به گزارش گروه فضای مجازی«خبرگزاری دانشجو»، جان پرکوویچ در مصاحبه با وبسایت بنیاد کارنگی میگوید: مقامات ایرانی تاکید می‌کنند که ایران توانمندی‌هایی بدست آورده و از همه مهمتر توانمندی غنی‌سازی را کنار نخواهد گذاشت. مسئله میزان توانایی غنی‌سازی است که ایران آن را حفظ خواهد کرد یا آن را کنار خواهد گذاشت. مرتبط با این مسئله، دو طرف بر سر مدت محدودیت فعالیت‌های هسته‌ای ایران نیز اختلاف‌نظر دارند. جزئیات این عدم تفاهم‌ها به شکل عمومی منتشر نشده اما به نظر می‌رسد غرب به روی این نکته تاکید دارد که ایران 10 هزار سانتریفیوژ که در مرحله ذخیره مونتاژ است را به کار نیندازد و تعداد 9000 سانتریفیوژ در حال کار را نیز کاهش دهد.
وی اضافه کرد: هنوز مشخص نیست که آیا ایران حاضر است که از سانتریفیوژهای در حال گردش بکاهد یا نه. مذاکره‌کنندگان ایرانی اساسا تمایلی به کاهش تعداد مورد نظر غرب ندارند. شکاف مهم دیگر بین دو گروه از دغدغه‌های طرفین روند رفع تحریم‌هاست که احتمالا ایران از طریق یک توافقنامه به آن دست خواهد یافت. ایران میگوید تحریم‌ها باید بطور کامل و سریع برداشته شود. آمریکا و دیگر قدرت‌ها تاکید دارند که تحریم‌ها در ابتدا می‌تواند تعلیق شود تا رفع کامل صورت بگیرد. روند رفع این تحریم‌ها و میزان و ریتم آن هنوز مورد توافق نیست. مدت یک توافق کلی و مراحل مختلف آن نیز همچنان از موارد اختلاف است. البته بر سر اصول پایه‌ای دیگر نیز اختلافاتی وجود دارد. اگر این اختلافات حل شود، مذاکرات طولانی نهایتا به مرحله آخر اجرای جزئیات فنی خواهد رسید. آنچه واضح است اینکه همه این نکات مسائلی به غایت پیچیده هستند.
این مدیر مطالعاتی بنیاد کارنگی درباره پیش‌بینی آینده میگوید: پیش‌بینی تقریبا غیرممکن است و هیچ اعتمادی وجود ندارد. مشکل است که بتوانیم ببینیم چه تحولات جدیدی می‌تواند آمریکا و شرکایش را تشویق کند تا پیشنهادهایشان به ایران را تغییر دهند. بطور خاص، اینکه تحولات سیاسی در ترتیبات منطقه‌ای چگونه می‌تواند انگیزه‌ای برای تسهیل درخواست‌های مطرح شده از ایران را فراهم کند، سخت است. به نظر می‌رسد، متغیری که اتفاقا می‌تواند زمینه‌ساز تغییرات بشود در داخل ایران است و به این بستگی دارد که گرایش‌های سیاسی و اقتصادی فراگیرتر در ماه‌های آتی چگونه متحول می‌شوند.
منبع: کیهان
ارسال نظرات