گام محققان کشور برای درمان دیابت/ استفاده از نانوحامل برای داروی انسولین
به گزارش «خبرگزاری دانشجو» چالش اصلی در هدف درمانی (target therapy) و بهبود دارورسانی هدفمند، ایجاد نانوحامل‌هایی است که بتوانند به درون سلول‌های معیوب نفوذ کرده اما اثری روی سلول‌های سالم نداشته باشند.
در این میان سیستم‌های حامل مناسب برای داروهای پروتئینی ـ پپتیدی، به‌ویژه برای کاربردهای خوراکی آنها، از موضوعات مهم مورد بررسی در میان محققین دارویی است. دلیل این امر محدودیت اساسی در پایداری پروتئین‌ها و پپتیدها در محیط بدن و انتقال به بافت هدف است. این ناپایداری ناشی از دفع آنها به کمک دستگاه گوارشی و یا تجزیه با آنزیم‌های هضم کننده است.
پلی استرهای قابل فرسایش از نوع PLGA کاربرد وسیعی در حمل داروهای پروتئین ـ پپتیدی دارند. از این‌رو، در این طرح اقدام به سنتز مشتقات جدید این پلیمرها برای استفاده در دارورسانی خوراکی انسولین شده است. در واقع هدف این طرح تولید و استفاده از نانوذرات پلیمری PLGA-PEG به عنوان نانوحامل دارویی بوده است.
بسیاری از ذرات حامل دارو پیش از آنکه بتوانند به بافت هدف برسند، توسط کبد و طحال از بدن دفع می‌شوند. همچنین بخش زیادی از داروی کپسوله شده در این نانو ذرات، می‌تواند قبل از رسیدن به بافت، تجزیه شده و یا از این ذرات خارج شود. برای رفع این موانع، نانوذرات باید اندازه ایده‌الی داشته باشند. راهکار پیشنهادی این محققان شامل دستکاری اندازه و ویژگی‌های سطحی نانوذرات برای بهبود عملکرد مورد نظر است.
نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که با اصلاح ساختمانی کوپلیمرهای PLGA-PEG می‌توان نانوذراتی با میزان داروی حمل شده و پروفایل رهاسازی مطلوب تهیه کرد. مقدار انسولین وارد شده در نانوذرات به ترکیب مولی کوپلیمر و شرایط تهیه آنها وابسته بوده و بین 74-39 درصد متغیر است.
همچنین ابعاد نانوذرات تولید شده بین 95 الی220 نانومتر گزارش شده است. این تحقیقات، فاز اولیه مطالعات محسوب می‌شود. قبل از اینکه انسولین خوراکی در بیماران دیابتی استفاده شود، لازم است آزمایشات درون تنی بر روی حیوانات آزمایشگاهی و سپس انسان انجام گیرد. بنابراین انجام مطالعات بر روی موش‌های آزمایشگاهی مبتلا به دیابت با استفاده از هیدروژل‌های حاوی انسولین مرحله بعدی این پروژه خواهد بود.