به گزارش گروه بین‌الملل «خبرگزاری دانشجو»، به نقل از پایگاه اینترنتی المانیتور، در بیست و چهارم نوامبر سال 2013 بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در برابر دوربین های خبری ایستاد و به شدت به توافقنامه موقت بین ایران و قدرت های جهانی که در ژنو به امضاء رسید،پاسخ داد و گفت: آنچه دیشب در ژنو حاصل شد نه تنها یک توافق تاریخی نیست بلکه یک اشتباه تاریخی است.
او برای شفاف سازی درباره این موضوع اعلام کرد که اسرائیل به این توافق متعهد نیست و گفت: اسرائیل این حق را دارد و متعهد است که از خودش بر ضد تهدید های موجود دفاع کند.
ناکامی اسرائیل در تاثیرگذاری بر توافق بین قدرت های جهانی و ایران سبب انزوای بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل شده است.او کسی است که نتوانسته است خود را با این حقیقت در حال شکل گیری که غرب به دولت جدید ایران را به عنوان یک شریک بالقوه می نگرد،تطابق دهد.اکنون یکسال از آن زمان می گذرد.در چند روز اخیر شاهد مذاکرات وین همزمان با نزدیک شدن ضرب الاجل بیست و چهارم نوامبر برای رسیدن به توافقی دائم هستیم.بر اساس برخی گزارش های منتشر شده از پایتخت اتریش مذاکرات بر سر برنامه اتمی ایران وارد مرحله حساسی شده است به طوری که قدرت های بزرگ حاضر در این مذاکرات از خود انعطاف پذیری بیشتری نشان داده اند.اما نتانیاهو در برابر چه کاری انجام داده است؟او در برابر دوربین های خبرنگاران حاضر شده است و درباره رسیدن به توافقی بد هشدار داده و اعلام کرده است که این توافق می تواند امنیت اسرائیل را به خطر اندازد.
در نوزدهم ماه اکتبر در مراسم نامگذاری جاده ای در ورودی شهر بیت المقدس(قدس اشغالی)به نام اسحاق شامیر نخست وزیر پیشین اسرائیل،نتانیاهو مدعی شد: امروز ما با خطر توافق قدرت های جهانی با ایران روبرو هستیم . این تهدیدی برای تمامی جهان و اولین تهدید و بیشترین تهدید برای ما محسوب می شود. این تهدیدی است که جدی تر از تهدیدی است که از طرف داعش وجود دارد.
نتانیاهو هرگز هیچ فرصتی را برای بهره برداری از به اصطلاح تهدید ایران برای رسیدن به اهداف سیاسی داخلی خود از دست نمی دهد.در این زمینه وی اخیرا از این موضوع امنیتی برای خنثی کردن اعتراضات به افزایش هزینه های زندگی در اسرائیل استفاده کرد.مقامات ارشد دولت نتانیاهو هم تلاش کردند که از موضوع احتمال توافق بین ایران و قدرت های جهانی برای منحرف کردن اذهان عمومی از کم کاری های دولت نتانیاهو استفاده کنند.حتی یووال اشتاینیتز وزیر اطلاعات و امور راهبردی اسرائیل که یکی از حامیان نتانیاهو است تلاش کرد که در حرکتی شکست خورده نظر اذهان عمومی را درباره این توافق منحرف کند.او با انتشار سرمقاله ای در نشریه نیویورک تایمز در نوزدهم اکتبر تلاش کرد این موضوع را تحت تاثیر قرار دهد و در بسیاری از مصاحبه هایی هم که بعدا انجام داد بر روی نگرانی های خود درباره این توافق پافشاری کرد و اعلام کرد که هیچ سناریو قابل پذیرشی درباره این توافق که بتواند برای اسرائیل خوب باشد وجود ندارد. اشتاینیتز اعلام کرد که قصد دارد در دیدار با فیلیپ هاموند وزیر خارجه انگلیس از قدرت های جهانی بخواهد که در تصمیم خود تجدید نظر کنند.
در این حال یک مقام ارشد اسرائیلی که نامش فاش نشده است در مصاحبه با نشریه هاآرتص گفت:ما انتظار نداریم که به همه آن چیزی که می خواهیم برسیم.اما امیدواریم که به موفقیت های محدود دست پیدا کنیم تا در حد ممکن این توافق احتمالی را حداقل به توافقی بد بدل کند.
اگر اینگونه باشد حقیقت این است و هیچ موضوع مخفی نیست که اسرائیل در هر گونه اثر گذاری بر توافق احتمالی ناکام بوده است و شاهد این مدعی این است که مقامات ارشد اسرائیلی در اظهاراتشان نارضایتی خود را از این موضوع اعلام کرده اند.بیشتر این ناکامی متوجه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل است.وی در مبارزات انتخاباتی خود مبارزه با ایران را هدف اول دولت خود اعلام کرد اما او نمی دانست که چگونه باید خودش را با این حقیقت در حال شکل گیری که قدرت های جهانی تصمیم گرفتند با دولت جدید ایران مذاکره کنند،وفق دهد.
نتانیاهو آسیب زیادی به روابطش با باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا وارد کرد.حالا که حقایق بر ملا شده است و او بهای بد شدن روابطش با فردی را که باید یکی از نزدیک ترین شرکایش باشد ،می پردازد.نتانیاهو بارها این موضوع را به آمریکا و دیگر قدرت های جهانی نشان داده است که علاقه ای به مذاکرات با فلسطینی ها ندارد و در عوض خواهان راضی کردن دل حامیان دست راستی خود با حمایت از ساخت شهرک های جدید است.همانگونه که بین مذاکرات دیپلماتیک،توافقات صلح و اقتصادی پررونق رابطه وجود دارد همچنین رابطه ای بین ناکامی دیپلماتیک نتانیاهو و ناتوانی وی در اثر گذاری بر توافق در حال شکل گیری بین قدرت های جهانی و ایران به روشی که اسرائیل بتواند از آن منتفع شود،وجود دارد.
در پایان این مطلب آمده است: یک بار دیگر به نظر می رسد که نتانیاهو تمایلی به عقب نشینی قابل توجه به خاطر منافع اسرائیل ندارد. اگر حقیقتا اینگونه باشد آنگاه نتانیاهو منافع اسرائیل را برای منافع سیاسی خود قربانی کرده است.
ارسال نظرات