مردی رفت که وقار و بصیرتش در کلام نگنجد

به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، خودت را خلوت کن، ذهنت را آرام از همه درگیری‌ها و خط مشغولی‌ها، کمی به فکرت آرامش بده، کمی فکرت را از جمله «لطفا منتظر بمانید»‌‌ رها کن و در حیاط خلوت ذهنت با خودت تنها بنشین و روی غبارهای ذهنت کمی آب بصیرت و اراده بپاش، و با آئینه گذشته و چراغ امید، انعکاسی از نور را بر سر راه اکنونت بتابان که آینده‌ای سبز در انتظارمان است، آینده‌ای که برای رسیدن به آن تقدیرهای زیادی رقم خورد؛ مقدراتی که‌گاه آنچنان روح و جسممان را به خود پیچیدند که دیگر آرزویی به جز پر کشیدن به آسمان و‌‌ رها شدن از غم مقدرات انجام شده برایمان باقی نمی‌ماند.

هنوز صدای «انا لله و انا الیه راجعون» روح خدا در گوش‌هایمان هست و هر سال در ۱۴ خرداد دوباره برایمان تجدید خاطره می‌شود، چرا که تا دنیا دنیا بوده عروج ارواح آسمانی از لابلای جسم‌ها و انسان‌های خاکی اندوه و ماتمی بوده بر دل آنانکه فکرهایی آسمانی داشته‌اند!

و اما امروز صبح باز هم از آن دست مقدرات خداوند به وقوع پیوست که هیچ کس را یارای مقابله با آن نبود، مقدری که روحی دیگر از ارواح طیبه را به سوی خود خواند، روحی که انگار زمین دیگر سنگینی و متانت و بزرگواریش را قادر به تحمل کردن نبود.

انسان بزرگواری که مردانه در تمام صحنه‌های زندگی‌اش ایستاد و تا پای جان و قبل از تسلیم کردن روحش به حق تعالی با حضور در مراسم ارتحال بزرگ پرچم دار انقلاب امام خمینی (ره) ارادت و جانبازی خود نسبت به انقلاب را به اثبات رساند.

و چه لحظه ماندنی شد آن هنگام که قرار بود، این آیت الله مهدوی کنی با جسمی بی‌جان، زیارت پرچم متبرک آستان امام علی بن موسی الرضا (ع) قسمتش گردد، جسمی که هر چند جانی نداشت اما با، باز نمودن چشمانش تمام قد قیام کرد و قطره اشکی ریخت اشکی که جزء پاک‌ترین اشک‌های دنیا به ثبت رسید.

حقیقت آن است که یاران یک به یک در سفرند، سفری که هر چند برای هر کدام از ما دیر یا زود اتفاق می‌افتد و چه نیکوست تا ما بازماندگان کمی هوشیار‌تر باشیم چرا که آنانکه انقلاب را به دست ما سپردند ارواحی خدایی داشتند که هر کدامشان ذخیره‌ای بودند برایمان؛ ذخائر انقلاب هر چند که نامیرا هستند اما اگر آنچنان که باید و شاید حفظ و نگهداری نگردند و سینه به سینه افکار، عقاید و رفتارشان به نسل‌های جدید انقلاب نرسد غبار غفلت و می‌رایی بر همه چیز خواهد نشست.

حقیقت آن است که رفتن هر کدام از این ذخائر از بینمان بار نهاده شده بر دوشهای ما را سنگین‌تر خواهد کرد.

و خدا نکند برسد روزی که به سبب غفلت و فراموشی و بی‌تفاوتی ما انقلاب نیز به یارانش بپیوندد.

حقیقت آن است که باید انقلاب را دریابیم آنچنان که بود نه آنچنان که منفعتمان در آن است.

زنده و جاوید باد یاد همه علما، صلحا و شهدایی که برای انقلاب تا آخرین ذره امانت الهی، گوهر وجودشان کامل و بدون نقص به دست صاحبش رساندند.

یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعی‏ إِلى‏ رَبِّكِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی وَ ادْخُلی‏ جَنَّتی‏

منبع: رویش