وقتی کفاشیان کنار می‌کشد/
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، انگار بازی انتخابات فدراسیون فوتبال چند ماه زودتر شروع شده و در جدل‌های کارلوس کی‌روش و علیرضا اسدی باید رد انتخابات و بازی‌هایش را گرفت. کناره گرفتن علی کفاشیان و بیرون نشستن و تماشا کردنش، تغییر موضع محمود اسلامیان در مقابل کی‌روش - از مخالف به موافق- شاید نقشه راه دو کاندیدای احتمالی انتخابات فدراسیون فوتبال را در مقابل کاندیدای سوم نشان می‌دهد. اسدی در میان جدل‌هایش با کی‌روش و در مقابله با محبوبیت و مقبولیت عامه پسند کی‌روش، اعتبار از کف می‌دهد و این دو کاندیدای دیگر را به انتخابات فدراسیون فوتبال امیدوار می‌کند. چه از این بهتر برای دو کاندیدایی که این روزها اعتبار عمومی شان را از همراهی با کی‌روش به چنگ می‌آورند؟
علی کفاشیان برای اینکه خودش را در این بازی بی‌نقش جلوه دهد، در مصاحبه‌اش رسانه‌ها را دیوانه‌ای خطاب می‌کند که سنگی را به چاه انداخته‌اند و غافل است از اینکه سنگ با سوء‌مدیریت فدراسیون او به چاه افتاده و رسانه‌ها هاج و واج مانده‌اند که هر لحظه این بیانیه‌ها از کجا می‌رسد. بازی‌های فدراسیون پایان ندارد و حالا کفاشیان سنگ به چاه افتاده را محصول رسانه‌ها می‌داند. این را می‌گوید و برمی‌گردد به بازی‌اش، همان بازی که کی‌روش نقش اولش را ایفا می‌کند.
کی‌روش دانسته یا ندانسته در این بازی یک مهره کلیدی است، حمله می‌کند، کیش می‌دهد و چه بسا یک روز کاندیدایی را مات کند. حتی وقتی حمله‌ها و مصاحبه‌ها و بیانیه‌های کی‌روش علیه دبیرکل شدت می‌گیرد، باز هم خبری از رییس فدراسیون نیست، از نایب رییس اول فدراسیون هم خبری نیست. انگار نه انگار که دبیر کل، اجرایی‌ترین عضو فدراسیون فوتبال، در جدل با سرمربی تیم ملی به جاهای باریک رسیده است. مهم بازی است و مهم‌تر حذف یک کاندیدای احتمالی در انتخابات فدراسیون فوتبال. پیش‌تر از اسلامیان که اختلافاتش با کی‌روش را کنار گذاشت، این مهدی تاج بود که صحنه جدل‌های دائمی با کی‌روش را ترک کرد و خود را به صلح رساند. همه اینها چنین باوری را بین کاندیداهای احتمالی فدراسیون فوتبال بروز می‌دهد که کی‌روش مهره کلیدی و تعیین‌کننده‌ای است و از محبوبیت عامه پسندانه او در تعیین رییس بعدی می‌توان وام گرفت. اسدی اما یا نمی‌خواهد وارد بازی انتخابات شود و یا برای ریاست فدراسیون راهش از کاندیداهای احتمالی که همراهی با کی‌روش را راهکار موثری می‌دانند، جدا است. کی‌روش اگر در جدل‌هایش با اسدی در بحث آل اشپورت بازنده باشد و معلوم شود که قراردادش با این شرکت غیرحرفه‌ای بوده و رفتاری خارج از عرف حرفه‌ای و خارج از چارچوب قراردادش انجام داده، آنگاه اسدی چهره مقبول و موثری می‌یابد؛ دبیرکلی که پای حرفش مانده و تخلفی را به اثبات رسانده است. آن وقت کاندیداهای دیگر از کنار کشیدن و تماشاگر شدن در این جنگ و دعواها با کی‌روش نصیبی نخواهند داشت.
در این میان کی‌روش از اینکه در بازی انتخابات نقش ایفا می‌کند نگران نیست، از اینکه وارد بحث‌های بی‌مایه شده و هر بار دعوایی راه می‌اندازد هم نگران نیست. او پیش از هر کمپ، پیش از هر بازی و هر تورنمنت به یکی از این جدل‌ها نیاز دارد تا پرونده بحث‌های فنی بسته شود و همه نگاه‌ها برود سمت همین حرف و حدیث‌ها و جنگ و جدل‌ها.
فوتبال ایران گرفتار این بازی‌ها است، در فدراسیون فوتبال از رییس تا نایب رییس، از سرمربی تیم ملی تا دبیر کل، همه بازی می‌دهند و بازی می‌خورند. کار، کار و کار در این جدل‌ها فراموش شده و اثری از آثار مدیریت و مربیگری نیست. فوتبال را در نقشه‌ها و بیانیه‌ها و جنگ‌های رسانه‌ای و شکایت‌ها تماشا می‌کنیم و خیال می‌کنیم که فوتبال داریم اما این فوتبال نیست، این خبرهایی درباره فوتبال است.
منبع: ایران ورزشی
ارسال نظرات