به گزارش گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»، در سالهای اخیر استفاده از پوششهای بازدارنده خوردگی که می‌توانند عملکرد حفاظتی خود را بازسازی و ترمیم نمایند٬ گسترش یافته و توجه محققان بسیاری را به این حوزه جلب کرده است. پوششهای پلیمری گروهی از مواد هستند که برای محافظت از پیدایش خوردگی در فلزات به کار می‌روند.
سحر امیری محقق واحد علوم و تحقیقات و مجری این طرح٬ با اشاره به اینکه هدف این پروژه ساخت پوششهای نانوکامپوزیتی ضدخوردگی با خاصیت خود اصلاح شونده بود٬ افزود: بدین منظور طراحی و ساخت نانوحاملهای حاوی مواد بازدارنده خوردگی به منظور رساندن مؤثر و کنترل شده این مواد به سطح پوششهای پلیمری مد نظر قرار گرفت.
به گفته این محقق٬ در صورت بروز خوردگی در سطح٬ مواد بازدارنده خوردگی٬ به صورت کنترل شده از درون نانوحامل آزاد شده و موجب ترمیم سطوح خورده شده می‌شود. در نتیجه می‌توان مشکل خوردگی در پایه‌های پلها٬ دکل‌های نفتی و همچنین قطعات فلزی ماشین‌ها را به سادگی کنترل و رفع نمود.
وی در ادامه به مقایسه استفاده از این نانوحامل با کاربرد مواد بازدارنده خالص پرداخت و عنوان کرد: بازدارنده خوردگی کپسولی شده مزایای متعددی نسبت به بازدارنده در حالت آزاد دارد از جمله اینکه کمپلکس به کار رفته در ساخت این نانوحامل خیلی متراکم است و توقع می‌رود به راحتی با پوشش پلیمری اتصال عرضی تشکیل دهد. از طرفی پس از ایجاد اتصال٬ بازدارنده به سختی و آهستگی از درون نانوحامل آزاد شده و در نتیجه اثرات آن به مدت طولانی حفظ خواهد شد. این نانوحامل با استفاده از روشهای دستگاهی TEM و SEM بررسی شده و ابعاد نانومتری کپسولهای حاوی بازدارنده خوردگی به تأیید رسیده است.
امیری عضو هیأت علمی واحد علوم و تحقیقات و دکتر اعظم رحیمی عضو هیأت علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران در انجام این طرح همکاری داشته‌اند. نتایج این تحقیقات در مجله Journal of Polymer Research (جلد ٬۲۲ شماره ٬۵ سال ٬۲۰۱۵ صفحات ۶۶۱ تا ۶۶۹) به چاپ رسیده است.
ارسال نظرات