به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، سوزان مالونی محقق مؤسسه بروکینگز در تحلیلی برای اندیشکده ویلسون خاطرنشان کرد: اگر زمان تنها مانع رسیدن به توافق برای حل بحران هسته‌ای ایران بوده باشد، تمدید مهلت ۲۴ نوامبر برای ادامه مذاکرات تا هفت ماه دیگر قدم امیدوارکننده رو به جلو است. اما همان‌طور که جان کری، وزیر خارجه آمریکا هم اشاره کرد «این گفت‌وگو‌ها فقط به این دلیل که ما آن‌ها را تمدید می‌کنیم، به ناگهان آسان‌تر نمی‌شود.» در واقع برعکس، مجموعه‌ای از عوامل در کنار هم قرار گرفتند تا مسئله‌ای که پیش از این هم لاینحل بود را پیچیده‌تر کند. بعد از یک سال پیگیری دیپلماسی فشرده، شکست توافق حتی بر سر خطوط یک توافق نیز شک و تردید‌ها درباره قابل حل بودن یا نبودن این بن‌بست را جدی‌تر می‌کند. جهان شاید مجبور است بیشتر برای مدیریت بحران با ایران تلاش کند تا حل مناقشه موجود.
وی می‌افزاید: ایران توانسته است تا اینجا به حیات خود ادامه دهد و خواهد داد. به رغم وجود همیشگی یک مناظره سیاسی پرتنش، اجماع وسیع‌تری بر سرمسائل کلیدی سیاست خارجی مثل پرونده هسته‌ای وجود دارد. دولت ایران با متنوع کردن منابع اقتصادی‌اش و تجربه بدست آورده در اجرای سیاست‌های ریاضت‌اقتصادی، می‌تواند شرایط پیچیده فشار تحریم‌ها و کاهش قیمت نفت را از سر بگذراند.
همچنین رابرت توسکانو سفیر سابق ایتالیا در تهران خاطرنشان کرد: واقعیت این است که مسئله هسته‌ای با ایران هرگز در مورد بمب نبوده یا حداقل این موضوع بخش اصلی پرونده نیست؛ مسئله بر سر روابط ایران و آمریکا، نقش منطقه‌ای ایران در جریان رقابت‌های موجود در خلیج‌فارس و موضوع اسرائیل است.
وی ادامه می‌دهد: نمی‌دانیم واقعا چه مانعی بوجود آمد و چه کسی واقعا مانع رسیدن به توافق شد. حدس این است که بیش از آنکه تعداد سانتریفیوژ‌ها یا زمان رسیدن به نقطه بی‌بازگشت مانع توافق شده باشد، درخواست غیرقابل حل و فوری ۵+۱ برای کاهش و اعمال محدودیت‌ها بر بخشی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران در قبال رفع تدریجی تحریم‌ها مانع توافق شده است.
از سوی دیگر روزنامه لس‌آنجلس تایمز در یادداشتی نوشت: مذاکره‌کنندگان هسته‌ای امیدوار بودند که ایران در جلسات پایانی گفت‌وگو‌ها در ماه گذشته در عمان و وین امتیازاتی را واگذار کند، ولی چنین نشد. هنگامی که تازه‌ترین دور از مذاکرات پایان یافت، اختلافات بر سر چندین مسئله کلیدی باقی ماند؛ ایران تا چه اندازه‌ای مجاز است ظرفیت غنی‌سازی را حفظ کند، این توافق تا چه مدت طول خواهد کشید، برنامه ایران از چه فاصله‌ای تحت نظارت قرار خواهد گرفت، چه میزان پژوهش هسته‌ای ممکن خواهد بود و راکتور اراک چگونه باز طراحی خواهد شد.
بسیاری از مقام‌های غربی نگران آنند که چشم‌انداز رسیدن به توافق با شکست مذاکرات در ماه گذشته کمرنگ شده است.
منبع: کیهان
ارسال نظرات