به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، در شرايطي كه بحث مذاكرات هسته‌اي به مذاكره مستقيم ميان ايران و امريكا تبديل شده است، يادآوري يك مصاحبه تاريخي مي‌تواند بار ديگر ديدگاه‌هاي امام خميني(ره) را درباره دولت امريكا يادآوري كند.
در دهه فجر انقلاب اسلامي كه رسانه‌ها تلاش دارند به ريشه‌هاي انقلاب و چرايي اتفاق آن بپردازند، مصاحبه‌اي تاريخي از امام خميني(ره) با يك شبكه امريكايي مورد توجه شبكه بيبيسي قرار گرفته است. در اين مصاحبه امام(ره) به صراحت درباره رفتار خصمانه دولت امريكا با مردم كشورمان سخن مي‌گويند و همچنين به رفتار ظالمانه دولت اين كشور با مردم امريكا نيز اشاره مي‌كنند. بي‌اعتنايي امام خميني(ره) به امريكا در اين مصاحبه مشهود است.
حدود دو ماه پيش از بازگشت امام خميني(ره) به ايران، رابرت مك‌نيل، مجري برنامه «مك‌نيل- لهرر» كانال پيبياس (PBS) به نوفل لوشاتوي فرانسه سفر مي‌كند تا اولين مصاحبه تلويزيوني مفصل يك شبكه امريكايي را با او انجام دهد. «بيبيسي» فارسي طي گزارشي به اين مصاحبه پرداخته است. در هواي سرد پاييزي جمعه اول دسامبر ۱۹۷۸ (۱۰ آذر ۱۳۵۷) تيم پيبياس ابتدا از آيت‌الله خميني و هوادارانش حين اقامه نماز جماعت در حياط ويلاي محل اقامت وي فيلمبرداري كردند. مقدمه گزارش ويژه را مك‌نيل بيرون منزل، در خيابان اصلي نوفل لوشاتو ضبط كرده بود. رابرت مك‌نيل و همكارانش سپس دوربين‌ها و تجهيزات خود را در يكي از اتاق‌هاي كوچك منزل آيت‌الله خميني مستقر كردند و منتظر ورود او شدند. ابراهيم يزدي، عضو ارشد نهضت آزادي و مشاور آيت‌الله خميني كه امكان مصاحبه را فراهم كرده بود، پس از مدت كوتاهي، رهبر انقلاب را به داخل اتاق هدايت كرد.
رابرت مك‌نيل، روزنامه‌نگار كانادايي‌الاصل قبل از پيوستن به پيبياس، براي بيبيسي و پيش از آن هم براي شبكه ان‌بي‌‌سي امريكا كار مي‌كرد. از ريچارد نيكسون و فيدل كاسترو گرفته تا جرالد فورد و وودي آلن به اين روزنامه‌نگار كهنه‌كار اجازه مصاحبه داده‌اند، ولي وقتي در نيويورك به ديدارش رفتم تأكيد داشت كه مصاحبه آيت‌الله خميني شگفت‌انگيز‌ترين مصاحبه‌اي بوده كه در طول زندگي حرفه‌اي خود انجام داده است.
مك‌نيل مي‌گويد تا آن روز از نزديك يك آيت‌الله نديده و مجبور نشده بود قبل از ضبط برنامه، كفش‌هايش را در بياورد و در اتاقي خالي از اسباب و اثاثيه چهار زانو در كنار مصاحبه‌شونده روي زمين بنشيند.
گزارش پيبياس مي‌گويد: «بيشتر افراد مشهور يا شخصيت‌هاي سياسي قبل از مصاحبه قدري خوش و بش مي‌كنند تا نظر مساعد شما را جلب كنند ولي آيت‌الله خميني ابداً چنين كاري نكرد. طوري به من نگاه كرد كه انگار پل كوچكي هستم كه بايد از رويش عبور كند تا به مكاني كه مي‌خواست رويش بنشيند كه پشتي بزرگي بود، برسد.»
وي مي‌افزايد: «انگار تمام اعضاي بدنش با حداقل نيروي ممكن كار مي‌كردند، به غير از مغزش آن هم زماني كه بايد حرف مي‌زد. آرام‌ترين و بي‌حركت‌ترين انساني بود كه تا به حال ديده بود... آرامش محض و اطمينان‌خاطر كامل داشت. ما مي‌دانستيم او انديشمندي است كه مدت‌ها پيش طرز فكرش شكل گرفته و درباره چيزهايي كه مي‌توانست نظرات محكمش را زير سؤال ببرد كنجكاو نبود.»
امام خميني خطاب به گزارشگر پيبياس مي‌گويند: «ما نميخواهيم كه به امريكا ظلم كنيم و نميخواهيم كه زير بار ظلم امريكا برويم. آنها كارهايي كه كردند و ظلم به ما بوده است، ما آنها را تحمل نخواهيم كرد. اما روابط دوستانه با همه ملت‌ها داريم و دولت‌ها هم اگر به طور احترام با ما رفتار كنند، ما هم احترام متقابل را رعايت مي‌كنيم.» امام مي‌افزايند: «ما از ملت امريكا مي‌خواهيم به اين آقاي كار‌تر بگويند كه ملتي كه مظلوم است، ملتي كه در تحت فشار است، ملتي كه آزادي و همه آزادي‌ها از او سلب شده است، ملتي كه استقلال ندارد، ملتي كه كشته ميدهد... آيا چنين چيزي پستي و رذلي است كه كار‌تر تعبير مي‌كند؟ ما از ملت امريكا مي‌خواهيم و اميدواريم كه از رؤساي خودشان مواخذه كنند.»
كمتر از دو هفته پس از آن مصاحبه، ابراهيم يزدي به واشنگتن سفر كرد و به عنوان مهمان در استوديوي «مك‌نيل- لهرر» حاضر شد. پس از پايان برنامه، مشاور آيت‌الله خميني به دعوت تهيه كننده برنامه (رابرت هيرشمن) در يكي از رستوران‌هاي واشنگتن به ديدار هنري پركت، رئيس بخش ايران در وزارت خارجه امريكا رفت. آن ديدار يكي از اولين تماس‌هاي محرمانه مقامات امريكايي با نزديكان آيت‌الله خميني در خارج از كشور بود كه سندش پس از اشغال سفارت امريكا در تهران منتشر شد.
منبع : روزنامه جوان
ارسال نظرات