کد خبر:۳۶۱۰۶۳
گرفتن پول از والدین به بهانه هوشمندسازی!
هر چقدر پول بدهی به همان اندازه آش می‌خوری» این یک مثل قدیمی است که همه ما بی‌شک آن را شنیده‌ایم اما به نظر می‌رسد حال و هوای این روزهای برخی از مدارس به مصداقی از این ضرب‌المثل قدیمی تبدیل شده و آن را در عمل می‌توان برای وضعیت تحصیلی برخی دانش‌آموزان تعبیر کرد.
به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، « تفکیک دانش‌آموزان برای استفاده از کلاس‌های هوشمند و مطالبه وجه از والدین برای هوشمندسازی مدارس این روزها تداعی‌گر همان مثل قدیمی برای والدین شده است. همه‌ساله آغاز سال تحصیلی برای والدین دانش‌آموزان با نگرانی‌هایی همراه است و برنامه‌ریزی برای ثبت‌نام و ایاب و ذهاب دانش‌آموزان از جمله مهم‌ترین دغدغه‌های والدین به حساب می‌آید اما آنچه در چند سال گذشته، بیش از پیش روی دوش والدین سنگینی می‌کند برآورده ساختن خواسته‌های رنگارنگ مدیران مدارس است. این موضوع همان درخواست وجه با به میان کشیدن مباحثی مانند کمک به مدرسه یا مشارکت در هوشمندسازی مدارس است که بار مالی مضاعفی را به خانواده‌ها تحمیل می‌کند.
هوشمندسازی بهانه دریافت پول
موضوع هوشمندسازی مدارس که از چند سال پیش در آموزش و پرورش مطرح شده این روزها به عنوان اصلی‌ترین بهانه مدارس برای دریافت وجه از والدین مطرح است. این موضوع از زمانی که مدیران آموزش و پرورش هوشمندسازی مدارس را اختیاری اعلام و تاکید کردند اگر مدرسه‌ای ظرفیت این کار را داشت با کمک خیرین و اولیا این مسیر را طی کند، قوت دوچندانی پیدا کرده است البته این موضوع تا جایی پیش رفته که حتی برخی مدارس دانش‌آموزان را برای استفاده از کلاس‌های عادی و هوشمند دسته‌بندی کرده و بین دانش‌آموزان تبعیض قائل شده‌اند!
این در حالی است که هوشمندسازی مدارس یکی از ضرورت‌های غیرقابل انکار است و به نوعی خدماتی است که مدارس باید در اختیار دانش‌آموزان و محصلان قرار دهند و برای ارائه خدماتی که حق مسلم دانش‌آموز است نباید وجهی مطالبه شود چرا که اگر براساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته راه تعالی آموزش و پرورش از مسیر هوشمندسازی مدارس تعریف شده است لازم است بودجه و منابع مالی آن نیز تعیین شود نه اینکه طرح بدون پشتوانه مالی به مرحله اجرا درآید و با نیم نگاهی به جیب والدین سعی در به انجام رساندن طرح داشته باشند.
هوشمندسازی چیست؟
اما در اجرای ملی طرح هوشمندسازی مدارس که از سال 91-1390 با هدف استفاده از فناوری اطلاعات در تمام فرآیندهای مدرسه اعم از فرآیندهای آموزشی، پرورشی و مدیریت عملیاتی شده است به مدرسه‌ای هوشمند گفته می‌شود که کنترل و مدیریت آن مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات است و بیشتر فرآیندهای آموزشی در آن با استفاده از محتواهای الکترونیکی اتفاق می‌افتد. یعنی هر دانش‌آموز یک رایانه در اختیار دارد و از آموزش آنلاین بهره می‌گیرد تا با دریافت محتوای دروس دستیابی و دسترسی صحیح به مطالب آموزشی برعهده دانش‌آموز باشد و دانش‌آموز باید با جست‌وجو و دسترسی به مطالب آموزشی تا حداکثر یادگیری و توان جذب خود پیش رود. البته شکی نیست که هوشمندسازی مدارس می‌تواند یکی از راه‌هایی باشد که به رشد آموزش و بهبود فرآیند یادگیری دانش‌آموزان کمک کند و از طرفی راهکاری برای همگام شدن دانش‌آموزان با پیشرفت‌های تکنولوژی روز باشد اما به نظر می‌رسد در این مسیر فقط تجهیز مدارس به رایانه و اینترنت کافی نیست بلکه دانش استفاده از آن و به‌کارگیری این تجهیزات هم باید در نظر گرفته شود. در حال حاضر آیا همه معلمان با شیوه عملکرد این تجهیزات تا حدی آشنا هستند که بتوانند دانسته‌های خود را به دانش‌آموزان هم انتقال دهند؟ یا اینکه آیا بهبود روند آموزشی کشور فقط از مسیر رایانه‌ای شدن مدارس می‌گذرد که باید هر چند وقت یک بار شاهد ماجرایی درباره گرفتن پول از والدین به این بهانه در مدارس باشیم.
عبور دانش‌آموزان از فیلترهای مالی
البته پولی شدن خدمات در مدارس، جز تبعیض عایدی دیگری برای دانش‌آموزان ندارد چراکه در این باره توان مالی خانواده مانند فیلتری عمل می‌کند که دانش‌آموزان دارا و ندار را از هم جدا کرده و هر یک در استفاده از امکانات آموزشی دسته‌بندی می‌شوند. ادامه این روند به غیر از دوگانگی نتیجه دیگری برای دانش‌آموزان در پی نخواهد داشت چرا که در مناطقی که از تمکن مالی بهره‌مند هستند، مدارس هوشمند می‌شوند و شاهد اختلاف فاحشی میان بالای شهر و پایین شهر از نظر کیفیت آموزش خواهیم بود یا اینکه مانند گزارش پخش شده در یکی از بخش‌های خبری سیما در یک مدرسه دو نوع کلاس عادی و هوشمند دایر می‌شود که به تبعیض میان دانش‌آموزان دامن می‌زند. این پایان ماجرا نیست و به باور بسیاری از کارشناسان احساس تبعیض در سنین دانش‌آموزی می‌تواند اثرات روحی و روانی بسیاری را همراه داشته باشد چرا که افرادی که با احساس تبعیض رشد کنند نمی‌توانند در آینده به‌خوبی از عدالت و برابری پشتیبانی کنند.
شکوفایی استعداد در حد طبقه اجتماعی
جالب اینجاست که در کنار مدارس دولتی، مدارس غیردولتی نیز که البته دست بازتری در دریافت شهریه از والدین را دارند هر بار با روش‌هایی مبلغی را از خانواده‌ها مطالبه می‌کنند. این مدارس که برنامه‌های فوق‌العاده علمی و ورزشی یا آموزش زبان دوم و سوم و انواع و اقسام آمادگی‌های المپیادی و کنکوری را پلی برای رسیدن به جیب والدین می‌کنند در خوشبینانه‌ترین حالت که انجام کامل تمام این برنامه‌ها باشد باز هم برای آموزش و پرورش کشور خالی از اشکال نخواهند بود چرا که این حد اختلاف در سطح آموزشی مدارس بازهم باعث تبعیض میان دانش‌آموزان مناطق گوناکون می‌شود و شکوفایی استعداد دانش‌آموزان را در حد طبقه اجتماعی‌شان محدود می‌کند.
گلایه های دائمی والدین
این در حالی است که مدیران آموزش و پرورش اعلام کرده‌اند که دریافت هرگونه وجهی به بهانه هوشمندسازی مدارس ممنوع است و هیچ مدرسه‌ای حق دریافت پول از والدین هنگام ثبت‌نام را ندارد اما بازهم شاهد گلایه والدین از مطالبه کمک‌های مالی به مدارس هستیم. این روزها و با تشکیل انجمن‌های اولیا و مربیان اولین مطلبی که در این جلسات مطرح می‌شود همان مباحث مالی و پاکت‌هایی است که میان والدین به منظور جمع‌آوری پول توزیع می‌شود. موضوعی که گلایه اصلی والدینی است که دانش‌آموزان خود را در مدرسه دولتی ثبت‌نام کرده‌اند و بارها و بارها شنیده‌اند که دریافت وجه در این مدارس ممنوع است اما در آن سوی ماجرا پای درددل مدیران مدارس هم که بنشینید غیر از مشکل بی‌پولی و تامین نشدن منابع و به قول معروف ناهماهنگی دخل و خرجشان حرفی برای گفتن ندارند. در چنین شرایطی انگشت اتهام به سمت وزارت آموزش و پرورش نشانه می‌رود چرا که باید با برنامه‌ریزی اعتبارات لازم برای مدارس را تامین کند و هزینه انجام هر طرح و برنامه ملی مانند هوشمندسازی را در اختیار مدارس قرار دهد تا اگر چنین طرحی که حق مسلم دانش‌آموزان است به صورت یکپارچه و هماهنگ در همه مدارس اجرا شود و اگر زیرساخت‌های عملیاتی شدن آن در جامعه وجود ندارد سازوکار نظارتی خود را چنان تقویت کند که هیچ مدرسه‌ای بهانه‌ای برای دریافت پول زور از والدین نداشته باشد.
بهارستان‌نشین‌ها چه کار کرده‌اند؟!
اما با مطرح شدن مشکلات مالی در آموزش و پرورش پای بهارستان‌نشینان هم به ماجرا باز می‌شود و پرسش اصلی والدین از نمایندگان مجلس و بویژه اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات این است که چرا نمایندگانی که دائم خبرهای این حوزه را رصد می‌کنند فکری به حال درد بی‌درمان آموزش و پرورش که همان گرفتن وجه به بهانه‌های گوناگون است نمی‌کنند؟ اگر مشکل اصلی که از سوی مدیران آموزش و پرورش اعلام می‌شود کمبود اعتبار باشد تنها نمایندگان مجلس هستند که می‌توانند در تامین منابع مالی به آموزش و پرورش کمک کنند و از این جهت مطالبه والدین از آنها برای رفع این مشکل تا حدی منطقی به نظر می‌رسد اما در مقابل از وزارت آموزش و پرورش هم این توقع وجود دارد که با شفاف‌سازی مشکلات و چالش‌های پیش‌رو را مطرح کند و با در نظر گرفتن برنامه‌های یکسان و یکپارچه و همچنین سازوکارهای قوی نظارتی راهکاری را در پیش گیرد که بروز هرگونه تخلف و مطالبه وجه به حداقل برسد تا ضمن رفع تبعیض میان دانش‌آموزان دارا و ندار، نگرانی والدین برای پرداخت پول به مدارس دولتی هم یکبار برای همیشه برطرف شود.
منبع: وطن امروز
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.