به گزارش گروه علمی «خبرگزاری دانشجو»، اکثر بیماران مبتلا به سرطان در طول دوره درمان تحت پرتودرمانی قرار می‌گیرند. این روش درمان آثار جانبی ناخواسته‌ای در بیماران ایجاد می‌کند که کیفیت زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
در یک کار پژوهشی از سوی پژوهشگران دانشگاه تربیت مدرس تلاش شده است با استفاده از فناوری نانو، تغییراتی در سطح نانوذرات ایجاد شود که با افزایش حساسیت سلول‌های سرطانی به انرژی دریافتی از پرتو ایکس، بازده پرتو درمانی افزایش یافته و در نتیجه اثرات مضر این روش کاهش یابد.
استفاده از این نانوذرات منجر به افزایش بهره درمانی به میزان بیش از 60 درصد، در پرتودهی سلول‌های سرطانی دهانه رحم با استفاده از پرتو ایکس کم انرژی شده است. این به معنی کاهش میزان دوز تجویزی توسط پزشک برای دستیابی به یک درصد بهبود مشخص است. بنابراین مهمترین دستاورد این طرح، کاهش اثرات جانبی پرتودرمانی در بیماران مبتلا به سرطان و افزایش کیفیت زندگی آنها است.
با توجه به رشد سریع سلول‌های سرطانی، نیاز آنها به اسید فولیک بالا است. از این رو نانوذرات تولید شده که از جنس طلا هستند و مولکول اسیدفولیک بر روی سطح آن متصل شده است، به دلیل اندازه کوچک و برخورداری از عاملی فعال در سطح خود، هنگامی که در معرض سلول‌های سرطانی قرار می‌گیرند، توسط آنها جذب شده و درون آنها قرار می‌گیرند. به هنگام پرتودهی و برخورد فوتون با سلول‌های سرطانی، پدیده‌ای خاص به نام فتوالکتریک در آنها غالب شده و میزان قابل توجهی از پرتوی برخورد کننده را جذب می‌کنند.
بر اساس نتایج به دست آمده، نفوذ نانوذرات متصل به اسیدفولیک در سلول‌های سرطانی خیلی بیشتر از نفوذ نانوذرات متصل به پلی‌اتیلن‌گلیکول است. علت این اختلاف به نوع پوشش سطحی آنها بستگی دارد. وجود گیرنده‌های اسید فولیک بر روی سطح سلول‌های سرطانی مسئول جذب بسیار بالای این نانوذرات در مقایسه با نانوذراتی است که مولکول پلی‌اتیلن گلیکول به آنها متصل شده است.
ارسال نظرات