به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، این روزها دیگر زمانی نیست که در معرض اخبار یا هشدارهای مربوط به کم‌آبی قرار نگیریم. تابلوهای تبلیغاتی هشداردهنده درباره شرایط آب در تهران و بسیاری از شهرهای بزرگ هر روز بیشتر می‌شود و تعداد بیشتری از خیابان‌ها و بزرگراه‌ها و البته مراکز حضور مردم مانند میادین میوه و تره‌بار و بازارها تحت پوشش این هشدارهای گزنده قرار می‌گیرد.
مسئولان وزارت نیرو تقریبا هر روز درباره وضع بغنرج منابع آبی کشور هشدار می دهند و صفحات روزنامه ها پر است از انذارهای این مسئولان درباره وضع آب.
یک روز حرف از جیره بندی آب به میان می آید و فردا از تهیه طرح جداسازی آب شرب و سایر مصارف آب خبر داده می شود.
همه اینها برای آن است که عمق فاجعه بحران آب برای مردم ملموس تر شود تا شاید تغییری در رفتار مصرفی آنها بهوجود آید اما ظاهرا هنوز خطر را جدی نگرفته ایم و نمی دانیم که با بی اعتنایی به بحران آب چه بلایی بر سر خودمان و فرزندانمان می آوریم.
خالی شدن سفره های زیرزمینی به عنوان ذخایر استراتژیک، می رود تا کشور با یک بحران تمام عیار مواجه کند.
پایین آمدن آب سدها آن قدر ملموس شده که فقط اگر از کنار دریاچه پشت سدهای بزرگ عبور کنید به وضوح این تغییر را مشاهده خواهید کرد.
چرا با وجود مشاهده این همه نشانه و هشدار هنوز به خودمان نیامده ایم؟ اگر در بسیاری از موضوعات اقتصادی دولت را مبسوط الید بدانیم و البته مسئول و پاسخگو، باید اعتراف کرد که در مقابله با بحران کم آبی دست دولت خالی است.
نمی توانیم برای جبران کم آبی از دولت بخواهیم آب وارد کند(!) نمی شود از دولت درخواست کرد که کارخانه تولید انبوه منابع آبی راه اندازی کند. بخواهیم یا نخواهیم در جبر آب و هوایی و اقلیمی کم آبی قرار گرفته ایم البته دولت هنوز ابزارهایی مانند قیمت را در اختیار دارد، اما برای جلوگیری از فشار به مردم ظاهرا نمی خواهد از این ابزار استفاده کند.
فقط یک راه باقی می ماند و آن این که خودمان را به گونه ای با این شرایط تطبیق دهیم که علاوه بر تامین نیاز امروزمان به آب، در سال های آینده ایران به کشوری خشک و بی آب و علف تبدیل نشود.
اینجا دیگر ماییم که باید به فکر آینده کشور باشیم. اگر فردا به خاطر بحران آب با مشکلات متعدد اقتصادی و اجتماعی مواجه شویم نمی توانیم دولت یا هر عامل دیگری را سرزنش کنیم. فقط باید سرانگشت حسرت بگزیم که چرا در روزگاری که می توانستیم با رفتار مصرفی خودمان مانع بروز یک فاجعه تمام عیار آبی شویم، به خاطر راحتی زودگذر این کار را نکردیم.
منبع: جام جم
ارسال نظرات