وبلاگ ولایت فقیه
به گزارش گروه فضای مجازی« خبرگزاری دانشجو»، رضا رستمی در وبلاگ ولایت فقیه آورده است: عده‌ای که در مصیبت‌بارترین روز تاریخ یعنی عاشورا، کف خیابان و انظار عمومی را تبدیل به صحنه‌هایی مشمئزکننده و شرم‌آور کرده و با کارهای شنیع و خجالت‌آورشان برای همیشه، ننگین ماندند.
همان‌ها که به افراد با ظاهر مذهبی حمله می‌کردند و حتی لباس از تن بعضی از آنان درآورده و آنها را برهنه کردند که فیلم یکی از همین صحنه‌ها در فضای مجازی موجود است. با کشیدن چادر از سر زنان محجبه، اوج دشمنی خود را با حجاب و عفاف نمایش دادند.
ماموران نیروی انتظامی را که فقط سلاح سرد داشتند محاصره، خلع‌سلاح کرده و آنها را کتک زدند و از آنها خواستند برای کتک نخوردن و آزاد شدن، به «ولایت‌فقیه» توهین کنند.
امدادگران هلال‌احمر را که برای یاری‌رساندن به مصدومان وارد صحنه شده بودند مورد حمله قرار دادند و فقط در یک مورد، امدادگری به نام «علیرضا ستاری» را با میله‌ی آهنی مورد حمله قرار دادند که منجر به شکستگی جمجمه از سه قسمت و نابیناییِ چشم‌چپ و در نهایت و پس از 4 سال منجر به شهادت او شد.
جرم «علیرضا ستاری» از نظر اغتشاشگران این بود که وقتی دید روی یک بسیجی، بنزین ریخته‌اند و قصد دارند او را آتش بزنند تلاش کرد تا آن بسیجی را از مهلکه خارج کند که ناگهان با هجوم 40-30 نفر از اوباش قرار می‌گیرد!
اغتشاشگران روز عاشورای 88 حتی به صفوف نماز جماعت ظهر عاشورا هم رحم نکردند و با سنگ‌پراکنی به نمازگزاران هیأت آل‌طه در میدان جمهوری‌اسلامی، مخالفت خود با نماز را هم به نمایش گذاشتند!
همین جماعت در مسیر خود اموال عمومی، غرفه‌های نذورات و پرچم‌ها و بنرهای عزاداری را تخریب و پاره می‌کردند و عده‌ی دیگری هم برای آنها کف و سوت می‌زدند و می‌رقصیدند! شب قبل از این حادثه، ضد انقلاب‌های معروفی مثل علیرضا نوری‌زاده در گفت‌وگو با تلویزیون العربیه هشدار داده بود که روز عاشورا شعارهای بسیار جدیدی خواهیم دید و این بار نه احمدی‌نژاد بلکه شخص رهبری هدف شعارها خواهد بود.
منافقین (سازمان مجاهدین خلق) هم در رسانه‌های خود، مردم ایران را به شورش عمومی و سردادن شعار مرگ بر اصل ولایت فقیه برای یکسره کردن کار رژیم در روز عاشورا فراخوانده بود و البته این پیش‌بینی‌ها دقیقاً محقق شد تا معلوم شود آشوب‌گران روز عاشورای88 از کجا فرمان می‌گیرند.
اینها فقط گوشه و اندکی از جنایات و اهانت‌های صورت‌گرفته است؛ اما با این وجود، نامزد شکست‌خورده و دیکتاتورمأب انتخابات سال 88، عاملین این فجایع را مردم خداجویی توصیف می‌کند که به صورت مسالمت‌آمیز و بدون شعارهای تند، وارد میدان شده بودند!
به واقع این همه چشم و گوش بستن بر واقعیات انکارناپذیر و جنایات بی‌سابقه، چگونه قابل توجیه است؟ شاید کسی بگوید که جنایات و فجایعِ صورت‌گرفته، کار عده‌ای اراذل و اوباش بود که هیچ ربطی به این قضیه نداشتند که در پاسخ باید گفت اگر چنین است پس چرا چنین اعمالی فقط در همان سال 88 اتفاق افتاد و نه قبل و نه بعد از آن، چنین اتفاقاتی رخ نداد؟
چه کسانی زمینه‌ی پیدایش این فاجعه را فراهم کردند و پس از آن هم حاضر به موضع‌گیری و برائتِ صریح از آن اعمال نشدند؟ آیا اگر به نداهای مکرر دلسوزان درباره ادامه ندادن به آشوب‌های خیابانی، گوش داده بودند باز همچنین حوادث تلخی رخ می‌داد؟
مرور آن وقایع تکان‌دهنده گرچه هنوز هم تلخ و تکان‌دهنده است و حتی با گذشت 5 سال هم یادآوری آن، قلب عاشقان ثارالله را جریحه‌دار می‌کند اما چاره‌ای نیست از بیان مستمر و دائمی آن حوادث به منظور تبیین زوایا و عبرت‌گرفتن از آن وقایع. عاشورای 88 علاوه بر اندوه ذاتی خود، اندوهی مضاعف هم داشت که هیچ‌گاه از ذهن‌ها پاک و از دل‌ها زدوده نخواهد شد.
تعداد نظرات: ۱
ارسال نظرات
خیلی کار خوبی می کنید که حوادث را یادآوری می کنید.