پشت پرده یادداشت یک اصلاح‌طلب علیه دولت یازدهم

به گزارش گروه فضای مجازی‌ «خبرگزاری دانشجو»،‌ روح الله متقی مجد طی یادداشتی نوشته است؛ گاهی برای انتشار یک خبر باید دو دو تا چهار تا کرد و سپس آن را روی خروجی به نمایش گذاشت. مثلا وقتی یک جریانی تلاش می‌کند دولت را منتسب به خودش کند، در همین گیر و دار یکدفعه یکی از فعالانش بدون هماهنگی قبلی با ادبیات غیر علمی- بخوانید کوچه بازاری- منتقد دولت محترم می‌شود، باید سنسور‌ها شروع کنند به هشدار دادن. چرا؟ توضیح خواهیم داد.

یادداشت «همه چیز سر جای خود» پس از اینکه ساعتی از انتشارش نگذشته بود توسط برخی رسانه‌ها که از قضای روزگار با سلیقه همین آقا و جناحش زاویه دارند، تی‌تر یک شد. پس از این برجسته سازی این سوال در ذهن ایجاد شد که این خبر از کدام ارزش خبری بهره‌مند بوده که قابلیت ضریب گرفتن را پیدا کرده است.

شاید بگویند خب، استثنا صورت گرفته و یک اصلاح‌طلب علیه دولت آقای روحانی موضع انتقادی گرفته است. شایدهای دیگری هم شاید در کار باشد مثل «ذوق زدگی» که از کنار آن عبور می‌‌کنیم.

اما این یادداشت بیشتر از آنی که نقد دولت باشد با زیرکی خاصی که عمدی یا سهوی بودنش بماند، تلاش کرد تا نشان دهد رسانه‌های اصولگرا برای نقد دولت حاضرند از هر ابزاری استفاده کنند، حال می‌خواهد متن توافق نامه باشد یا یک یادداشت بدون راهبرد یک اصلاح طلب.

وقتی خبر تاپ یک رسانه اصولگرا می‌شود یادداشت عیب‌جویانه یک اصلاح طلب، اگر نگویییم مستقیم، غیر مستقیم این پیام را در ذهن مخاطب ایجاد می‌‌کند که مسئولان این رسانه بر اساس حب و بغض، رسانه خود را هدایت می‌کنند نه بر اساس واقعیت و راهبردهای منطقی.

 «خیلی خوب. ببینید آقاجان! انتقاد معنایش چیست؟ انتقاد اگر معنایش عیبجویی است، این نه چیز خوبی است، نه خیلی هنر زیادی می‌خواهد، نه خیلی اطّلاعات می‌خواهد؛ بلکه انسان با بی‌اطّلاعی، بهتر هم می‌تواند انتقاد کند. انتقاد به معنای عیبجویی، اصلاً هیچ لطفی ندارد. شما بنشین از بنده عیبجویی کن، من هم از شما عیبجویی کنم؛ چه فایده‌ای دارد؟ نقد، یعنی عیارسنجی؛ یعنی یک چیز خوب را آدم ببیند که خوب است، یک چیز بد را ببیند که بد است. اگر این شد، آن وقت نقاط خوب را که دید، با نقاط بد جمعبندی می‌کند، آن‌گاه از جمعبندی باید دید چه حاصل می‌شود.» (بیانات مقام معظم رهبری در دیدار شرکت کنندگان در افتتاحیهٔ همایش غزه-۸ اسفند ۸۸)
 

آقای‌پور نجاتی، خواسته یا ناخواسته رسانه‌ها کشور را مورد آزمایش قرار داد، که تا چه میزان نسبت به نقدهای عیب‌جویانه که تنها ظاهر جذابی دارند واکنش نشان می‌دهند و تا چه اندازه، «میزان» را راهبردهای رهبری قرار می‌دهند.

 
قضاوت و نمره دادن با دوستان اما این یادداشت اثر دیگری هم در ذهن مخاطب خواهد گذاشت. در لایه پنهان یادداشت روز چهارشنبه (۱ مرداد) آقای پورنجاتی، این پیام به مخاطب ارسال شد که جریان اصلاحات در برابر کم کاری مسئولان دولت و شخص رئیس جمهور -که با تلاش فراوان سعی داشته و دارند آن را منتسب به خود کنند- سکوت نخواهند کرد و برای بهتر شدن وضع مردم، مناسبت سیاسی را نادیده می‌گیرد و به زبان ساده یعنی احیا مجدد و تقویت جریانی که با عملکرد خود در سال‌های گذشته بخش عمده‌ای از پایگاه اجتماعی خود را از دست داده و بدنبال یارگیری مجدد است.

البته آقای‌پور نجاتی با هوشیاری تمام و برای اینکه مطلبش توسط جناح‌های مختلف مورد استفاده قرار بگیرد با پنبه سر برید و گفت: به زور و دگنک به بهشت بردن مردم و به رسمیت شناختن فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و... خلاصه: همهٔ مواضع خوب و خوشگل جناب عالی -حتی اگر یک از صد هم، چنانکه افتد و دانید- جامهٔ عمل نپوشد، روی تخم چشم ما. به هرحال بیان این نوع مواضع از سوی دومین مقام ارشد نظام جای خرسندی و امیدواری دارد. یادمان هست که برخی از این‌ها تا همین چند وقت پیش در زمرهٔ گناهان کبیره بود!

حالا دوباره دو دوتا چهارتا می‌کنیم. در فضای سیاسی امروز برخی از جریان با هنرمندی تمام از میان هزاران خبر، تعداد اندک شماری از خبر‌ها را به گونه‌ای در فضای رسانه منتشر می‌کنند که ظاهر موجهی دارند ولی در باطن و بلند مدت نقشه‌های دیگری را دنبال می‌کنند.

منبع: فاطرنیوز