بابک، قربانی اشتباهات و بی‌توجهی‌ها

گروه ورزشی "خبرگزاری دانشجو"؛ بابک قربانی فرنگی کار 26 ساله کرمانشاهی که عناوین ریز و درشتی در کارنامه افتخاراتش داشت، چند روز قبل در زندان خودکشی کرد.

او دو سال پیش به دلیل قتل در شهر خود دستگیر شده و از آن زمان تاکنون در زندان به سر می برد.

دو بار قهرمانی در مسابقات جوانان آسیا، یک قهرمانی در جوانان جهان، دو قهرمانی در جایزه بزرگ باکو، قهرمانی در جام یادگار امام، قهرمانی در بازی های آسیایی 2010 گوانگژو  و قهرمانی در جام جهانی بلاروس در سال 2011 از افتخارات این فرنگی کار فقید است.

او چند سال قبل دوپینگ کرد و پس از آن نیز مرتکب قتل شد. اینها اشتباهاتی بودند که به شخص او بازمی گردد. اما گاهی اوقات مسئولان، بزرگان، رسانه ها و حتی مردم می توانند با رفتار و گفتار خود جلوی حرکات اشتباهات را بگیرند تا اوضاع بدتر از همیشه نشود.

در روزها و ماه های نخست که بابک در زندان بود، چهره های سرشناسی به دیدارش رفتند. هر چه زمان گذشت، تعداد این دیدارها کمتر شد. انگار که بعضی برای خودنمایی دست به این کار می زدند.

قربانی با آن همه مدال و افتخار در زندان بود و این ملاقات های کمتر شاید به نوعی در روحیه اش تاثیر منفی می گذاشت. رسانه ها نیز در ماه های ابتدایی بیش از الان به این موضوع می پرداختند.

درست است که بابک قتل کرده بود، اما شاید می شد رضایت خانواده مقتول را جلب کرد. فروردین ماه امسال در برنامه نود ماجرای قتل فرزند یکی از مربیان فوتبال در مازندران به تصویر کشیده شد. کار به آنجا کشید که پدر و مادر خانواده حسین زاده به اعدام رضایت ندادند. در واقع شاید اگر این ماجرا رسانه ای نمی شد، جان یک فرد دیگر نیز گرفته می شد، اما با کمک یک رسانه سنت حسنه گذشت جای خود را در جامعه باز کرد.

این همان قدرت رسانه ای است که درباره اش صحبت می کنیم؛ رسانه ای که خیلی در ماجرای بابک قربانی ثابت قدم نبود و تا یکی از قهرمانان ملی از دنیا برود.

زندگی در زندان دیزل آباد کرمانشاه و در کنار یک مشت دزد و قاچاقچی به قدر کافی روحیه را خراب می کند. حالا فکر کنید بی توجهی را نیز به این مساله اضافه شود. شاید اگر ما رسانه ها، مردم و مسئولان در جلب رضایت خانواده مقتول پیش قدم شده و به اندازه خود در این ماجرا سهیم می شدیم، کار به اینجا نمی کشید.

بابک قربانی تا زمانی که مدال آور و افتخارآفرین بود، روی سر قرار داشت، اما با یک اشتباه خیلی زود فراموش شد. این هم فرهنگ بسیار بدی است که قهرمانان را فقط تا زمان مدال آوری یاد می کنیم. بدون شک اگر این مساله در ماجرای بابک قربانی رقم نمی خورد، او همچنان زنده و امیدوار به آینده بود. پس فقط عاشق پهلوان زنده نباشیم.