به گزارش گروه علمی «خبرگزاری دانشجو» متوترکسات (MTX) یکی از پرکاربردترین و مؤثرترین داروهای ضدسرطان در شیمی درمانی است که به طور گسترده برای درمان انواع مختلف سرطان‌های بدخیم نظیر سرطان‌های خونی (لوسمی)، ریه، تخمدان و روده بزرگ مصرف می‌شود.
با توجه به اینکه اثرگذاری این دارو بسیار بالا بوده و مصرف آن با عوارض زیادی همراه است، رهاسازی کنترل شده آن بر اساس استفاده از مواد پلیمری هوشمند، از اهمیت بالایی برخوردار است که این موضوع در تحقیقات اخیر محققان دانشگاه ترییت مدرس مورد توجه قرار گرفت و تلاش کردند تا با ساخت یک پلیمر هادی نانوساختار، این دارو درون آن قرار گرفته و تحت شرایط کنترل شده و در بافت هدف رهاسازی دارو صورت گیرد.
پلیمرهای هادی از مهمترین مواد هوشمندی هستند که علاوه بر مزیت زیست‌سازگاری، امکان کنترل رهاسازی دارو را با کمک یک محرک الکتریکی-شیمیایی خارجی فراهم می‌کنند. با این حال بارگذاری داروهای ضدسرطان در این پلیمرها با مشکلاتی از قبیل بازده پایین و یا پایداری کم پلیمر تهیه شده مواجه است.
از این رو در این مطالعات پژوهشگران داروی متوتروکسات را با روشی ساده در ساختار پلی پیرول نانو ساختار، به عنوان پلیمر هادی هوشمند، قرار داده و عوامل مؤثر در رهاسازی این دارو را مورد بررسی قرار دادند.
بر اساس نتایج حاصل شده عملکرد این نانوحامل همخوانی بسیار خوبی دارد و می‌توان میزان رهاسازی دارو را با تغییرات دما و پتانسیل کنترل کرد. در صورت کاربردی شدن این نانوحامل پلیمری علاوه بر کاهش میزان مورد نیاز داروی مصرفی، عوارض جانبی ناشی از آن را نیز کاهش می‌دهد.
ارسال نظرات