موفقيت اوليه طرح افزايش قدرت اتصال ايمپلمت به استخوان

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ سوران حريري، دانش آموخته كارشناسي ارشد دانشكده مهندسي پزشكي با اشاره به استفاده گسترده از ایمپلنت‌های فلزی، به ويژه آلیاژهای تیتانیوم به عنوان جایگزین بافت‌های استخوانی آسیب دیده بدن گفت: توانایی و کیفیت اتصال این گونه ایمپلنت ها به بافت زنده استخوان موضوع بسیار مهمی است که نادیده گرفتن آن موجب افزایش احتمال لقی و نیاز به جراحی مجدد مي شود.

وي با توجه به اين كه این مشكل موجب هزینه‌های فروان و رنجش بیمار می شود افزود: استفاده از فرایندی که بتواند برای بیمار اطمينان به عمل جراحی را به واسطه اتصال مناسب ایمپلنت و استخوان بالا ببرد اهميت زيادي دارد.

حريري گفت: در اين پژوهش به روش بيوميميتيك (تقليد زيستي)، یک پوشش سرامیکی مشابه با ساختار استخوان بر روی ایمپلنت تشكيل داده شد.در این تحقیق از روشي استفاده شده است که علاوه بر رفع معایب روش‌های مرسوم از جمله نياز به ابزار گران قيمت يا دماي بالا، امکان پایین آوردن هزینه های پوشش دهی ایمپلنت را به وجود آورده است.

پژوهشگر طرح درباره روش كار خود گفت: ابتدا با تهیه قطعاتی از آلیاژ تیتانیوم، عملیات سطحی براي بهبود کیفیت چسبندگی پوشش سرامیکی با سطح ایمپلنت انجام شد و در مرحله بعد داخل محلولي با تركيباتي كاملا مشابه پلاسماي خون كه در اين پژوهش ساخته شد قرار گرفت.در دوره هاي زماني مختلف، این نمونه هااز محلول خارج شدند و بر روی آنها آزمايش‌هاي متعددی براي ارزيابي کیفیت پوشش تشکیل شده انجام گردید كه اين امر نشان داد ما به استانداردهای مورد نظر، بسیار نزدیک شدیم.

حريري مرحله بعدي كار را آزمون‌های سلولي و سپس حیوانی ذكر كرد و گفت:ادامه این تحقیق می‌تواند با انجام آزمون‌هایی مانند کشت سلول‌های استخوانی بر روی سطح ایمپلنت بعد از تشکیل پوشش صورت گیرد که توانایی رشد این سلول‌ها بررسی شود و این موضوع در اتصال استخوان به ایمپلنت مهم است.