نيوزويک: شرکتهای بزرگ نفتی و بازرگانی اروپايی درپی ورود به ايران هستند

به گزارش خبرنگار بین الملل «خبرگزاری دانشجو» ؛  پایگاه اینترنتی نشریه نیوزویک روز سه‌شنبه در مقاله‌ای نوشت: ایران نیز به‌دنبال سرمایه‌گذاری خارجی در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی این کشور است. دفتر شرکت بزرگ و قدرتمند آلمانیِ «زیمنس آ گ» (Siemens AG) در مرکز تهران هر روز صبح باز و بعد از ظهر همان روز بسته می‌شود، اما هیچ فعالیت تجاری در این دفتر از سال 2010 میلادی به این طرف صورت نگرفته است.

مایکل توکاس، عضو هیأت مدیره انجمن اتاق بازرگانی آلمانی-ایرانی در هامبورگ گفت: هرگاه شما وارد دفتر زیمنس در تهران شوید، کارکنانِ آن به شما خواهند گفت: ما این دفتر را تا زمانی که تحریم‌های ایران لغو شود، باز نگه خواهیم داشت.

وی افزود: مردم فراموش کرده‌اند که بسیاری از شرکت‌های آلمانی، مانند زیمنس، تاریخی با ایران دارند که سابقه‌ی یکصد ساله دارد. این شرکت‌ها به قوانین (مربوط به تحریم‌ها) پایبند هستند، اما روابط خود را نیز (با ایران) حفظ می‌کنند.

نویسنده این مقاله افزود: برای شرکت‌های بزرگ نفتی، حفظ روابط‌شان با ایران ممکن است منافع عظیمی درپی داشته باشد. از همین رو است، که شرکت‌های بزرگ نفتیِ چند ملیتی از روی احتیاط ولی با پشتکار و جدیت با وزارت نفت ایران در تماس هستند. جمهوری اسلامی ایران دارای تقریباً ده درصد از تمام ذخایر نفت خام جهان و حدوداً یک پنجم ذخایر گاز طبیعی دنیا است. در میان تمام کشورهای جهان، فقط روسیه دارای ذخایر نفت و گاز بیشتر از ایران است.

این منبع تأکید کرد: اگر گفتگوهای هسته‌ای ایران با غرب موفقیت‌آمیز باشد و به نتیجه (مطلوب) برسد، آنگاه لغو تحریم‌های ایران را درپی خواهد داشت که متعاقباً درهای بازار ایران بر روی شرکت های خارجی خواهد گشود.

با این حال، مشخص نیست که ایران از اقتصاد تقویت شده ی خود در آن زمان برای نزدیک تر شدن به غرب و پیوستنِ هرچه گسترده‌تر به جامعه‌ی بین‌المللی استفاده خواهد کرد، یا از آن برای دشمنی بیش از پیش با آمریکا و پیش بردن اهداف خود در منطقه بهره خواهد جست. همین امر است که متحدان اصلیِ آمریکا در منطقه یعنی اسرائیل و عربستان سعودی را از توافق هسته‌ای با ایران نگران کرده است. علاوه بر این، متحدان آمریکا بیم آن دارند که ایران پس از لغو تحریم‌ها، نه تنها به شکوفایی اقتصادی برسد، بلکه بتواند مخفیانه به سلاح‌های هسته‌ای نیز دست پیدا کند. اگر چنین شود ایران به صورت بالقوه ممکن است به ابرقدرت منطقه‌ای تبدیل شود که نه تنها رقیب سرسخت متحدان آمریکا در منطقه باشد، بلکه به کابوس این کشورها تبدیل شود.

فرانسیسکو بلانش، رییس بخش تحقیقات کالاها و فرآورده‌ها در بانک مریلینچ در نیویورک گفت: عربستان سعودی سیل نفت خام را به بازارهای جهانی سرازیر کرده است و با این عنوان که نمی‌خواهد سهم خود را در بازار (با کاهش سقف تولید اوپک) از دست دهد، روزانه بیش از ده میلیون بشکه نفت خام را صادر می کند که نزدیک به رکورد جدیدی برای این کشور است. برخی از ناظران امور انرژی اوپک را «مرده» اعلام کرده‌اند. حال اگر ایران نیز در اواخر سال جاری میلادی (پس از امضای توافق جامع) نفت بیشتری به بازارها سرازیر کند ممکن است قیمت نفت خام در سال 2016 میلادی به پنج الی ده دلار در بشکه سقوط کند. در هر صورت، ایران پتانسیل آن را دارد که صادرات نفت خود را به شدت و به سرعت افزایش دهد.

بلانش افزود: ایران روزانه حدود سه میلیون بشکه نفت خام تولید می‌کند، اما براساس توافق موقتی ژنو، فقط یک میلیون بشکه از آن را صادر می‌کند. اگر توافق جامع هسته‌ای به امضا برسد، صادرات نفت ایران تا پایان امسال ممکن است به دو میلیون بشکه در روز افزایش ناگهانی یابد. اوج تولید نفت خام ایران در دوران شاه مخلوع شش میلیون بشکه در روز بوده است که اکنون نیز اگر شرایط اجازه دهد، این میزان تولید نفت برای ایران بار دیگر قابل دسترسی است، اما برای این کار به مقادیر قابل توجهی از سرمایه گذاری در صنعت نفت ایران نیاز است.

بلانش در خاتمه افزود: شما نمی‌توانید به شرکت‌های نفتی که همچنان تماس خود را با ایران حفظ کرده و آماده‌ی ورود به عرصه فعالیت‌های نفتی در این کشور هستند، خرده بگیرید، زیرا هر انسانی که کمی عقل داشته باشد، می‌فهمد که صنعت نفت ایران، مانند میوه‌ای است که از درخت آویزان شده و به راحتی در دسترس است، و فقط باید با سرمایه‌گذاری مناسب، آن میوه را چید. با این‌ حال، ایران باید با سرمایه‌گذاران خارجی همکاری کند و منافع آنان را نیز در نظر داشته باشد، وگرنه این میوه تا ابد همینطور (نچیده) از درخت آویزان خواهد ماند. به عنوان مثال، صنعت نفت ونزوئلا به این شکل است که مانند میوه در دسترس و آماده چیدن است، اما اوضاع صنعت نفت ونزوئلا آنقدر نابسامان است که مانند اتومبیلی است که چرخ‌هایش در آستانه کنده شدن است.