به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، دانش هسته ای که ملت و نظام طی سالها تلاش و با مجاهدتها و خون شهیدان دانشمند هسته ای تکمیل و بومی کرده است، فرایندی است که اصلی ترین هدف آن، استقلال کشور در این عرصه و اتکای به خود برای تامین نیازهای توسعه و پیشرفت ملی بوده است. اساساً «بومی» کردن دانش هسته ای چیزی نیست جز اینکه کشور بتواند خود نیازهایش را بررسی، تامین و برآورده نماید. با توجه به نیروگاه هسته ای بوشهر که نقش مهمی در سیاست تامین انرژی ایران در حال و آینده دارد و تصمیم کشور برای ساخت نیروگاههای جدیدی برای تامین 20 هزار مگاوات برق هسته ای، غنی سازی برای تامین صفحات سوختی این نیروگاهها و همچنین رآکتور تحقیقاتی تهران (و جایگزین های آن) که مصارف پزشکی دارند، از جمله عناصر اساسی این دانش است.
ایران بارها قبل و بعد از توافق ژنو، تاکید کرده که غنی سازی در داخل ایران را حط قرمز خود می داند. در توافق ژنو که «محل غنی سازی» هم به عنوان یک مساله نیازمند مذاکره و توافق با طرفهای غربی شمرده شد، هرگز به معنای قبول طرح خارج کردن غنی سازی از ایران نبوده است. غربیها هم طی دورهای مختلف مذاکراتی و اصرار بر کاهش تعداد سانتریفیوژها، قبول کردند که غنی سازی در ایران باشد.
اما اخیراً رسانه های غربی از موافقت ایران با خارج کردن ذخایر اورانیوم (حتی به صورت موقتی) به روسیه خبر می دهند. "یک روزنامه آمریکایی مدعی شد ایران به طور موقت با انتقال بخش اعظمی از ذخایر اورانیومش به روسیه در صورت توافق هستهای موافقت کرده است. بر این اساس، ایران به طور موقت موافقت کرده در صورت دست‌یابی به توافق هستهای با گروه موسوم به 1+5 بخش اعظمی از ذخائر اورانیوم خود را به خاک روسیه منتقل کند. این خبر را لحظاتی پیش روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز از قول منابعی که آنها را مقامات و دیپلمات‌های در حال فعالیت در مذاکرات هستهای توصیف می‌کند منتشر کرد و آن را یک «پیشرفت بالقوه مهم» در مذاکراتی دانست که تا کنون با بن‌بست مواجه شده‌اند. مطابق این توافقات، روسیه اورانیوم ایران را به میله‌های سوختی مخصوص برای استفاده در نیروگاه هستهای بوشهر که تنها رآکتور تجاری ایران قلمداد می‌شود، تبدیل خواهد کرد. به نوشته نیویورک‌تایمز، پس از تبدیل اورانیوم به میله‌های سوختی نمی‌توان از آن به آسانی برای ساخت تسلیحات اتمی استفاده کرد، لذا این اقدام می‌تواند بخش اعظمی از نگرانی‌های غرب درباره ذخایر اورانیوم ایران را کاهش دهد. این روزنامه آمریکایی، البته به استناد پیش‌فرض‌های ادعایی رسانه‌ها و مقامات غربی می‌نویسد حتی این اقدام نیز نمی‌تواند تمامی مسیرهای دست‌یابی ایران به سلاح‌های اتمی را قطع کند".
این خبر فارغ از اعتبار آن، یادآور این نکته است که آیا خارج کردن ذخایر اورانیوم غنی شده کشور به خارج، موافق منافع ملی و حقوق هسته ای کشور است یا خیر؟
شایان ذکر است که غربیها قبل از توافق‌های هستهای اخیر یعنی حتی در دوره‌های مذاکراتی استانبول، آلماتی 1 و 2 نیز طرح خارج کردن دانش هستهای از ایران را مطرح می کردند ولی ایران آن را مغایر با منافع ملی خود معرفی کرد و از پذیرش آن خودداری نمود. در حال حاضر که ایران اصرار دارد خطوط قرمزش به ویژه حفظ حقوق هسته ای مورد احترام غرب قرار گیرد، صحبت کردن از اینکه ایران ذخایر خود را که با هزینه های بالا و خون شهدای هسته ای محقق نموده به روسیه یا هر جای دیگری منتقل کند، مساله ای مغایر با منافع ملی است. ایران می خواهد خود نیازش را تامین کند و کارخانه تبدیل و تولید صفحات سوختی در اصفهان اساساً برای همین ایجاد شده است که بتواند اورانیوم غنی شده را که پس از مرحله گاز به اکسید تبدیل می شوند، به صفحات سوختی موردنیاز نیروگاه بوشهر تبدیل کند. ایران بعد از 7 سال دیگر که قرارداد تامین صفحات سوختی نیروگاه بوشهر توسط روسیه خاتمه می یابد، باید بتواند خود این نیاز را تامین کند بدون اینکه نیازمند خرید آنها از خارج باشد. با این توافقی که رسانه ها از آن خبر می دهند، ایران محبور خواهد شد دوباره نیازمند روسیه یا کشورهای دیگر شود. این به معنای تهدید استقلال در دانش هسته ای کشور است.
منبع: دانا
ارسال نظرات