کد خبر:۳۲۷۹۱۳
فناوری‌های نوین؛
تولید قطعات هواپیما با چاپگرهای 3 بعدی/ پرواز تا سال 2016
محققان صنعت هوایی توانسته‌اند با استفاده از چاپگرهای 3 بعدی قطعات هواپیما را به وسیله کامپیوتر طراحی و تولید کنند و امیدوارند بتوانند اولین پرواز این هواپیما را در سال 2016 انجام دهند.
به گزارش خبرنگار علمی «خبرگزاری دانشجو»، طراحی قطعات به وسیله کامپیوتر و تولید آنها به‌وسیله یک چاپگر سه بعدی، در حال تبدیل شدن به امری عادی در دنیای پیشرفته امروز بوده و این روش در صنعت هوایی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده است.
چاپگرهای لیزری سه بعدی این روزها می‌توانند قطعات فلزی گوناگونی برای طیف وسیعی از قطعات هواپیماهای ایرباس را تولید کنند که سبک تر، مقاوم‌تر و ارزان‌تر است.
محققان صنعت هوایی توانسته‌اند با استفاده از چاپگرهای سه بعدی بر روی ایرباس 350 قطعاتی نصب کنند که 70 درصد صرفه‌جویی زمانی و 80 درصد کاهش هزینه تولید را به همراه داشته است.
این قطعات بخشی از سیستم سوخت هستند که شامل دو لوله تعبیه شده در یک لوله بوده و معمولا از ده بخش جوش داده شده ساخته شده می‌شوند که با استفاده از چاپگرهای سه بعدی این امکان به‌وجود آمده تا دو لوله را در یک لوله دیگر جای گرفته و تولید شوند. در این حالت وزن قطعه کاهش پیدا کرده و هزینه آن تا 30 درصد کاهش پیدا کرده می‌کند.
چاپگرهای سه بعدی می‌توانند یک شیء سه بعدی را با استفاده از یک فایل دیجیتال تولید کنند. این چاپگرهای سه بعدی قادرند فایل‌ها را با استفاده از پودرهای پلاستیک و فلزات مختلف از جمله تیتانیوم و فولاد، به قطعات مکانیکی واقعی تبدیل کنند.
با توجه به اینکه بیشترین سود شرکت های هواپیمایی در کاهش دادن وزن هواپیما است، با کاهش وزن در هزینه‌‌های تولید هواپیما نیز صرفه جویی به وجود می‌اید که این خود راهی برای بهبود مصرف سوخت و صرفه جویی در هزینه سوخت هواپیماها است.
اولین پرواز این هواپیمای تجاری با قطعات فلزی سه بعدی در سال 2016 میلادی انجام خواهد شد و تولید انبوه آنها با 30 تن قطعات فلزی تولید شده با چاپگرهای سه بعدی در سال 2018 خواهد بود.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.