به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، اردوهایی در نقاط مختلف اروپا و آسیا که هرگز برای نسل های قبلی امید اتفاق نیفتاده بودند و تدارکات این تیم را در شرایطی بهتر از تیم ملی بزرگسالان قرار دادند. طبیعتا کم‌ترین انتظار از کادر فنی با این امکانات و اردوها، رسیدن به ترکیب ثابت قدرتمند بود اما در روز برگزاری مسابقه سوم جام ملت ها نیز، خاکپور هنوز ترکیب ثابت تیمش را نمی‌شناسد.
علی عبدالله زاده، مداقع راست تیم ملی در مسابقه اول با سوریه بود اما در بازی دوم نیمکت نشین شد و در مسابقه سوم، دوباره به ترکیب بازگشت. زوچ چشمی و مرادمند نیز در مسابقه اول، با ترکیب چشمی و دانشگز در بازی دوم تغییر کرد. کنعانی که در بازی دوم به سمت راست خط دفاعی رفته بود، دوباره به دفاع وسط برگشت تا امروز در کنار چشمی، خط دفاع ایران را شکل بدهد. در سمت چپ نیز بعد از دو حضور متوالی وحید حیدریه، این بار نوبت به بازی کردن علیاری رسید. اوضاع در خط هافبک نیز به همین منوال است. ماهانی رحماتی که در بازی اول فیکس نبود، در دو بازی بعدی فیکس شد و کمندانی و ثاقبی نیز بعد از دو بازی روی نیمکت، ناگهان به ترکیب برگشتند و علی کریمی به نیمکت تبعید شد. همان بازیکنی که تک گل ایران را وارد دروازه قطر کرده بود. نیمکت نشینی مهدی ترابی در بازی دوم نیز به پایان رسید و این بار او در کنار احسان پهلوان در دو سمت قرار گرفتند. در مسابقه قبلی برادران محمدی در این دو پست قرار داشتند. در این تیم سرشار از تغییر، تنها جای اخباری و مطهری ثابت به نظر می رسد.
ثبات، یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های موفقیت در یک تورنمنت برای تیم‌های ملی به شمار می‌رود. نه آلمان جام جهانی 2014، نه اسپانیای یورو 2012 و نه هیچ تیم موفق دیگری، در طول برگزاری جام به ترکیب 11 نفره زیاد دست نزده اند. برای محمد خاکپور اما، مفهمومی به نام هماهنگی تیم اهمیت زیادی ندارد. در صورت صعود ایران به مرحله بعدی، احتمالا باید منتظر تغییرات زیادی در برابر ژاپن باشیم. تغییرات تیمی که بیشتر از رقبا، خودش را غافلگیر می کند.
منیع:آی اسپورت