به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، امروزه مردم از طریق اینترنت و سایت‌های مختلف و شبکه‌های اجتماعی با یکدیگر در تعامل هستند. از طرفی سایت‌های ارائه خدمات فروش و تبلیغات، بینندگان و مشتریان بسیاری دارند و از سوی دیگر شبکه‌های اجتماعی مختلف با مطرح کردن موضوعات گوناگون با سطح وسیعی از مردم در سراسر دنیا ارتباط برقرار کرده‌اند.اما در کنار تمام این تعاملات، در سایت‌های مختلف رفتارهای نامطبوعی به ویژه خشم از سوی مردم شاهد هستیم.
مثلا اگر خدماتی که در اینترنت تبلیغ شده که درست انجام نمی‌شود، فضای ارتباطی مربوط به آن سایت ارائه دهنده خدمات به سرعت زننده می‌شود. در واقع مردم براحتی خشمگین شده و با الفاظ بد و نامطبوع به سرزنش سایت مربوط می‌پردازند.
شبکه‌های اجتماعی نیز به بهترین مکان برای داشتن رفتارهای ناپسند از سوی افرادی تبدیل شده که در بحث‌های مختلف شرکت می‌کنند. بسیاری حتی از ناسزا گفتن و استفاده از کلمات رکیک ابایی ندارند. اما چرا مخاطبان در فضای اینترنت تا این اندازه خشمگین هستند و عصبانیت‌شان را به این شکل بد بروز می‌دهند یا چرا برخی افراد رفتاری کاملا نامناسب در پیش می‌گیرند؟
گرچه تاکنون تحقیق جامعی در خصوص این رفتار مردم در فضای سایبری انجام نشده است، اما روان‌شناسان چند دلیل برای این موضوع آورده‌اند:
این رفتار حداقل در مدت زمان کوتاه آرامش دهنده است
در تحقیقی از تعدادی داوطلب که مدعی بودند در فضای اینترنتی معمولا از دیگران و هرچیزی بدگویی می‌کنند، مشخص شد که این افراد بعد از این‌که خشمشان را در قالب کلمات در فضای اینترنت بروز می‌دهند، احساس آرامش می‌کنند. گرچه این کار در کوتاه‌مدت فایده می‌رساند، اما تکرار آن در طولانی‌مدت عوارضی در پی دارد. در واقع کسانی که خشم خود را در اینترنت به این شکل بروز می‌دهند معمولا افرادی عصبانی و افسرده هستند. آنها نمی‌توانند احساسات منفی خود را به روش‌های صحیح نشان دهند و این ناتوانی آزارشان می‌دهد و به دنبال جایی برای تخلیه احساسات نامطبوع‌شان هستند و اینترنت را انتخاب می‌کنند. آنها باید بدانند حتی اگر این روش در کوتاه‌مدت آرامشان کند، اما در طولانی مدت نه‌تنها فایده‌ای برایشان نخواهد داشت، بلکه احساس‌شان را نیز بدتر می‌کند. بنابراین برای کنترل خشمشان باید راه‌حل‌های مناسب‌تری پیدا کنند.
پشت رایانه‌شان مخفی می‌شوند
یکی از بهترین توضیحات برای سطح بالای واکنش در فضای وب از طرف مخاطبان، حس ناشناس بودن است. آنها به دلیل ناشناس بودن، مسئولیت رفتارشان را به عهده نمی‌گیرند. گرچه برخی موارد بسیار تند و مخرب بدرفتاری تحت پیگرد قانونی قرار گرفته و تبعاتی همراه دارد، اما بیشتر موارد بدون تنبیه باقی می‌مانند. این نوع رفتار معمولا میان جوان‌ترها بویژه دانش‌آموزان دبیرستانی دیده شده است. ناشناس بودن فرد را در بیان افکارش جسورتر می‌کند. وقتی ما تلفنی با کسی مشغول صحبت کردن هستیم به دلیل این‌که صدای فرد مقابل را می‌شنویم و آن فرد نیز در بیشتر موارد می‌داند با چه کسی در حال صحبت کردن است خیلی مراقب نحوه صحبت کردنمان هستیم، اما اگر این اشاره‌های اجتماعی ـ صدای فرد مقابل ـ حذف شوند خیلی راحت‌تر شده و ادب را ممکن است به کناری بگذاریم و جسورانه‌تر صحبت کنیم. از طرفی ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستیم و هر نوع شکل از عدم پذیرش را دردناک می‌دانیم و در برابر آن بشدت واکنش نشان می‌دهیم و این واکنش در فضای اینترنت به خشم و بدگویی بروز می‌کند و زمانی که از موضوعی ناراحت هستیم واکنش‌هایمان می‌تواند از نوشتن یک یادداشت دلخوری تا ناسزاگویی به کسی که آزارمان داده است، متفاوت باشد.
خشم مسری‌تر از احساسات دیگر است
در تحقیقات معلوم شده است که خشم بسیار سریع‌تر از هر احساس دیگر مانند اندوه یا غم گسترش می‌یابد. محققان متوجه شده‌اند شادی به اندازه عصبانیت به سرعت گسترش نمی‌یابد. اگر کسی نسبت به ما بی‌احترامی کند و پیغام‌هایی که دریافت می‌کنیم تهاجمی باشد، گاهی اوقات تلافی نکردن سخت به نظر می‌رسد. بنابراین مردم با خواندن متنی حاکی از خشم در فضای اینترنت عصبانی شده و واکنش تندی به آن نشان می‌دهد و چنین رفتاری بسرعت در اینترنت گسترده شده و افراد بسیاری را درگیر می‌کند.
منبع: جام جم
ارسال نظرات