به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، رئیس اسبق صدا و سیما در آخرین پست اینستاگرامی خود با انتشار عکسی در یکی از سفرهای خود به مشکل کمبود آب اشاره کرد و دیدن دوباره مانند این تصویر را در صورت رعایت نکردن در آینده ای نزدیک خیال دانست و مردم را به صرفه جویی در مصرف آب دعوت کرد.
وی در این پست نوشت: آب!
شمال تهران؛ مسير پلنگ چال!
آيا اين صحنه ها قابل تكرار است؟ چرا كه نه؟
اميد به زندگى بهتر، رفتارمان را مديريت مى كند!
اسراف نكنيم!
اینم هر روز یک چیزی میگذاره اینستاگرام تا از یاد مردم نره
میخواد لابد رئیس مجلس بشه
چمیدونم
استاذنت الرضا (علیه السلام) فی النفقة علی العیال؟
فقال (علیه السلام): بین المکروهین .
فقلت: جعلت فداک لا والله ما اعرف المکروهین.
قال: فقال له:
یرحمک الله اما تعرف ان الله عز و جل کره الاسراف و کره الاقتار (1)
فقال (علیه السلام): والذین اذا انفقوا لم یسرفوا و لم یقتروا و کان بین ذلک قواماً. (2)
از امام رضا علیه السلام درباره چگونگی تامین مخارج خانواده جویا شدم، فرمود: (مخارج خانواده) حد وسط است میان دو روش ناپسند. گفتم فدایت شوم: به خدا سوگند نمیدانم این دو روش چیست؟ فرمود: رحمت الهی بر تو باد، آیا نمیدانی که خداوند بزرگ اسراف (زیادهروی) و اقتار (سخت گیری) را ناخوشایند دارد و در قرآن فرموده است: «آنان که هرگاه چیزی ببخشند نه زیادهروی کن
اسرافکار بیشرف/ بیشرف مرض دارد. این ناسزا نیست، بلکه طبق روایات، سزاوار اوست. بله چون که میداند اسراف در چیزهایی است که مال را از بین ببرد و به بدن صدمه بزند و کمترین حد آن «دورریختن آب نیمخورده» و «پوشیدن لباس بیرون، در خانه» است، اما بازهم این کار را انجام میدهد!
چرا؟ چون مرض دارد! چون بیمار است! چون خیال میکند اگر این کار را بکند، شرافتی به دست میآورد و نزد مردم احترام پیدا میکند. این همان انسانی است که در سوره بلد با افتخار میگفت: «مال زیادی تباه کردهام!» اما بدجوری بیراهه رفته است. چون: لیس فی سَرَفٍ شَرَفٌ. امیرالمؤمنین علی علیهالسلام میفرماید: در اسراف، شرافتی نیست.
منبع: تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص 359
متأسفانه سالهاست که همه ما گریبانگیر این رویه هستیم و یکی از دلالیل مهم بسیاری از این بیبرکتیها و مشکلات اقتصادی و روحی و اجتماعیمان همین اسراف است که در قالب مد، تجمل، گزارشدادن به بالادستها، هزینههای گزاف برای کسانی که حقشان نیست توسط مدیرانی که اکثراً با لابی و سفارش و نان به قرض هم دادن بالا آمدهاند و بالطبع برای ماندن باید کاری کرد. از طریق همین صدا و سیمای فخیمه علیرغم برخی کارهای زیبا و ماندگارش بعضاً ساعتها و روزها با برنامههای صرفاً وقتپرکن و شبکههای گوناگونی که بسیاری از مطالب آن بلااستفاده و باعث مهمترین اسراف که همان اسراف و اتلاف وقت گرانبهای آدمی است. کاشکی قبل از آن که دیرباشد کاری میکردیم! همگی مراقب اعمال و رفتارمان باشیم. حتی اسراف در هیأت و عزاداری!