به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، حجت‌الاسلام والمسلمین "ظفر قاسمی" مدیر حوزه علمیه "فیلسوف‌الدوله" منتسب به آیت‌الله حق‌شناس از شاگردان حضرات عظام آیت‌الله بروجردی و آیت‌الله شاه‌آبادی است. طی چند روز گذشته متأسفانه شاهد اخبار ضرب و شتم حاج آقا طباطبایی پسرعموی علامه طباطبایی به دست عده‌ای از اراذل و اوباش تهران بودیم. سابقه اتفاقاتی از این دست در اطراف این حوزه علمیه و همچنین اهمیت رسیدگی مراجع و مقامات مربوط به بحث امنیت در همه نقاط پایتخت سبب شد تا با حجت‌الاسلام و المسلمین قاسمی در این‌باره گفتگو کنیم.
-لطفاً ابتدا درباره حاج آقا طباطبایی توضیح بدهید و بعد ماجرای ضرب و شتم ایشان را برایمان بازگو کنید.
ایشان از مریدان مرحوم حضرت آیت الله حق شناس هستند و سال های سال است که در حوزه فیلسوف الدوله رفت و آمد دارند. این حوزه در محله بازار مولوی، سمت میدان سید اسماعیل و بازار حضرتی واقع شده است. مؤسس حوزه حضرت آیت الله حق شناس بودند و با توجه به اراداتی که حاج آقا طباطبایی نسبت به آیت الله حق شناس، این حوزه و طلبه های آن دارند، ایشان در خانه ای نزدیک همین حوزه ساکن شده بودند.
ما روزی که این اتفاق افتاد به عیادت ایشان در بیمارستان شریعتی رفتیم و در بخش اورژانس حاج آقا را دیدیم. متأسفانه زیر هر دو چشم ایشان کبود شده بود، زیر گلویشان هم کبود بود. بینی شان هم ظاهراً شکسته بود و وضعیت واقعاً فجیعی داشتند. ایشان را مورد ضرب و شتم بسیار شدید قرار داده بودند. قبلاً هم اتفاق مشابهی افتاده بود و به خانه این بنده خدا ریخته بودند و با تهدید هرچه این پیرمرد پول در خانه داشت، دزدیده بودند.
علت این اتفاقات هم ناامنی شدیدی است که در این محله وجود دارد. متأسفانه تعداد زیادی معتاد و مجرم این محله را مکان امنی برای خود دیده اند و این جا مستقر شده اند. حتی در بین این ها تعداد زیادی زن هم وجود دارد. این ها به راحتی در ملأ عام مواد مخدر مصرف می کنند و هیچ ابایی ندارند، چون کاملاً آزاد هستند و هیچ مانعی جلویشان وجود ندارد. اگر هم زورشان برسد، مردم را خفت می کنند.
-آیا حضور این اراذل و اوباش در محله برای طلبه های حوزه شما هم مزاحمتی تا کنون به وجود آورده است؟
قطعاً. چند سال پیش با چاقو به یکی از طلبه های ما حمله کردند. به خاطر همین ناامنی ها ما به همه طلبه ها هشدار داده ایم که به هیچ عنوان با این افراد تعاملی نداشته باشند. من خودم یک بار به یکی از این ها تذکری دادم و چیزی نمانده بود به من حمله کند. با این که من خودم روحانی هستم و ملبس.
این ها چسبیده به دیوار مسجد می نشینند، به دیوار مسجد تکیه می دهند و مواد مصرف می کنند. هرکس بیاید می تواند به راحتی آن ها را ببیند.
-آیا تا کنون اقدام خاصی برای رفع این معضل کرده اید؟
بله، بسیار مفصل. هم از طریق شهرداری و هم از طریق نیروی انتظامی پیگیری کرده ایم. هر کجا که دستمان می رسیده مراجعه کرده ایم و پیگیر شده ایم. اما متأسفانه جوابی که به ما می دهند این است که هر ارگانی ما را به ارگان دیگر پاس می دهد. شهرداری می گوید بروید به نیروی انتظامی بگویید، نیروی انتظامی می گوید وظیفه شهرداری است. به نیروی انتظامی که مراجعه می کنیم، می گویند بهزیستی باید بیاید. به هر نهادی که مراجعه می کنیم به نحوی موضوع را از سر خود باز می کند. این جا هم متأسفانه چون محله پرتی هست، هیچ توجهی نمی کنند و اهمیتی نمی دهند.
-با توجه به این اتفاق اخیر و اتفاقات مشابه قبلی و به عنوان کسی که مستقیماً با پیامدهای ناامنی مواجه هستید، توضیح بدهید که امنیت در جامعه تا چه اندازه ضرورت دارد؟ آیا برگرداندن امنیت به محله ای مثل آن که شما در آن هستید برای مسئولین مربوط کار دشواری است؟
برای پی بردن به اهمیت امنیت کافی است الآن نگاهی بیندازید به عراق و سوریه و کشورهای دیگری که اطراف ما هستند. می بینید که اگر یک ذره ناامنی در جامعه پیدا شود، تمام آسایش و آرامش در زندگی انسان از بین می رود.
اتفاقاً رفع این مشکل بسیار ساده است. فقط کافی است نهادهای مربوط، شهرداری، نیروی انتظامی و بهزیستی با هم همکاری کنند و به راحتی این محله به یکی از بهترین محله های تهران تبدیل می شود، همان طور که قدیم هم همین گونه بوده است. مسجد امین الدوله یکی از بهترین مسجدهای تهران است و معروف به مسجد شب زنده دارها بوده است. یک زمانی حاج شیخ محمدحسین زاهد، از عرفای بزرگ، این جا بوده است، همچنین خود آیت الله حق شناس. از ذاکرین اهل بیت، حاج شیخ علی پیرهادی این جا بوده اند. مسجد بسیار با عظمتی است. این جا به نوعی یک قطب فرهنگی می تواند باشد. اگر مسئولین همت کنند و واقعاً کاری انجام بدهند، به راحتی این مشکل قابل حل است.
-ماجرای عیادت تان از آیت الله طباطبایی را برایمان تعریف کنید. ظاهراً رئیس کلانتری محل هم با شما همراه بوده اند.
بله. دیشب ما وقتی مطلع شدیم که این اتفاق افتاده، با جناب سرهنگ تمیزی رئیس کلانتری 113 بازار هماهنگ کردیم. البته چند بیمارستان حاضر نشدند ایشان را قبول کنند. ابتدا ایشان را به بیمارستان سوم شعبان برده اند، که آن جا قبول نکرده اند. بعد بیمارستان دیگری هم برده اند که الآن اسمش در خاطرم نیست، آن جا هم ایشان را نپذیرفته اند. بالأخره ایشان را به بیمارستان شریعتی برده اند که آن جا بالأخره این بنده خدا را بستری کرده اند. همه طلبه های ما هم پیش ایشان بودند.
ما آخر شب، حدود ساعت یک شب بود که با جناب سرهنگ تمیزی به عیادت حاج آقا رفتیم. فرزندانشان هم آن جا بودند. ایشان وضعیت بسیار وخیمی هم داشتند. بعد از آن همه که به ایشان رسیدگی کرده بودند، تازه می توانستند به زور چند کلمه صحبت کنند. اما نمی توانستند زیاد صحبت بکنند.
سرهنگ تمیزی هم شاید وظیفه ایشان نبود که با ما به عیادت حاج آقا بیایند، اما لطف کردند و حداقل باعث دلگرمی برای فرزندان ایشان شدند. جناب سرهنگ هم همه مشکل را از یک منطقه ای در محله ما می دانند که با آن "باغچه" می گویند. این جا جایی است که مغازه دارها لباس های دست دوم می آورند و می فروشند و همه اراذل و اوباش هم دیگر این جا را می شناسند. همه آن هایی که جایی ندارند این جا جمع می شوند. جناب سرهنگ می گویند همه اراذل و اوباش را باید همین جا جمع کنیم، اما اگر آن ها را جمع کنیم، جایی نداریم که تحویلشان بدهیم.
ایشان هم مشکل را به گردن بهزیستی می اندازند. می گویند: بهزیستی باید این ها را از ما تحویل بگیرد، اما ما وقتی این ها را جمع می کنیم، جایی نداریم که تحویلشان بدهیم. بهزیستی بودجه هنگفتی هم برای همین کار جمع آوری این افراد دریافت کرده، اما هیچ کاری انجام نداده اند.
منبع: مشرق
ارسال نظرات