به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، تختی یکی از اسطوره های ورزش ایران به شمار می رود. او یک طلا در المپیک 1956 ملبورن، دو نفره در المپیک 1952 هلسینکی و 1960 رم، دو بار قهرمانی جهان در سال های 1959 و 1961، دو بار نایب قهرمانی جهان در 1951 و 1962 و یک بار قهرمانی در بازی های آسیایی 1958 توکیو را در کارنامه دارد.
تختی که روز 5 شهریور 1309 در محله خانی آباد در جنوب تهران به دنیا آمد، ورزش را از نوجواني آغاز کرد. آشناي حقيقي تختي با ورزش و کشتي در باشگاه " پولاد" آغاز شد. وي که پيش از اين گودها و زورخانه هاي فراواني ديده بود و شيفته تواضع و افتادگي پهلواناني کشتي و ورزشي باستاني شده بود، براي نخستين بار درسال 1329 به باشگاه پولاد ( واقع در خيابان شاهپور سابق) رفت و به دليل علاقه و استعداد وافري که نسبت به کشتي نشان داد مورد توجه مرحوم " حسين رضي زاده" مدير آن باشگاه قرار گرفت.
او پشتکار بسیار زیادی از خود نشان داد و سرانجام در سال 1330 در وزن ششم(79 کيلوگرم) به عضويت تيم ملي درآمد. تختی وي در نخستين دوره مسابقه هاي کشتي آزاد قهرمانان جهان( هلسينکي، 1951) با وجود آن که هنوز 21 سال داشت، نايب قهرمان جهان شد.
درست است که تختی در رشته کشتی مدال ها و افتخارات زیادی کسب کرد، اما آنچه باعث جاودانگی او در بین مردم شد، اخلاق پهلوانی اش بود. همین موضوع نیز باعث شده تا پس از گذشته نزدیک به چهار دهه از درگذشت او، مردم همچنان بر سر مزارش حاضر شوند.
بدون شک اوج ای روحیه پهلوانی در زمان وقوع زلزه بوئین زهرا در سال 1341 بود. در آن زمان تختی افتخارات فراوانی داشت و شاید می توانست خودش را وارد گود کمک به مردم زلزله زدن کند، اما او این کار را انجام داد. تختي یکبار بدون هيچ اعلان و تبليغاتي اول صبح به چهار راه وليعصر فعلي رفت و تصميم خود براي جمع آوري اعانه به نفع زلزله زدگان را به کمک دوستانش به اطلاع مردم رساند. پس از آن غوغايي به پا شد که در تاريخ مشارکت هاي مردمي ايران کم نظير و شايد بي نظير بود. مردم به عشق و احترام پهلوانشان هرچه داشتند، عرضه کردند. در پایان این واقعه بزرگ تختی که یک کامیون برای کمک به زلزله زدگان درنظر گرفته بود، چندین کامیون کمک های مردمی و همچنین 20 هزار تومان پول که در آن زمان مبلغ بسیار زیادی بود، جمع آوری کرد.
تختی فقط در عرصه های اجتماعی مظهر جوانمردی و فتوت نبود، بلکه روی تشک کشتی نیز این خصایص نیکو را به نمایش می گذاشت. الکساندر مدوید کشتی گیر سرشناس شوروری سابق و یکی از رقبای اصلی جهان پهلوان خاطره ای در این باره دارد و می گوید: «در توليدو(1962) تختي و من ديدار نهايي را برگزار کرديم. در جريان اين مسابقه ها، پاي راست من به شدت ضرب خورده و روحيه ام را خراب کرده بود. فکرم متوجه تختي بود که بايد با اين پاي ناجور با او مبارزه مي کردم. به راستي تا آن موقع از خصوصيات اخلاقي، رفتار و کردار انساني و والاي تختي خبرنداشتم. اما در آنجا به عظمت، انسانيت و جوانمردي تختي پي بردم و تحت تاثير آن قرار گرفتم. او که شنيده بود پاي راست من ضرب ديده با اين پا به خوبي مدارا کرد و هرگز نخواست با هجوم به اين پا مرا زجر دهد. او تا آخرين لحظه، مردانه و تميز کشتي گرفت و از پاي ناراحت من اصلا استفاده نکرد. تختي با اين کارش نشان داد که يک قهرمان به معناي واقعي است. بعد از اين جريان، ما به صورت دو دست صميمي درآمديم. او هميشه مرا دوست مي داشت. او ملت خودش را هم دوست مي داشت و فکر مي کنم تختي اصلا براي ملتش زندگي مي کرد. آشنايي با او براي من افتخار بزرگي به حساب مي آيد. تختي بسيار خوب و فني کشتي مي گرفت و من چيزهاي زيادي از او آموختم. ما روي تشک دو حريف سخت کوش بوديم و در خارج از تشک دو دوست جدانشدني، تختي مي تواند الگوي خوبي از نظر ورزشي و اخلاقي براي جوانان شما باشد.»
تختی رکوردهای زیادی را نیز به نام خود ثبت کرد است. او اولین کشتی‌گیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن مختلف صاحب مدالهای جهانی و المپیک بشود. همچنین تختی نخستین ورزشکار ایرانی بود که در سه المپیک مدال گرفت، البته این رکورد بعدها به وسیله محمد نصیری در وزنه برداری و هادی ساعی در تکواندو نیز به ثبت رسید. جهان پهلوانی ایران با ۷ مدال در رقابت‌های المپیک و قهرمانی جهان رکورددار کسب بیشترین مدال جهانی در میان کشتی‌گیران ایرانی است. تختی همچنین اولین ورزشکار ایران بود که مدالهای خود را به موزه امام رضا اهدا کرد.
در پایان به جمله معروفی از جلال آل احمد نویسنده معروف کشورمان اشاره می کنیم: او پوريای ولی نبود. او هيچ کس نبود، او خودش بود، بگذار ديگران را به نام او و با حضور او بسنجيم. او مبنا و معنای آزادگی است ... و هرگز به طبقه ی خود پشت نکرد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.