به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو» جهان، مولای شیعیان را به‌عنوان ابوالایتام، ابوالارامل و ابوالمساکین می‌شناسد، زیرا در سراسر سیرت آن‌حضرت دستگیری از ضعیفان تبلور دارد.
باز شناخت شخصیت معماگونه امیرالمؤمنین علیه‌السلام، نمایانگر پررنگی شاخص انس با فقرا و کمک به آنان است، آن‌سان که از زمان آن‌حضرت تاکنون، این ضلع از شخصیت ایشان، جلوه‌ای ویژه برای مردمان اعصار مختلف داشته و شاید دیگر صفات آن امام همام را تحت‌الشعاع خود قرار داده است. شیعه، امامان خویش را در عصرشان حصر نمی‌کند بلکه آن‌ها را انسان‌های آسمانی می‌داند که فرازمان می‌نگرند، می‌اندیشند و می‌گویند.
احادیث و وصایای اهل‌بیت علیهم‌السلام ناظر به نیازهای انسان‌ها در ادوار مختلف است و با نگاه به شرایط زیست بشر در دوره‌های گوناگون ارائه گردیده است. در آستانه سالگرد شهادت حضرت علی علیه‌السلام اگر نگاهی کوتاه به نوع تعامل آن امام همام با نیازمندان داشته باشیم، می‌بینیم مساعدت به آنان از مهم‌ترین ابعاد شخصیتی آن بزرگ‌مرد تاریخ بشری است؛ به‌گونه‌ای که حتی بسیاری از گرایش‌های مردم به ایشان در امور دینی نیز پس‌از مشاهده جنبه انسان‌دوستی ایشان است و این‌گونه بوده و هست که آن‌حضرت را پدر ایتام و مستمندان می‌دانند.
این روزها که به یاد آن‌حضرت عطرآکین گردیده، با دیدن چالش‌های مخاطره‌بار نیازمندان، باید به طلیعه تاریخ شیعه بر‌گردیم و خدمات بزرگان دین به‌ویژه امام علی علیه‌السلام را از نظر بگذرانیم و بینیم آنان به چه زیبایی، تندیس نوع‌دوستی اسلامی شدند و این عرضه را بستری برای ترویج معارف دینی و تبلیغ شیعه قرار دادند و آن‌گاه از خود بپرسیم. اگر در جامعه‌ای که ما امروز در آن زندگی می‌کنیم، امام علی علیه‌السلام هم بود و شرایط محیطی ما را می‌دید، چه تعاملی با بسیاری از مشکلات داشت؟
جامعه‌ای که طبق برخی از آمار بین 10 تا 15 میلیون فقیر در آن زندگی می‌کنند و حداقل 2/500/000بیکار در آن هستند که شرایط را برای آنان سخت کرده و علی‌رغم همه تلاش‌های نظام مقدس جمهوری اسلامی، باید پذیرفت که 10 میلیون جوان مجرد دارای شرایط ازدواج داریم که با تأمل بر عوامل مالی و فرهنگی آن، معضلی چند وجهی به حساب می‌آید و پیامدهای آن در حوزه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و... قابل تأمل و بررسی است.
به گفته شهردار تهران، تنها در این کلان‌شهر 200/000نفر به نان شب محتاجند و 15000 نفر کارتن‌خواب در آن گذران عمر می‌کنند.
حال با دو نگاه متناظر به هم، از سویی به سیره علوی و از دیگر سو به شرایط امروز، اگر امیرالمؤمنین علیه‌السلام با ما و در جامعه ما زندگی می‌کردند، زبان حالشان چه بود؟
آیا کوتاهی و قصور ما را گناهی نابخشودنی نمی‌شمردند؟!
آیا تبعیض طبقاتی را بین پورشه‌سوارها و کارتن‌خواب‌ها به رخ ما نمی‌کشیدند؟!
آیا دستگیری نکردن از ایتام، مستمندان و بی‌سرپرست‌ها را سبب عذاب نمی‌دانستند؟!
آیا بسترسازی اقتصادی برای بیکاران و خدمت به جوانان مجرد برای ازدواج را از ما مطالبه نمی‌کردند؟!
شایسته است شیعیان با باز نگاهی به شرایط شیعه علوی بودن، زبان حال امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را از میان سیره و سنت آن‌حضرت بشنوند، که «خیرالناس من نفع‌الناس» و «انّ الله سبحانه فرض فی اموال الاغنیاء اقوات الفقرا» ، شاید...
حسن مولایی
منبع: حوزه