به گزارش گروه علمی «خبرگزاری دانشجو» پیام بائی- مجری طرح تولید داربست هیدروژلی، انفارکتوس میوکارد را از رایج‌ترین بیماری‌های قلبی و عروقی دانست و گفت: برای ترمیم بافت قلب محققان حوزه مهندسی بافت از ترکیب سلول و داربست‌های پلیمری استفاده می‌کنند ولی یکی از مشکلات استفاده از این داربست‌ها آن است که ارتباط الکتریکی بین سلول‌های قلبی را در داخل داربست با مشکل مواجه می‌سازد.
وی این مشکل را به دلیل عایق بودن ماده پلیمری به کار رفته در ساخت داربست ذکر کرد و ادامه داد: نتایج پژوهش‌های انجام شده نشان می‌دهد که افزایش قابلیت هدایت الکتریکی داربست‌های مورد استفاده برای مهندسی بافت قلب می‌تواند موجب افزایش ارتباط الکتریکی و در نتیجه بهبود عملکرد سلول‌های قلبی در این داربست‌ها شود.
بائی، با اشاره به تحقیقات انجام شده در این زمینه، اظهار داشت: در این تحقیق، داربست هیدروژلی بر پایه کیتوسان ساخته شد و به منظور افزایش قابلیت هدایت الکتریکی این داربست، نانو ذرات طلا به آن افزوده شد.
مجری طرح با اشاره به مزایای نانو ذرات خاطر نشان کرد: نانو ذرات طلا به دلیل زیست سازگاری کاربردهای متنوعی برای کاربردهای درمانی و پزشکی دارند.
وی با بیان اینکه برای تولید نانو ذرات فلزی معمولا از کاهنده‌های شیمیایی استفاده می‌شود، خاطر نشان کرد: در این طرح از کیتوسان، هم به عنوان پلیمر سازنده داربست مهندسی بافت و هم عاملی کاهنده برای سنتز نانوذرات طلا استفاده شد.
بائی، به ویژگی‌های داربست تولید شده اشاره کرد و یادآور شد: در مهندسی بافت انواعی از داربست‌ها وجود دارند که شامل اسفنج های سه بعدی، نانوالیاف و هیدروژل‌ها است که برای ترمیم بافت نرم داربست هیدروژل انتخاب مناسبی خواهد بود که در این مطالعه داربست هیدروژل حساس به دما بر پایه کیتوسان تولید شد.
وی به بیان عملکرد این داربست پرداخت و اظهار داشت: سلول‌های مورد نظر می‌توانند با محلول پلیمری ترکیب شوند و به دلیل خاصیت حساس به دمای این هیدروژل پس از تزریق به بدن در دمای 37 درجه سانتیگراد تبدیل به ژل خواهند شد.
به گفته مجری طرح این تحقیقات با همکاری پژوهشگاه رویان اجرایی شده است.