به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، برنامه «شوک» به تازگی سراغ مشتاقان بازیگری و مجری‌گری رفته و در پایان با ارائه یک نشانی عجیب، آدرس غلط به مخاطبانش داد؛ اما این امکان نه تنها یک سراب نیست، بلکه دقیقاً با سرمایه‌گذاری و ارتباطات تحقق یافتنی است و نمودهای عینی به ثمر نشستن سرمایه‌گذاری برای بازیگر و حتی کارگردان شدن در سینمای ایران کاملاً مشهود است.
بازیگر شدن در این دوران از یک قاعده بیرون نیست و آن برخورداری از قاعده ارتباط است و اساساً بی‌معناست که تصور کرد، شخصی با پیمودن مدارج عالی آموزشی یا حتی حضور روی صحنه تئا‌تر شهر، به کار در یک پروژه سینمایی دعوت می‌شود؛ اما این ارتباط لزوماً ناسالم نیست و نگاهی به شکل ورود بسیاری از چهره‌های شاخص سینمای ایران به این عرصه، نشان می‌دهد که شکل گیری ارتباط، حرف آخر را می‌زند.
شاید در این فضا، این ارتباط هنگامی شکل بگیرد که بازیگر بدون سواد سینمایی، سوابق حرفه‌ای و یا هر دو جنبه ماجرا باشد، یا از یکی یا هر دو ویژگی بهره برده باشد. در واقع آنچه مهم است، زمان جلب توجه یک بازیگر یا یک مجری برای یک کارگردان یا تهیه کننده است و ممکن است این رویداد در پشت صحنه یک سریال یا فیلم سینمایی یا یک کافی شاپ و یا حتی یک مهمانی رخ دهد و یا به سفارش مدرس یک آموزشگاه بازیگری باشد.
در این زمینه برخی چهره‌ها نظیر زنده یاد سمندریان و هم‌اکنون نیز امین تارخ که خود شاگرد سمندریان بوده، فعالیت ویژه‌ای دارند و از قضا در مراسم گرامیداشت امین تارخ که در آخرین جشن خانه سینما برگزار شد، گروهی از شاگردان تارخ که در سینما و تلویزیون چهره شده‌اند، از او تقدیر کردند که مهتاب کرامتی، مطرح‌ترین این بازیگران بود و ظاهراً همچنان خروجی این آموزشگاه و آموزشگاه سمندریان که توسط هما روستا اداره می‌شود، مشغول می‌شوند.
در خصوص مجری‌گری، فیلمبرداری، صدابرداری، طراحی صحنه و... نیز به ویژه در حوزه تلویزیون همین قاعده صادق است و ارتباطات نقش بسیار پررنگی دارد و بسیاری از مجریان تلویزیون، پیش از نخستین اجرایشان، حتی یک ساعت در دانشکده صداوسیما، دوره مجری‌گری ندیده‌اند و البته امیدوارم کارگردان و تهیه‌کننده و مجری «شوک» این دوره‌های آکادمیک را دیده و از مجراهای آکادمیک به تلویزیون آمده باشند.
این اتفاق طبیعتاً با ارتباطات روی می‌دهد و البته در این زمینه که آیا در جریان ورود این بازیگران از این آموزشگاه‌ها یا دیگر آموزشگاه‌ها اتفاقی می‌افتد، مسأله دیگری است که نمی‌توان به سادگی درباره‌اش قضاوت کرد؛ اما یک اتفاق انکار ناشدی است و باید پذیرفت برخی نقش‌ها حتی در پروژه‌های مهم سینمایی نیز خرید و فروش می‌شوند و از قضا بسیاری از پروژه‌های سینمایی از همین ناحیه ضربه خورده‌اند.
شواهد حکایت از آن دارد که بیشتر چهره‌هایی که با پرداخت هزینه قصد ورود به عرصه بازیگری را دارند و در این زمینه هزینه‌های چند ده میلیونی می‌‌کند، در فیلم‌های تولید شده برای شبکه خانگی به نقش آفرینی می‌پردازند و بازار نقش فروشی در این فیلم‌ها، بسیار گرم است، تا آنجا که هزینه تولید برخی پروژه‌ها از همین راه تأمین می‌شود و فروش شبکه خانگی، سود این پروژه‌هاست. در این پروژه‌ها از محل مبلغ دریافتی از اشخاص، بازیگران و عوامل درجه دو پشت صحنه به خدمت گرفته می‌شوند و سپس بدین شکل پروژه بدون هزینه تولید می‌شود.
البته در سینما نیز با سرمایه‌گذاری وسیع‌تر می‌توان نه تنها بازیگر شد، بلکه هر پست دیگری داشت و حتی روی صندلی کارگردانی تکیه زد که نمونه‌هایش را در سال‌های اخیر به عینیه دیده‌ایم و طبیعتاً بیشتر این کارگردان‌ها نتوانسته‌اند اثر قابل دفاعی بسازند. در عین حال، نمونه‌های موفقی نیز بوده که به واسطه برخورداری از تجهیزات ارزشمند نظیر دوربین فیلمبرداری ARRI یا RED که اجاره‌اش برای یک پروژه رقمی سنگین را در پی دارد، به کار دعوت شده و در عوض استفاده از دوربین و تجهیزات برای تهیه کننده رایگان تمام شده است.
از این نگاه باید پذیرفت همچون گذشته، همچنان ارتباط حرف اول و آخر را می‌زند و در دیگر نقاط دنیا و حتی در هالیوود نیز بسیاری از بازیگران مطرح، کاملاً اتفاقی یا با ارتباطاتی ـ که البته معمولاً از جنس مالی نبوده ـ وارد عرصه بازیگری شده‌اند و طبیعتاً در عرصه‌ای که کارگردان حرف آخر را می‌زند و اساساً نمی‌توان مبانی محکمی برای ورود به این عرصه قائل شد و همه چیز به یک «آن» بستگی دارد، اتفاق بعیدی نیست که چهره‌ای چون «پژمان جمشیدی» بازیگر تلویزیون و سپس بازیگر تئا‌تر شود.
به همین دلیل برنامه‌سازی به شیوه «سلام سینما»ی مخملباف و دست انداختن ناخواسته یا تعمدی مردم علاقه‌مند به بازیگری پذیرفته نیست؛ آن هم توسط اشخاصی که خود از هیچ یک از مدارس معتبر مجری‌گری یا فیلم‌سازی دنیا فارغ‌التحصیل نشده‌اند و حتی چرخ فلک ممکن بود به گونه‌ای بگردد که جای مجری این برنامه با سیاه لشکر میوه‌فروشِ لات مسلک یا جوان عطرفروش که خوش سیما‌تر از مجری این برنامه بود، تغییر می‌کرد.
منبع: تابناک
ارسال نظرات