به گزاش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»،زمستان سال 1386، در پلیس آگاهی مازندران، شهرستان نوشهر، خدمت می‌کردم. ساعت 7 شب و پس از یک روز خسته‌کننده همراه یکی از همکاران قصد داشتیم به خانه برویم که تلفن زنگ خورد؛ پشت خط پیرمردی بود که می‌گفت: «ببخشید مزاحم شدم. من آدم فضولی نیستم، ولی ماجرایی شنیدم که خواستم آن را برایتان تعریف کنم تا چنانچه مساله مهمی است از آن باخبر شوید.»
وی در حالی که مدام اظهار شرمندگی می کرد، گفت: «ساکن روستای علی آباد هستم. از جلوی خانه آقایی به نام.... رد می شدم، ناخواسته شنیدم که زن و شوهر با هم جروبحث می کنند و زن به شوهرش می گوید این قدر بیرون نرو، اگر کسی بفهمد چه کار کردی، اعدامت می کنند.»
وقتی حرف های پیرمرد به پایان رسید، پیش از این که چیزی بپرسم، تلفن را قطع کرد. بعد از این تلفن خیلی کنجکاو شدم و در تماس با یکی از دوستانم که در آن روستا بود، متوجه شدم زن و مردی که پیرمرد از آنها حرف می زد، سرایدار هستند. فکرم مشغول شد و فرضیه های بسیاری ذهنم را درگیر خود کرد. دست به کار شدم و به دادستان زنگ زدم و حساسیت ماجرا را برایش توضیح دادم.
با دستور او ساعت 11 شب، وارد خانه این زن و شوهر شدیم و شروع به تجسس کردیم. در همان ابتدا این زن و شوهر که اهل خراسان شمالی بودند، علت حضور دو ساله‌شان را در این روستا، بیکاری در روستای خود عنوان کردند.
طی بازرسی از زیر رختخواب هایشان دو شناسنامه پیدا کردیم و با توجه به اظهارات ضدو نقیض این زن و مرد با صاحبخانه تماس گرفتیم و متوجه شدیم این زوج مشکوک خود را به اسم دیگری معرفی کرده و به عنوان سرایدار در آنجا مشغول به کار شده اند.
اوضاع و احوال ظاهری زن و شوهر نشان می داد موضوعی را پنهان می کنند و رازی در سینه دارند. بنابراین آنان را به پلیس آگاهی انتقال دادیم و برای رازگشایی از این ماجرا همان شب شروع به استعلام از استان های خراسان شمالی، جنوبی و رضوی کردیم و ساعت 3 بامداد، پلیس آگاهی قوچان اعلام کرد شوهر این زن به اتهام قتل چهار نفر با اسلحه کلاش از سال84، فراری است و پلیس این شهر تجسس های گسترده ای را برای دستگیری او انجام داده که بی نتیجه مانده است.
مرد جنایتکار به دلیل اختلاف، چهار برادر را به رگبار بسته و آنها را به قتل رسانده بود. قاتل و همسرش بعد از قتل با فرار از این شهر به نوشهر آمده و زندگی مخفیانه ای را آغاز کرده بودند.
در ادامه قرار بر این شد ماموران پلیس قوچان برای تحویل گرفتن متهمان به نوشهر بیایند. ساعت 5 عصر روز بعد، دو تیم از پلیس آگاهی خراسان شمالی همراه تعدادی از اعضای خانواده قربانی به اینجا آمدند و پیرمردی با کلاه سبز سیدی زمانی که مقابل در آگاهی رسید، در حالی که می گریست به در ورودی آگاهی بوسه می زد و می گفت: «شما سرباز امام رضاعلیه‌السلم هستید.» و با حالتی عجیب این جمله را تکرار می کرد. وقتی علت این حالت و جمله های وی را جویا شدیم، پیرمرد گفت: «غروب گذشته ساعت 7 (همزمان با زنگ زدن آن پیرمرد به من) در حرم امام رضاعلیه‌السلام بودم و به وی گفتم دو سال است قاتل چهار فرزندم فراری است. شما امام رضاعلیه‌السلام هستید و اگر سرباز هایتان ظرف 24ساعت این قاتل را دستگیر نکنند، دیگر به هیچ ماموری اعتماد نمی کنم. 24ساعت نگذشته بود که قاتل فرزندانم دستگیر شد و شما با عنایت امام هشتم او را دستگیر کردید.» دادستان که در جمع نشسته بود تحت تاثیر قرار گرفت و تلفنی از رئیس مخابرات شهرستان خواست مالک خطی را که مرد ناشناس با آن به آگاهی زنگ زده بود، پیدا کند تا از او قدردانی شود. لحظاتی بعد رئیس مخابرات زنگ زد و در نهایت تعجب گفت این شماره به ثبت نرسیده است. آنجا بود که فهمیدیم معجزه ای رخ داده و آن شب هنگامی که پیرمرد دست به دامان امامرضاعلیهالسلام شده و آن گونه با ایشان سخن گفته بود، غریبه‌ای به آگاهی زنگ زده و ما هم افتخار داشتیم در آن لحظه سرباز امام رضاعلیه‌السلام باشیم. فضای اتاق در آن هنگام سرشار از گریه و زاری و زمزمه یا امام رضاعلیه‌السلام شد.
منبع: جام جم
ارسال نظرات