به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، یک هفته پس از قدم زدن جناب ظریف با همتای امریکایی‌اش در خیابان‌های ژنو، ایشان را به تأمل در دو نکته فرا می‌خوانیم:
1- وزیر محترم خارجه به خوبی می‌داند که در مذاکرات پیش رو با طرف امریکایی نباید رفتارهای مشخصی از خود بروز دهد که افکار عمومی جهانیان به ویژه ملت‌های آزادیخواه و ضدامپریالیستی، آن رفتارها را در تضاد و تقابل با آرمان‌ها و شعارهای انقلاب اسلامی ببیند. قدم زدن با کری چه تأثیری و چه هدف مشخصی می‌تواند در مذاکرات هسته‌ای داشته باشد، آن هم در حالی که تصاویر قدم زدن ایشان هنوز از صفحات خبرگزاری‌ها و نشریات پاک نشده و در کنار تصاویر توهین فرهنگ غرب به پیامبر مسلمانان و به شهادت رسیدن پاسداران و فرماندهان حزب‌الله به دست سگ منطقه‌ای امریکا قرار گرفته است. این جز دهن‌کجی به خودی چه چیز دیگری است؟!
آقای ظریف را ارجاع می‌دهیم به سخنان 22 مرداد امسال رهبر انقلاب که خود مستمع مستقیم آن بوده است. رهبر انقلاب در تبیین ضررهای ناشی از مذاکره با امریکایی‌ها فرمودند: «این کار ما را در افکار عمومی ملت‌ها و دولت‌ها به تذبذب متهم می‌کند و غربی‌ها با تبلیغات عظیم خودشان، جمهوری اسلامی را دچار انفعال و دو‌گانگی جلوه می‌دهند. همچنین ضرر دیگر نشست و برخاست با امریکا ایجاد زمینه برای طرح توقعات جدید از سوی آنهاست.»
چه فایده‌ای از این قدم زدن به دست آمد، در حالی که معاون آقای ظریف پس از آن، مذاکرات را «فرسایشی، کند، با اختلافات عمیق و تأکید دو طرف بر حرف‌های قبلی» توصیف می‌کند و خود آقای ظریف هم پس از پنج روز سکوت، آنگاه که در مترو به قول خودش در میان خبرنگاران گیر می‌افتد، جز اینکه «ایران آماده است مذاکرات سریع‌تر و حتی در بهمن پایان پذیرد» حرف تازه و نتیجه‌بخشی نداشته باشد. حتی توضیحی که وزیر خارجه محترم درباره قدم زدن با کری می‌دهد، بیشتر به یک شوخی شبیه است: «جلسه طولانی و جدی بود. نیاز بود به شکل دیگری ادامه پیدا کند. این اقدامات در دیپلماسی امری کاملاً طبیعی است(!) هتل حیاط یا فضای باز نداشت و با توجه به حضور خبرنگاران در مقابل هتل این مسئله به شدت از سوی رسانه‌ها مورد پردازش و انتقاد قرار گرفت(!) به هر حال رسانه‌ها از چنین مسائلی استقبال می‌کنند و می‌پسندند(!؟) حرکتی که انجام گرفت صرفاً برای این بود که مذاکرات از حالت نسبتاً تنش‌آلودی که پیدا کرده بود خارج شود و با هوای پاک، فضای مذاکرات تا حدودی تغییر کند.»
آقای ظریف! این رسانه‌ها نبودند که قدم زدن شما با کری را «به شدت» نقد کردند یا پسندیدند بلکه این اعتراف شما تأکید بر اهمیت اقدامی است که با آگاهی از واکنش رسانه‌ها انجام دادید و اگر چه مدعی هستید که «پیشنهادی از سوی هیچ یک از دو طرف برای پیاده‌روی وجود نداشت» اما نمی‌توان حدس زد که شما و کری، یکدیگر را ناگهانی در خیابان‌های ژنو پیدا کردید و بالاخره آن «هوای تازه» خیابان هم شوخی‌ترین بخش ادعاهای شماست که نیازی به توضیح ندارد.
2- روزنامه جوان پس از مشاهده تصاویر قدم زدن شما و کری، قصد داشت شما را به یاد سخنان رهبر انقلاب بیندازد که نگران تذبذب رفتاری مسئولان نظام و تیم مذاکره‌کننده بودند اما ترجیح داد دست نگه دارد تا مبادا انتقاد در آن زمان، بهانه‌ای به دست دهد که دستاوردهای آن قدم زدن به خاطر انتقاد رسانه‌ها بر باد رفته تلقی شود اما حالا که از دستاوردی سخن به میان نیاوردید و بیشتر به شوخی گذراندید، یادآور می‌شود که شما نماینده یک مکتب هستید، نه یک مأمور دولتی که امروز آمده و فردا می‌رود، پس تلاش کنید هم در کلام و هم در رفتار نماینده عقیده مردم مسلمان ایران باشید و با امریکا نه آنطور که خود می‌پسندید، بلکه آنطور که ملت ایران می‌خواهد، راه بروید. این قدم زدن شما با همتای امریکایی شاید به حسب آمار «دومین رفتار نابجا» پس از آن گفت‌وگوی طولانی در نیویورک تلقی شود اما نباید منتظر صمیمیت بیشتر شما با کری و تکرار آن باشیم.
3- حضور وزیر خارجه ایران در فرانسه همزمان با توهین مجدد فرانسوی‌ها به پیامبر اعظم(ص) یک «کج‌خلقی دیپلماتیک» محسوب می‌شود. امام در قضیه سلمان رشدی و پس از فراخوانی سفرای غربی از تهران فرمودند: «گمان می‌کنید ما به خاطر بازار مشترک (اتحادیه اروپا) و اقتصاد از کنار اهانت به مقدساتمان می‌گذریم.» بنابر این حضور شما در فرانسه نوعی بی‌اعتنایی افکار عمومی ایرانیان به توهین به پیامبر(ص) تلقی شد. کاش این اتفاق نمی‌افتاد. زمان‌شناسی نمی‌تواند بخشی از حافظه یک دیپلمات نباشد.
منبع: روزنامه جوان
تعداد نظرات: ۱
صوری
پنجشنبه ۰۲ بهمن ۱۳۹۳
پاسخ
دولتو سپردیم ببین دست کیا.
ارسال نظرات