزشک بوده و مراجعات متعدد به پزشک متخصص اطفال برای بررسی وضعیت سلامت کودک انجام شود. یک نمونه از اختلالات همراه با این دندان ها، اختلالات رشد ناخن های پا، شاخی شدن کف پا ودرد کف پا در هنگام راه رفتن است که آن را سندرم ضخامت ناخن مادرزادی می نامند. در بیشتر مواقع وجود این دندان ها علت خاصی ندارد.
این دندان ها معمولا لق هستند و یا کشیده می شوند. نه به این خاطر که وجود آنها باعث بیماری نوزاد می شود، بلکه علتش آن است که زبان و لب های نوزاد تازه به دنیا آمده ممکن است با وجود دندان اذیت شود. علت دیگر دشواری در شیردهی است. شیر دادن به نوزادی که دندان دارد ممکن است مادر را اذیت کند. از طرفی همانطور که گفتیم این دندان ها معمولا لق شده و می افتند. حالا اگر این دندان بیفتد و وارد مجاری تنفسی نوزاد شود، خطرناک است.
منبع: نامه نیوز
ارسال نظرات