بخش تیره مهاجرت، تجارت مرگ‌بار قاچاق انسان
به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»، «بخش تیره مهاجرت، تجارت مرگ‌بار قاچاق انسان» عنوان گزارشی است که نشریه آلمانی «اشپیگل» در بررسی پدیده بحران مهاجران در اروپا منتشر کرده است.
بنابر این گزارش «هر روز هزاران نفر از مهاجران با اعتماد به قاچاقچیان انسان، جان خود را به دست کسانی می‌سپارند تا آنها را به اروپا منتقل کنند و بسیاری از آنها در راه می‌میرند. این در شرایطی است که قاچاقچیان سود قابل‌توجهی از این اقدام به دست می‌آورند بدون اینکه نگران امنیت مسافران باشند.»
اشپیگل پرداختن به این موضوع را با داستان میتکو آغاز می‌کند: «میتکو قاچاقچی انسان است. 5 روز پس از آنکه کامیونی با اجساد 71 نفر در اتریش پیدا شد، مادر میتکو ما را به خانه خود در شهر "لوم" واقع در شمال غربی بلغارستان دعوت کرد. صحبت از مرگ 59 مرد، 8 زن، 3 پسر و یک دختر یک سال و نیمه است. این افراد نه در دریای مدیترانه، بلکه در قلب اروپا کشته شده‌اند. پسر وی به همراه 4 نفر دیگر به جرم قاچاق انسان دادگاهی شده‌اند. میتکو اظهار بی‌گناهی کرده است، اما از لحاظ قانونی شرایط خوبی ندارد. مادر میتکو می‌گوید که بلغارهای فقیر به عبور مهاجران از مرزهای اروپایی کمک می‌کنند و اتباع سوری از مهمترین مهاجران هستند، چرا که پول این سفر را دارند.
همه روزه شماری از مردم کشته می‌شوند به این دلیل که نخست وارد اروپا می‌شوند و پس از آن درخواست پناهندگی می‌کنند. در غیر این صورت باید تا زمان موافقت با درخواست‌شان در کشورهای مبدا بمانند و اجازه ندارند مهاجرت کنند. این مسئله ایست که قاچاقچی‌های انسان آن را به خوبی درک کرده‌اند و به این وسیله از قاچاق هر انسان 300 تا 400 یورو برای انتقال افراد از بوداپست تا وین برای انتقال با کامیون دریافت می‌کنند. این در حالی است که بلیت قطار حتی 50 یورو هم نیست.
مهاجران می‌میرند چرا که اروپا شکست خورده است، اما این درام همچنان ادامه دارد. با گذشت یک هفته از این فاجعه در اتریش، تصویری از پسربچه‌ای سوری منتشر شد که جسدش را آب به ساحل آورده بود. او و خانواده‌اش هم قربانی قاچاقچیان شدند. این تراژدی‌ها نشان دادند که چقدر ناامیدی میان مهاجران زیاد است و تا چه حد قاچاقچیان طمعکار و مسئولیت‌گریز هستند. اگرچه شواهد نشان می‌دهد که مرگ 71 نفر در کامیون عمدی نبوده است، اما نشانگر دیدگاهی احمقانه است و این فاجعه در صورتی که هیچ چیز تغییر نکند، می‌تواند بار دیگر تکرار شود.
هر روز هزاران نفر تلاش می‌کنند که وارد اروپا شوند. در 8 ماه نخست سال جاری میلادی، حدود یک چهارم از یک میلیون نفری که از دریا به یونان رفتند، اتباع کشورهایی از قبیل سوریه، عراق، مصر، اریتره و سودان بودند و در میان آنها همه طیف‌ها یعنی مردان جوان، خانواده‌ها، زنان باردار و کودکان به چشم می‌خورند. بسیاری از این افراد از بمباران و تروریسم فرار کرده‌اند و آخرین پولهایی که داشتند را با اعتماد به قاچاقچیانی که نمی‌شناختند، خرج کردند. آنها در نهایت در روزهای گذشته در ایستگاه قطار مجارستان تجمع کردند. گروهی از این افراد نوشته‌هایی داشتند با این مضمون: «ما دوست داریم به آلمان برویم.»، گروهی هم نام صدراعظم آلمان را فریاد می‌زنند. همچنین گروه دیگری هستند که در کنار تاکسی‌ها و اتوبوس‌ها ایستاده‌اند و این افراد همانهایی هستندکه واقعا از درام بحران مهاجران در اروپا سود می‌برند.»
اشپیگل همچنین نوشت: «سفر از سوریه تا آلمان دست‌کم برای هر نفر 2 هزار و 500 یورو هزینه دارد و قاچاقچیان انسان به این ترتیب صدها میلیون یورو در سال به دست می‌آورند. برخی گمانه‌زنی‌ها حاکی از این است که مهاجران از سال 2000 تاکنون حدود 16 میلیارد یورو به قاچاقچیان پرداخته‌اند. ناخداهای قایق‌ها، واسطه ها و کسانی که به صورت غیرقانونی آپارتمان اجاره می‌دهند افرادی هستند که از این راه سود به دست آوده‌اند.»
باید گفت «چنین وضعی ناشی ازشکست اتحادیه اروپا در مدیریت بحران است. اروپا همچنان هیچ برنامه و راهبردی برای مقابله با این بحران ندارد و به جای این اقدام کشورهای این قاره همدیگر را برای بحران موجود سرزنش می‌کنند؛ شرایطی که باعث شده این بحران به قلب اروپا نفوذ کند.»
بحران سیاسی شرایطی را برای قاچاقچیان فراهم کرده است چرا که آنها درست بر خلاف سیاستمداران برای اقدامات خودشان برنامه دارند. قاچاقچیان افراد را از 3 راه به اروپا منتقل می‌کنند:
1-از راه مدیترانه از شمال آفریقا به ایتالیا منتقل می‌شوند؛
2-از راه ترکیه از مسیر بلغارستان؛
3-از راه غرب بالکان به وسیله عبور از یونان، مقدونیه، صربستان، مجارستان؛
در حال حاضر مسیر آخر، راهی است که بسیار مورد توجه است چرا که عبور از مرزهای صربستان و مقدونیه آسان است. البته در مقایسه با مسیر ترکیه گرانتر است اما پس از اینکه بلغارستان هزار و 500 نیرو را در مرز با ترکیه مستقر کرد، توجه‌ها به مسیر آخر جلب شد.»
اشپیگل در پایان نوشت تا زمانی که آوارگان سوری و عراقی وجود دارند، تا زمانی که فقر و بحران بخشی واقعی از زندگی مردم در خارج از مرزهای اروپاست، قاچاقچیان هم به کار خود و کسب درآمد از این راه ادامه می‌دهند. این پدیده هم مانند قاچاق مواد مخدر یک پیامد ورای دیگر پیامدها دارد و آن هم بهای سنگینی است که مشتریان می پردازند.
ارسال نظرات