بیم ها و امیدهای افغان‌ها در آستانه انتخابات؛
انتخابات رياست جمهوري افغانستان چند روز ديگر در حالي برگزار مي شود که مردم افغانستان در سال هاي اخير، بشدت از ناامني، مشکلات اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي رنج مي برند.
سال 83 هنگامي که مردم افغانستان در انتخابات براي تعيين رئيس جمهور شرکت کردند، بسيار اميدوار بودند که اوضاع افغانستان مخصوصا به لحاظ امنيتي بعد از پنج سال رياست جموري رئيس جمهور منتخب بهبود يابد، اما شرايط امروز افغانستان گوياي واقعيت ديگري است.
با وجود تقريبا 100 هزار نيروي خارجي حاضر در افغانستان و 200 هزار نيروي امنيتي افغان، اوضاع امنيتي اين کشور نه تنها بهبود نيافته بلکه در آستانه انتخابات به شدت تنزل يافته است.
اين روزها حتي مناطق شمالي افغانستان که تا پيش از اين از امنيت نسبي برخوردار بود، دچار ناامني شده است.
مناطق جنوبي افغانستان نيز با ناامني بي سابقه اي مواجه است. مناطقي در جنوب همچون منطقه "هلمند " که نيروهاي نظامي انگليس در آن ساکن هستند به لحاظ امنيتي در سطح بسيارپايني در حال حاضر قرار دارد.
شبه نظاميان طالبان در حالي که در سال 2001 شکست سنگيني خوردند، اکنون بعد از گذشت هشت سال از حضور نيروهاي آمريکايي و انگليسي و به تعبيري کاملتر نيروهاي آنتلانتيک شمالي –ناتو-، امروز در سال 2009 از بيشترين قدرت ممکن برخوردار هستند، بطوريکه امروز حدود ده منطقه مهم از افغانستان در اختيار طالبان مي باشد و در بسياري ديگر از مناطق اين کشور نيز قدرت ناامن کردن آن مناطق را دارند. اين قدرت بقدري قابل توجه است که اين گروه در تازه ترين اقدام نظامي خود با انفجاري انتحاري توسط يک خودرو بمب گذاري شده در کابل آنهم در جائيکه نيروهاي ناتو و سفارتخانه هاي خارجي و ادارات مهم کابل در آن قرار دارند باعث کشته شدن و زخمي شدن شماري از مردم و علی الخصوص نيروهاي ناتو شدند.
شبه نظاميان طالبان در کنار تلاش گسترده براي ناامني در آستانه انتخابات با صدور بيانيه اي اين انتخابات را تحريم کرده و اعلام کرده اند انگشتي که براي راي دادن رنگي شود قطع خواهند کرد.
اين تهديد گسترده طالبان به صورت گسترده اي اين انتخابات را تحت تاثير قرار داده است، بطوريکه گفته مي شود امروز بسياري از مردم بعضي از مناطق افغانستان با وجود اين تهديدها براي شرکت در انتخابات دچار ترديد شده اند.
در کنار اين موضوعات، ترديد ديگري نيز که مردم افغانستان با آن روبه رو هستند، دخالت نيروهاي خارجي علی الخصوص آمريکايي ها درا نتخابات مي باشند.
برخی از تحليلگران سياسي افغان معتقدند که براي آمريکا بسيار مهم خواهد بود که رئيس جمهور منتخب به چه ميزان با آمريکا نعامل خواهد داشت.
اين تحليلگران معتقدند در صورتي که آمريکايی ها احساس کنند که رئيس جمهوري انتخاب خواهد شد که سر ناسازگاري با سياست هاي آمريکا را خواهد داشت قطعا در اين انتخابات دخالت هاي تاثير گذاري خواهند داشت.
اين تحليل در حالي قوت مي گيرد که بعضي از جدي ترين رقيبان کرزي در انتخابات آتي صحبت هايی بر عليه سياست هاي آمريکا در افغانستان در راس تبليغاتشان قرار دارد.
چالش هاي پيشروي انتخابات 20 آگوست افغانستان نشان مي دهد که دموکراسي واقعي و فرآگير در اين کشور بشدت مورد تهديد مي باشد؛ چالش هايی که عمدتا به صورت مستقيم و غير مستقيم به سياست هاي سياسي و نظامي آمريکا و متحدانش در افغانستان بر مي گردد.
در زير به شرح يکي از چالش هاي مهم پيشرو براي تحقق دموکراسي واقعي و فراگير در انتخابات رياست جمهوري افغانستان و نقش آمريکا ومتحدانش، اشاره می شود.
ناامني گسترده
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری افغانستان همچنان که گفته شد با ناامني گسترده اي روبه رو مي باشد.
فضاي ناامني و تهديد در حاليست که بسياري از راي دهندگان افغان در بعضي مناطق افغانستان براي شرکت در انتخابات دچار ترديد شده اند و حتي مسوولان افغان اعلام کرده اند که در بعضي از مناطق اين کشور به علت وجود ناامني، انتخابات برگزار نخواهد شد. همچنین کميسيون مستقل انتخابات افغانستان نيز اعلام كرد كه بدليل ناامني، انتخابات در 10 شهرستان و 41 حوزه اخذ راي برگزار نمي شود.
طالبان؛ چاقویی که دسته اش را برید
عدم وجود شرايط مطلوب برای حضور همه مردم در انتخابات، يکي از زيربناهاي اصلي تحقق دموکراسي را زير سوال برده است. اين ناامني ها بيشتر توسط طالبان صورت مي پذيرد. همان طالباني که آمريکايي ها با حمايت هاي مالي عربستان براي مقابله با نظام شيعي ايران و مواجه با روسيه و حتي چين آن را بوجود آوردند و آن را به قدري تقويت و قدرتمند کردند که امروز خود قادر به از بين بردن و کنترل آن نيستند.
امروز اگر طالبان انتخابات افغانستان را تحريم و شرکت کنندگان را تهديد مي کند و چالشي جدي براي تحقق دموکراسي در افغانستان مي باشد ،منشاء وجود آن آمريکا مي باشد. امروز نيروهاي ناتو حتي حاضر به مذاکره با طالبان شده اند که شبه نظامیان طالبان با آن مخالفت کرده اند. حتي کرزاي براي مواجه و گفتگو با طالبان از دولت عربستان در خواست کمک مالي کرده است. وي حتي گفته است که در دولت آينده در صورت پيروزي از نیروهای طالبان استفاده خواهد کرد.
با اين وجود طالبان هنوز حاضر به پذيرفتن شرايط پيشنهادي نيستند. آمريکايي ها نيز برخلاف خواست ملت افغانستان و با وجود مخالفت سازمان ملل طرح افزايش نيرو نظامي را در دستور کار قرار داده اند. نگاه نظامي که هيچگاه جواب نداده و حاصلش تقويت هرچه بيشتر طالبان و کشتار غير نظاميان بوده است.
امروز که نيروهاي خارجي مثل امريکايي ها خواهان افزايش نيرو هستند و یا دولت انگليس که اعلام کرده است تا 30 سال ديگر قصد ماندن در افغانستان را دارند آنهم با توجيه برقراري امنيت در افغانستان، بنابراين بايد پاسخگو باشند بعد از هشت سال چه دستاورد امنيتي براي مردم افغانستان داشته اند که امروز حتي برگزاري انتخابات برايشان به خاطر ناامني بسيار مشکل مي باشد.
بي شک اگر همان نگاهي که ايران به موضوع افغانستان دارد – يعني کنار گذاشتن اسلحه از طرف گروها و مذاکره سياسي براي تفاهم و وحدت – که مورد پذيرش بسياري از افغان ها و کشورهاي جهان نيز می باشد، عملیاتی مي شد، امروز شرايط اقغانستان به مراتب بهتر و دموکراسي در آن محقق تر بود.
امروز که فرماندهان ارشد آمريکايي در افغانستان دم از راهبرد جديد در افغانستان مي زنند و مدعي هستند براي كاهش خشونت‌ها و افزايش رضايت‌مندي مردم افغانستان تلاش خود را براي كاهش ميزان فساد مالي در ادارات دولتي افغانستان با بهره‌گيري از روش‌هاي نظامي افزايش مي دهند، آيا مي توان گفت در این کشور واقعا دموکراسي واقعي که آمريکايي ها وعده تحققش را مي دادند محقق شده و يا خواهد شد؟ و آيا امروز حکومت افغانستان کاملا نماد حکومت مردم بر مردم است؟ آيا آمريکايي ها در امور حکومتي افغانستان دخالت نمي کنند؟ آيا آمريکايي ها براي تحقق دموکراسي مورد نظرشان – البته اگر واقعا به دنبالش باشند- به مباني اعتقادي و فرهنگي ملت افغانستان احترام قائل هستند و مورد توجه قرار خواهند داد و دست آخر اینکه آيا دموکراسي آمريکايي با مزاج افغان ها سازگاري دارد و يا اوباما نيز مانند وزير امور خارجه دولت بوش که مي گفت «دموکراسي را بايد به زور به بعضي از کشورها برد» اعتقاد دارد./انتهاي پيام/
ارسال نظرات