عربستان، زن آمریکاست!/ ایران یک قدرت مستقل است!/ جیبوتی سرزمین بیچارگی و شادی است

به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، از زمانی که مقامات جیبوتی تصمیم به قطع رابطه‌ی دیپلماتیک با ایران گرفتند، موج وسیعی در رسانه‌های ایرانی پدید آمد. اکثر مطالبی که در این زمینه منتشر شد با شوخی و تحقیر جیبوتی همراه بود. بعضی افراد هم به دنبال یادآوری جایگاه استراتژیک جیبوتی و منافع احتمالی‌اش برای ما بودند. اما نکته‌ای که مغفول مانده بود، مردم جیبوتی بودند. کسانی که در ایران برای جیبوتی جوک می‌ساختند، حواسشان نبود که جیبوتی هم مثل تمام کشورهای دنیا، مردمی دارد که به ملیت‌شان علاقه‌مند هستند و از اینکه کسی به هر دلیل آن‌ها را مسخره کند، ناراحت می‌شوند.

 

تصمیم گرفتم برای اینکه دقیق‌تر و درست‌تر از وضعیت مردم جیبوتی باخبر شوم، نزدیک‌ترین و مستقیم‌ترین راه را انتخاب کنم: گفت‌وگوی رو در رو. در فیس‌بوک برای بیش از ۲۰ نفر از مردم جیبوتی پیام فرستادم. اما همان‌طور که حدس می‌زدم افراد کمی در جیبوتی انگلیسی بلد بودند. نهایتاً یک نفر، یکی از دوستانش به نام «علمی دیرانه» را به من معرفی کرد تا با او صحبت کنم.

 

علمی دیرانه جوانی ۲۵ ساله و اهل جیبوتی است. مدتی است که برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه رفته است. در ادامه متن گفت‌وگوی من با او را می‌خوانید. این گفت‌وگو نتیجه‌ی دو مکالمه‌ی یکی دو ساعته است:

 

برای شروع، خودت را معرفی کن.

الان دانشجوی ارشد نانوتکنولوژی هستم. یک مدرک ارشد فیزیک هم دارم.

 

چه خوب. حالا می‌شود برایم از جیبوتی بگویی؟ ما اطلاعات چندانی در مورد کشورت نداریم.

الحمدلله. اوضاع خوب است.

 

می‌شود بیشتر توضیح بدهی؟

جیبوتی سرزمین بیچارگی و شادی است.

 

چرا بیچارگی؟ درگیر جنگ هستید؟

نه. خدا را شکر امنیت در کشور ما برقرار است. به خاطر فقر و بیکاری می‌گویم. این موضوع خیلی روی مردم ما تأثیر گذاشته است. جیبوتی ۲۳۰۰۰ کیلومترمربع مساحت دارد و جمعیتی بین ۸۰۰ هزار تا یک میلیون نفر. ما در یک نقطه‌ی استراتژیک قرار داریم. ۶۰ درصد جمعیت ما جوان هستند. یک دانشگاه داریم که سال ۲۰۰۶ افتتاح شده و سعی می‌کند جایگاه خوبی پیدا کند.

 

فقط یک دانشگاه در جیبوتی فعال است؟

بله تنها یک دانشگاه، که این رشته‌ها را ارائه می‌دهد: علم و تکنولوژی، علوم انسانی، حقوق و اقتصاد.

 

جیبوتی چه منابعی دارد؟

گرما و باد و شاید کمی طلا. راستی همین روزها اولین نیروگاه خورشیدی‌مان افتتاح شده است. از اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ ما خیلی به مسئله‌ی تأمین انرژی‌مان توجه کرده‌ایم.

 

تبریک می‌گویم. در مورد نفت چطور؟

تلاش‌هایی داریم می‌کنیم. فکر می‌کنم نقشه‌ی مناطق نفت‌خیزمان را به دست آورده‌ایم.

 

خانواده‌ات چطور هستند؟

ممنونم که از خانواده‌ام سؤال کردی. خدا را شکر. آنها هم خوبند.

 

ان‌شاءالله همیشه صحیح و سلامت باشند. راستی در مورد وضعیت بهداشت عمومی در جیبوتی هم بگو.

بهداشت عمومی در جیبوتی، وضعیت خاصی دارد. نمی‌شود آن را با کشورهای پیشرفته مقایسه کرد. ما بیمارستان‌های خودمان را داریم. به شیوه‌ی خودمان دکتر و نیروهای درمانی را آموزش می‌دهیم. قابل مقایسه با کشورهای پیشرفته نیست. اما مراکزی برای مادران و اطفال داریم و داروخانه‌های زیادی هم داریم.

 

چه خوب. حالا می‌خواهم یک سؤال مهم از تو بپرسم. وقتی اسم ایران را می‌شنوی، اولین چیزی که به ذهنت می‌رسد چیست؟

یک قدرت مستقل و تنها. کشوری که تحت تأثیر غرب و آمریکا و حتی روسیه نیست. ایران در حال حاضر در زمینه‌های آموزشی قدرت بالایی دارد. من واقعا دوست داشتم اگر می‌شد در ایران درس می‌خواندم. علوم بهداشت و سلامت یا حتی مباحث نظامی.

 

چه جالب. ای کاش این امکان وجود داشت که در ایران تحصیل می‌کردی. خبر داری که جدیداً مقامات کشورت رابطه‌یشان با ایران را قطع کرده‌اند؟ دوست دارم در این مورد نظرت را بدانم.

ما به صورت یک طرفه این کار را کردیم. به نظر من قدرنشناسی بود. چون ایران باعث شد ما یک پارلمان به سبک جهانی داشته باشیم. به نظر من کاری که کردیم درست نبود. مردم ما ساختمان پارلمان را هدیه‌ای از طرف دوستان ایرانی ما می‌دانند.

 

پس چرا چنین اتفاقی افتاد؟

شخصیت‌هایی در کشور ما هستند که معتقدند ما باید دنباله‌رو عربستان سعودی باشیم. ضمن اینکه تصمیم قطع رابطه با ایران قطعاً زیر فشار غرب و آمریکا بوده است، با این هدف که مطمئن شویم آمریکایی‌ها از رئیس جمهورمان حمایت می‌کنند. ما یک انتخابات ریاست جمهوری در پیش داریم.

 

متوجه هستم. اما واقعاً شرایط ناامیدکننده‌ای است.

در هر صورت به نظر من دوستی و برادری ما باید سر جایش باقی بماند.

 

راستش قطع رابطه‌ی جیبوتی با ایران، بازخورد خوبی در ایران نداشت. خبرهایش را شنیده بودی؟

بله. خبرهای تهدیدآمیزی شنیدم.

 

خیلی از دوستان من از این موضوع ناراحت شدند. بعضی افراد هم چیزهای غیرمؤدبانه‌ای در مورد این وضعیت می‌گفتند.

شنیدم که ایرانی‌ها کشور ما را تهدید کرده‌اند.

 

نه تهدیدی در کار نبود. من در مورد احساسات مردم صحبت می‌کنم.

بله. من هم منظورم تهدید از طرف مردم ایران است. مقاله‌هایی در موردش منتشر شده بود.

 

البته من به دوستانم این موضوع را یادآوری می‌کردم که ما باید بین مردم جیبوتی و سیاست‌مداران این کشور فرق بگذاریم. در عین حال که از این تصمیم سیاستمداران جیبوتی ناراحت هستیم ولی باید دوستیمان را با مردم جیبوتی حفظ کنیم.

آفرین. حق با تو است.

 

 

 

 نظرت در مورد کشور عربستان سعودی چیست؟

به نظر من کشور زیبایی است. ان‌شاءالله برای حج به عربستان خواهم رفت. کشور اسلامی و امنی است. اما جدیداً با آمریکا و فرانسه مدیریت می‌شود. بعضی از دوستان من می‌گویند عربستان، زن آمریکاست.

 

متأسفانه اخیراً عربستان یک روحانی مشهور شیعه (شیخ نمر) را اعدام کرد. در موردش چیزی شنیده‌ای؟

بله شنیده‌ام. دین ما، دین دوستی و صلح است. ما همه برادر و خواهر همدیگر هستیم. نیازی نیست بر سر یک مسئله با هم بجنگیم و چنددسته بشویم.

 

بله. من هم با شما هم‌نظر هستم. اما وقتی ما در ایران خبر قتل شیخ نمر را شنیدیم، بسیار ناراحت شدیم. شما چه حسی داشتید؟

من حس کردم که این کار فقط باعث تفرقه بین مسلمانان می‌شود.

 

به نظر ما این کارهای عربستان تصویر خشنی از اسلام به بقیه نشان می‌دهد. شبیه جنگی که مدت‌هاست عربستان در یمن به راه انداخته است. نظرت در مورد جنگ یمن چیست؟

یمن فاصله‌ی کمی تا جیبوتی دارد، شاید سه ساعت با قایق. به نظر من یمن یک کشور مستقل است و باید به خواست مردمش احترام گذاشت. افراد زیادی از جنگ در یمن فرار می‌کنند و به جیبوتی می‌آیند. ما هم آن‌ها را می‌پذیریم. آن‌ها دوستان کشور ما هستند.

 

پس به نظرت حملات عربستان به یمن کار غلطی است.

جنگ یک راه حل نیست و هیچ وقت یک راه حل نبوده است. فرقی هم نمی‌کند چه آمریکایی‌ها باشند، چه سعودی‌ها و چه ایرانی‌ها. هیچ‌کس حق ندارد در سرنوشت مردم یمن دخالت کند. یمن متعلق به یمنی‌هاست.

 

بله. من هم با تو هم‌عقیده هستم.

به نظر من گفت‌وگو قوی‌ترین سلاح برای حل هر بحرانی است.

 

دقیقاً. به خاطر همین من هم دوست داشتم که با یکی از اهالی جیبوتی مستقیماً‌ صحبت کنم. ببخشید اگر سؤال‌هایم زیاد بود.

نه. گفت‌وگوی خوبی بود.

 

اجازه دارم این گفت‌وگو را در یک سایت فارسی منتشر کنم؟

بله. می‌توانی این گفت‌وگو را در سایت یا مجله‌ات منتشر کنی.

 

 

ممنونم. آخرین پیامت به عنوان یک جیبوتیایی به مردم ایران چیست؟

از همه‌ی کارهایی که برای ما انجام داده‌اید ممنونم. ما دوست و برادر و خواهر هم هستیم. مستقل از اینکه سیاست‌مداران ما چه نظری داشته باشند، این دو ملت برادر و خواهر همدیگر هستند.

 

منبع: پایگاه خبری گلونی