به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، وبلاگ لوبلاگ در تحلیلی به قلم یک عضو شورای روابط خارجی آمریکا نوشت: مذاکرات فشرده هسته‌ای ایران و گروه ۵+۱ در عمان نشان چندانی از امکان دستیابی به توافق هسته‌ای تا ۲۴ نوامبر نداشت. این روز‌ها احتمال می‌رود توافقنامه‌ای موقت و مشابه پارسال تا مهلت تعیین شده برای مذاکرات هسته‌ای امضا شود.
الی گرانمایه ادامه داد: با این حال مذاکرات عمان، دو قضیه مهم را پررنگ و برجسته کرد. نخست آنکه، روسیه احتمالاً نقشی مهم در حل اختلافات بر سر توانمندی غنی‌سازی ایران به عنوان موضوع اصلی مذاکرات ایفا می‌کند و دوم آنکه، اختلاف نظر بر سر بازه زمانی لغو تحریم‌های اعمال شده در چارچوب قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، احتمالاً در حکم مانعی بزرگ‌تر بر سر راه به نتیجه رسیدن یک توافقنامه در زمان مقرر پیش‌بینی شده است.
گرانمایه در ادامه مقاله خود نوشت: «در مذاکرات سه جانبه و دو جانبه هفته گذشته جان کری وزیر خارجه آمریکا محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران و کا‌ترین اشتون هماهنگ کننده اتحادیه اروپا و نشست‌های معاونان وزرای خارجه ایران و ۵+۱ در عمان، علاوه بر مسایل غنی‌سازی و لغو تحریم‌ها، درباره دستیابی به تفاهم بر سر مدت زمانی دقیق توافقنامه پیشنهاد شده گفت‌وگو شد.
لوبلاگ نوشت: «مسأله غنی‌سازی با یک سری از راه‌حل‌های فنی مانند کم شدن دامنه اختلافات بر سر تعداد سانتریفیوژهای مورد توافق ایران و نیز پیشنهادهایی سر و کار دارد که در توافقنامه نهایی، نقشی بیشتر به روسیه می‌دهد. این موضوعات علاوه بر تعداد سانتریفیوژهای ایران، توانمندی غنی‌سازی این کشور متأثر از کارآمدی سانتریفیوژهای فعالش، میزان ذخایر فرآوری شده ماده غنی شده‌اش و میزان ذخایر در دسترسش است. اگر ایران با انتقال ذخایر اورانیوم خود به روسیه موافقت کند، این ذخایر به می‌له‌های سوخت مورد نیاز ایران برای استفاده در راکتور هسته‌ای غیر نظامی بوشهر تبدیل خواهد شد.
گرانمایه در بخش دیگر مقاله خود، درباره تحریم‌های اعمال شده علیه ایران نوشت: «ایران تأکید می‌کند که توافقنامه جامع باید، دستکم، موجب تعلیق همه تحریم‌های مرتبط به برنامه هسته‌ای شود. ایران خواستار آن است که در ازای امتیازاتی که در رابطه با غنی‌سازی می‌دهد، اطمینان داده شود که این تحریم‌ها صادقانه لغو خواهد شد. اما در جایی که نمی‌توان به توافقنامه جامع دست یافت، یا باید مذاکرات را تمدید کرد و یا ضمن موافقت با پارامترهای سیاسی کلی یک توافقنامه جامع، در این بازه زمانی مورد توافق، بر سر اجرایی به تفاهم رسید که تا حل مسایل فنی ویژه آغاز نخواهد شد.
البته، هر دوی این دو گزینه حامل مخاطراتی است و با توجه به گسترش دامنه مسایل غنی‌سازی و لغو تحریم‌ها به همه بخش‌های توافقنامه جامع، مذاکره کنندگان، گزینه دوم را غیر عملی می‌دانند.
منبع: کیهان
ارسال نظرات