به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، تشدید مشکلات داخلی و خارجی اقتصادی در سال های اخیر و ارتباط مستقیم این معضلات با زندگی و معیشت مردم، توجهات و حساسیت های بیشتری را در این حوزه به وجود آورده است. به طوری که برخی مشکلات خارجی و تحریم های را دلیل اصلی این مسائل قلمداد می کنند و برخی دیگر بی برنامگی و آشفتگی سیاست گذاری های داخلی را مانع اقتصاد کشور می دانند.اما آنچه که بر آن شکی نیست و بارها و بارها از طرف طیف های مختلف اقتصادی بر آن تأکید شده است حاکم بودن وضعیت رکود تورمی بر سیستم اقتصاد کشور است به طوری که خروج از این دور باطل به یک ضرورت غیر قابل انکاردر حوزه سیاست گذاری تبدیل شده است.
همین تأکیدها و تکرارها و البته بی نتیجه بودن رایزنی های وزارت خارجه برای کاهش تحریم ها، بالاخره تیم اقتصادی دولت یازدهم را مجاب کرد که اگر قرار است اتفاقی و تحولی در اقتصاد کشور رقم بخورد و مردم را از زیر بار تحمل این فشار ها رهایی بخشد، برنامه ریزی های دقیق و حساب شده در مدیریت داخلی اقتصاد کشور است. چرا که محال است اروپا و آمریکا به عنوان دشمنان دیرینه و همیشگی ج. ا. ایران تمایلی برای بهبود اوضاع اقتصاد ایران داشته باشند و البته از هیچ کوششی هم برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی از مجرای اقتصادی امتنا نمی کنند.
بر همین مبنا تیم اقتصادی دولت وعده کاهش تورم 25 درصدی را به مردم می دهد و تصمیم می گیرد که برای خروج از رکود برنامه ریزی کند. همین که دولت محترم بعد از همه تأکیداتی که بر حمایت از تولید ملی، توجه به ظرفیت‌های درونی و اهتمام به برنامه های اقتصاد درونزا، به این نتیجه رسیده است که کلید حل مشکلات اقتصادی در داخل کشور است و دلسپردن به دشمنان برای حل مشکلات کشور کاری بس عبث و بیهوده است خود جای امیدواری دارد.
البته در همین راستا توجه به چند نکته ضروری و قابل تأمل است:
آقای رئیس جمهور در آخرین سخنرانی که راجع به این بحث داشتند در جمع خبرنگاران شهرکرد اعلام کردند:
به مردم قول داده بودم که تا پایان سال جاری تورم به 25 درصد کاهش پیدا کند، اما در سه‌شنبه هفته آینده رقم جدیدی را اعلام خواهم کرد که کمتر از رقم اعلام شده است و امیدوارم به جایی برسیم که وضعیت اقتصادی برای مردم امیدآفرین باشد.
روحانی تصریح کرد: یکی از کارهای دولت در یک ماه اخیر مسئله خروج از رکود بوده است و خوشبختانه قدم‌های خوبی برای مهار تورم برداشتیم که نیاز به مداومت دارد.
دکتر روحانی مهمترین کار دولت را خروج از رکود برشمرد و گفت: در این مدت تلاش دولت برای طراحی خروج از رکود بوده است، که جلسات فوق العاده دولت در این هفته برای این بسته بود.
وی خاطرنشان کرد: مجموعه این بسته در جلسه سمینار روز سه‌شنبه هفته آینده رونمایی میشود و مردم و کارآفرینان از مزایای بسته بهره‌مند می‌شوند.
اینکه در زمینه کاهش تورم تلاش می شود و این مهم دغدغه مسئولان کشور شده است خوب و قابل تحسین است. اما مسلماً نباید در این زمینه کار دولت به آمار دادن و گاها بزرگنمایی کردن جهت امیدواری مردم بسنده کرد.
زمانی که مردم در بازار برخی کالاها با افزایش قیمت ها مواجه می شوند و یا اینکه گزارش ها و خبر ها از افزایش قیمت ها در بازار برخی دیگر از اجناس حکایت دارد ، چطور می توان از کاهش تورم سخن گفت؟ در همین یک ماهه اخیر دولت افزایش قیمت در بازار لبنیات، بازار خودرو را تأیید کرده است و سایر کالاها مثل میوه با قیمت های سرسام آور مواجه است و برخورد جدی با آن صورت نگرفته است می توان ادعا کرد که تورم کاهش داشته است؟
آمار یکی از ابزارهایی است که نتیجه اعمال یک سیاست را نشان می دهد. مسلماً دولت، قبل از ارائه و انتشار آمار آن هم آمارهایی که همیشه در صحت و سقم آن شک و شبه وارد بوده است، می‌بایست از سیاست ها و برنامه ها و عملکردهای خود در زمینه کاهش تورم بگوید تا مشخص گردد کدام اقدام و تصمیم ضد تورمی دولت منتج به نتایج و حصول آمار این چنینی شده است.
به طور مثال آیا دولت نظارت و بازرسی بر تولید و نحوه توزیع کالاها را دقیق تر و یا معضل همیشگی واسطه ها و دلالان را از تولید کشور کوتاه و یا قطع کرده است؟ آیا در راه اندازی و تأسیس بنگاههای زودبازده اقدام خاصی را داشته اند؟ در نوسازی و تجهیز کارخانه ها و یا راه اندازی واحدهای دانش بنیان و تحقیق و توسعه قدم خاصی بر داشته شده است؟ و یا....
انتشار صرفاً آمار خوب و کاهشی در آرام کردن جو بازار و ادامه خوشبینی مردم به اقتصاد ممکن است اثر آنی وکوتاه مدت داشته باشد، اما مسلما آن اقدامی که به سرو سامان دادن اقتصاد کشور بیانجامد نخواهد بود.
اما در بحث رکود؛ در روزهای اخیر دولت از تدوین و ارائه بسته های خروج از رکود و تکمیل شدن این سیاست ها و برنامه ها سخن می گوید. به نحوی که به گفته وزیر اقتصاد برای تدوین این بسته ها به اندازه چندین ماه و جلسات متوالی وقت صرف شده است و تعداد زیادی از اساتید و کارشناسان اقتصادی در نگارش آن تأمل و مشارکت داشته اند.
این در حالی است که از زمان انتشار بسته های اول و دوم، از سوی اندیشمندان مختلف محتویات این بسته ها مورد بحث و نقد بوده است. به طوری که به وفور به نقص داشتن و کارا نبودن این بسته ها تأکید شده است. مهمترین نکاتی که از این نظرات قابل برداشت است این است که این بسته ها برنامه هایی قابل اجرا نیست و گویا از نگارش آنها اهداف دیگری چون ادامه پروژه سیاه نمایی عملکرد دولت قبل در دستور کار بوده است.
نکته‌ای که مهم است و دولت نباید آنرا فراموش کند این است که تا به حال از این دست برنامه ها در کشور بسیار نوشته شده است. در حال حاضر علاوه بر برنامه های بلند مدت فقط پنج برنامه توسعه پنج ساله به تصویب رسیده است و فقط و فقط به تصویب رسیده است و هیچ یک به میدان عمل نرسیده اند.
آیا قرار بر این است که این سیاست‌گذاری ها و برنامه‌ها هم به اسناد و برنامه های قبلی اضافه شود؟ آنچه در این بسته ها دیده می شود فقط آسیب شناسی وضع موجود اقتصادی است ـ البته بسیاری بر همین آسیب شناسی هم نقدهای جدی وارد می دانند ـ که بارها به آن پرداخته شده و نقل مجد آن هیچ سودی نخواهد داشت.
اگر برای رفع رکود از اقتصاد کشور عزمی جدی به وجود آمده است قطعاً باید در جهت رفع این آسیب‌ها و مشکلات باشد. مسلماً در این راستا اگر قرار است گامی برداشته شود حداقل باید در برنامه نوشته شده، تعیین شده باشد که در هر حوزه و برای رفع هر مشکل و مسأله چه کسی، چه سازمان و نهادی باید عامل و پاسخگو باشد. این آن نکته مهم و کلیدی است که در این بسته مغفول مانده و در عمل این بسته ها را بی ارزش و یا به عبارتی موازی کاری و تکرار مکررات کرده است.
حتماً تاکنون مسئولان و البته مردم دریافته‌اند که گره‌های اقتصادی کشور با صرف برنامه نوشتن و همایش برگزار کردن و رونمایی از اسناد و اقداماتی از این قبیل گشوده نخواهد شد. قطعاً همین که مدیران و مسئولان دغدغه رفع مشکلات ریشه ای اقتصاد کشور را دارند برای مردم امید آفرین و مسرت بخش است و نیازی به بزرگنمایی این اقدامات نیست. مهمتر آنکه این خوشی و رضایت‌های زودگذر دلیل و مجوزی برای کم کاری یا بیکاری در انجام اقدامات اساسی و ضروری نیست و نخواهد بود.
منبع: دانا
ارسال نظرات