ببخشید! من تماشاگر والیبال هستم؛ نمازخانه کجاست؟/ وقتی «روزنامه و مقوا» فرش زیر پای نمازگزاران می‌شود + تصاویر

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ مشکل کمبود امکانات مناسب در ورزشگاه آزادی چیز جدیدی نیست و تماشاگران دیگر به این مسائل عادت کرده اند، اما عادی شدن این موضوع باعث از بین رفتن صورت مسأله نمی شود.

سرویس های بهداشتی مناسب، آب سرد کن های متعدد و نمازخانه و محلی برای استراحت تماشاگران حداقل نیاز یک تماشاگر در ورزشگاه محسوب می شود، اما متأسفانه تماشاگرانی که از ساعت ها قبل برای تشویق تیم های ملی ایران به ورزشگاه آزادی می آیند از این امکانات محروم هستند.

در این روزها که ایران میزبان لیگ جهانی والیبال بود و شش دیدار در سالن 12 هزار نفری آزادی برگزار شد، تماشاگران سنگ تمام گذاشتند و در هر دیدار شاهد حضور پرشور آنها بودیم. حتی برخی از تماشاگران پس از تکمیل ظرفیت سالن یا ایستاده بازی را تماشا کردند و یا پشت درب های سالن ماندند.

اما آیا واقعاً حق این تماشاگران نیست تا در شرایط مناسبی تیم ملی خود را تشویق کنند؟ آیا در شرایطی که دیدار شب گذشته ایران و لهستان دقایقی بعد از افطار آغاز شد نباید امکاناتی برای افطار روزه داران در نظر گرفته می شد؟

مطمئناً تهیه بسته های افطاری برای این جمعیت غیرممکن است، اما مسئولان می توانستند شرایطی را در نظر بگیرند که تهیه افطاری برای تماشاگران فراهم باشد.

به علاوه نبود نمازخانه در سالن 12 هزار نفری آزادی در شرایطی که اماکن عمومی باید از نمازخانه برای ارائه خدمات به شهروندان برخوردار باشند، باعث شده تا همواره تماشاگران برای بجا آوردن فریضه نماز با مشکل روبرو بوده و ناچار باشند تا در راهروهای ورزشگاه و روی روزنامه و مقوا نماز بخوانند.

مطمئناً این شرایط برای سالنی که میزبانی رقابت های مهم بین المللی را بر عهده دارد مناسب نیست و لازم است تا مسئولان ورزشگاه آزادی هر چه سریعتر در ساخت و تجهیز نمازخانه در این مکان ورزشی اقدام کنند.