گروه سیاست خارجی "خبرگزاری دانشجو"؛ سهیل حاجیان/ زمانیکه خبر امضای توافقنامه ژنو توسط تیم مذاکرهکنندهی هستهای دولت یازدهم منتشر شد نگرانی بسیاری از میزان تعهدات ایران در این توافقنامه در افکار عمومی ایجاد شد.
ایران در این توافقنامه تعهدات بسیاری را پذیرفت و در مقابل امتیازهای محدودی به طرفهای مذاکره کننده داد که بخشی عظیمی از این تعهدات به ساختار فنی صنعت هستهای و بحث تحقیق و توسعه باز میگشت.
این نگرانی به قدری زیاد بود که محمد جواد ظریف را مجبور کرد در هنگام ورود به ایران پس از سفر به ژنو در فرودگاه مهرآباد اولین موضع خود را صریحاً در این خصوص اعلام کند و با گفتن این جمله که "تمام اقدامات اطمینان ساز ما برگشت پذیر است" بخشی از این نگرانی را لااقل در حرف برطرف کند.
حال با گذشت یکسال از امضای این توافقنامه و برگزاری هشت مذاکره در این مدت، مذاکره کنندگان کشورمان به وین سفر کرده تا در گام نهایی از حقوق هستهای ملت ایران در مجامع و نشستهای بینالمللی دفاع کنند.
خبرهای شنیده شده از این مذاکرات حاکی از آن است که مذاکره کنندگان تا کنون نتوانستهاند به آن توافق مورد نظر دست پیدا کننده لذا احتمالاً به توافق کلی (گام دوم/ توافق سیاسی) بسنده و ضرب العجل مذاکرات را تا ماه مارس تمدید خواهند کرد.
در این میان عدهای شیفتهی غرب که به دلیل مواضع غزتمندانه تیم مذاکره کننده هستهای کشورمان در مقابل زیادهخواهی طرف مقابل آرزوهای خود را در آستانه از دست رفتن میبینند به دنبال ذهنیتسازی برای افکار عمومی هستند.
صادق زیباکلام که پیشتر مواضع بسیار متعددی از وی در حمایت از رابطه با غرب و آمریکا سراغ داشتیم امروز متنی را در صفحه شخصی فیسبوکش بدین شرح منتشر کرده است: "حتی اگر توافقی هم در وین صورت نگیرد وضعیت پرونده هستهای ما به نقطهای رسیده که دیگر به عقب و پیش از دولت یازدهم، قابل بازگشت نیست".
حال این تیم مذاکره کننده کشورمان هستند که در عمل باید نشان دهند در صورت عهد شکنی غرب در این دور نهایی مذاکرات که منجر به عدم توافق جامع خواهد شد؛ به وعده خود عمل کرده و به شرایط پیش از ژنو باز میگردند یا خلاف وعده خود عمل کرده و به توصیه غربشیفتگان در مقابل زورگویی غرب سر تعظیم فرود میآورند!