به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، حسین راغفر اقتصاددان با بیان این مطلب در مصاحبه با مجله مثلث گفت: سیاست‌های دولت در مورد اقتصاد، انفعالی است و یک امیدواری به توافق وجود دارد، اما این نکته در نظر گرفته نشده که اگر توافق‌های هسته‌ای هم انجام شود، مشکل حل نمی‌شود. در دوره‌هایی که تحریم‌ها به این حد نبود، حتی در دوره‌هایی که نرخ رشد کشور بالا بود، حتی در سال‌های ۵۲ تا ۵۶ که نرخ بالای رشد داشتیم، کشور با مشکل رو به رو بود. اما آن چیزی که مهم است کیفیت رشد است، باید مشخص شود که در رشد اقتصادی برندگان و بازندگان چه کسانی هستند. حتی اگر رشد اقتصادی هم محقق شود، باید به این نکته دقت داشت که به هر حال رشد بدون کیفیت کافی نیست.
وی در پاسخ این سوال که «مشکل اشتغال و رکود با مدیریت منابع بانکی برطرف می‌شود، چرا دولت به این راهکار تن نمی‌دهد؟ آیا نگرانی از این وجود دارد که تزریق منابع به بخش تولید، باعث رشد تورم شود؟» گفت: سوال ما هم همین است که چرا دولت کاری نمی‌کند. به نظر من اشکال اصلی در نگاه معیوب به نظام برنامه‌ریزی و بخش خصوصی است. اگر دولت اقدامی برای سودآور شدن سرمایه‌گذاری در تولیدی بزرگ انجام ندهد بخش خصوصی هم تمایلی به این سرمایه‌گذاری ندارد. به هر حال سود فعالیت‌های دلالی بسیار زیاد است و در نتیجه بخش خصوصی رغبتی به سرمایه‌گذاری در بخش تولید ندارد.
«دولت همانطور که اشاره کردید حساب زیادی روی رفع تحریم‌ها باز کرده است، فرض کنیم امروز، یک روز بعد از رفع تحریم‌هاست، چه اتفاقی در اقتصاد ایران می‌افتد؟ راغفر در پاسخ این پرسش می‌گوید: من بعید می‌دانم که برنامه‌ای برای این موضوع وجود داشته باشد. دولت نمی‌داند که با این پول‌ها در صورتی که آزاد بشود چه کاری باید انجام دهد. گرفتاری ما همان چیزی است که در تمام ۵۰-۶۰ سال گذشته به آن دچار بوده‌ایم. هر وقت درآمد ارزی ما بالا رفته واردات بیشتر شده است و گروه‌های ذی‌نفع پرقدرت به وجود آمده‌اند و کار دولت برای تخصیص‌های بعدی سخت‌تر شده است.
منبع: کیهان
ارسال نظرات